Συνθήκη Μαρτίου 1204

Η Συνθήκη του Μαρτίου 1204 μεταξύ των Σταυροφόρων της Δ' Σταυροφορίας και του Δόγη Δάνδολου έγινε πριν την άλωση της Κωνσταντινούπολης που έλαβε χώρα τον επόμενο μήνα, τον Απρίλιο του 1204. Η συνθήκη είχε σκοπό να καθορίσει σε πρώτη φάση την μοιρασιά από τα πλούτη της Πόλης, την τύχη της Κωνσταντινούπολης και της Αυτοκρατορίας, αλλά και τις μελλοντικές σχέσεις των Σταυροφόρων με τη Βενετία και τον Πάπα, ώστε να μην υπάρχουν διχογνωμίες μετά από την πτώση της Πόλης, αλλά να γίνει διαχείριση της νέας κατάστασης με τάξη. Με βάση αυτή τη συνθήκη έγινε στους επόμενους μήνες η λεγόμενη Partitio terrarum imperii Romaniae, στην οποία οριστικοποιήθηκε η μοιρασιά των εδαφών στους Σταυροφόρους οι οποίοι είχαν εδραιώσει τη θέση τους στην Κωνσταντινούπολη.

Η συνθήκη αυτή έγινε μεταξύ των Σταυροφόρων και της Βενετίας, η οποία χρηματοδότησε τη Σταυροφορία και συνεπώς οι Σταυροφόροι ήταν υποχρεωμένοι να την λαμβάνουν υπόψη τους στις αποφάσεις τους και να προβλέψουν την αποπληρωμή των εξόδων της. Η πλευρά των Σταυροφόρων αποφάσισε μέσω των αρχηγών τους του Μαρκησίου Βονιφάτιου του Μομφερρατικού, του Βαλδουίνου Κόμητα της Φλάνδρας και του Αινώ, του Λουδοβίκου του Μπλουά και του Ούγου Σαιντ-Πωλ, ενώ θεωρείται ότι από την πλευρά της Βενετίας οι αποφάσεις λαμβανόταν από τον δόγη Δάνδολο.

Η συμφωνία ήταν ότι:

• αυτοκράτορας θα εκλεγόταν ένας από τους ηγέτες των Σταυροφόρων
  • η εκλογή θα γινόταν από 12 μελές συμβούλιο, έξη μέλη μη-Βενετούς Σταυροφόρους και έξη μέλη εκπροσώπους της Βενετίας
  • αν η ψήφος είναι 6 προς 6, τότε η επιλογή θα γινόταν με κλήρο, αν ήταν πάνω από δυο υποψήφιοι, θα επιλεγόταν αυτός με τους περισσότερους ψήφους
  • ο αυτοκράτορας θα είχε έλεγχο όλης της αυτοκρατορίας
  • όποιος Σταυροφόρος έμενε στα εδάφη της αυτοκρατορίας ένα χρόνο αργότερα από τη σύναψη της συμφωνίας (δηλαδή αν έμενε μετά το τέλος Μαρτίου του 2015), έπρεπε να πάρει όρκο υποταγής στον αυτοκράτορα

Από τα εδάφη της αυτοκρατορίας:

• Το ένα τέταρτο των εδαφών, το παλάτι των Βλαχερνών και το παλάτι του Βουκολέοντος θα δινόταν στον αυτοκράτορα
• Τα υπόλοιπα τρία τέταρτα, θα μοιράζονταν ίσα μεταξύ των Σταυροφόρων και της Βενετίας