Ταυρομαχία (Γκόγια)

Σειρά 33 χαρακτικών (1815 - 1816) που φιλοτέχνησε ο Ισπανός ζωγράφος και χαράκτης Φρανθίσκο Γκόγια (1746–1828). Δημοσιεύθηκε το 1816.

Η Ταυρομαχία (Ισπανικά: Tauromaquia) είναι μια σειρά 33 χαρακτικών που φιλοτέχνησε ο Ισπανός ζωγράφος και χαράκτης Φρανθίσκο Γκόγια, η οποία δημοσιεύθηκε το 1816. Τα έργα της σειράς, όπως φανερώνει το όνομά τους, παρουσιάζουν εικόνες ταυρομαχιών.

Νο.18: Αποκοτιά του Μαρίντσο στην αρένα της Μαδρίτης, οξυγραφία (γραμμική και τονική) 24,5 × 35,5 εκ. Σε αυτό το έργο της σειρά Ταυρομαχία απεικονίζεται ένας φημισμένος ταυρομάχος καθισμένος, ο οποίος ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τον επιτιθέμενο ταύρο με τα πόδια του δεμένα στην καρέκλα. Εδώο Γκόγια περιφρονεί εν μέρει τους νόμους της προοπτικής, αποδίδονταε με αρκετά ασυνήθιστο τρόπο τους θεατές από μια τέτοια οπτική γωνία η οποία δίνει περισσότερο δυναμισμό στη σύνθεση.
Αυτοπροσωπογραφία, 1790 - 1795, λάδι σε μουσαμά, 42 × 28 εκ. Εδώ ο Γκόγια απεικονίζει τον εαυτό του με στολή ταυρομάχου.
 
Ισπανική διασκέδαση, 1825, λιθογραφία, 30 × 41 εκ., Μαδρίτη, Εθνική Βιβλιοθήκη. Σε αυτό το έργο από τους Ταύρους της Μπορντώ ο Γκόγια απεικονίζει την Ταυρομαχία ως ένα μέσο λαϊκής διασκέδασης και όχι ως ένα βίαιο θέαμα, όπως στη σειρά Ταυρομαχία.

Ο Γκόγια φιλοτέχνησε τη σειρά Ταυρομαχία την περίοδο 1815 - 1816, κατά τη διάρκεια ενός διαλείμματος από τη δημιουργία της φημισμένης σειρά χαρακτικών του Οι Συμφορές του Πολέμου, σε ηλικία 60 ετών. Οι Συμφορές του Πολέμου καθώς και τα Καπρίτσια, που είχε φιλοτεχνήσει παλιότερα, περιείχαν εικαστικούς σχολιασμούς για τον πόλεμο, τον κλήρο και γενικότερα την τότε Ισπανική κοινωνία, γεγονός που δυσκόλεψε τη δημοσίευση και την ευρεία αναγνώριση της καλλιτεχνικής αξίας τους. Αντιθέτως, η Ταυρομαχία δεν είχε πολιτικό περιεχόμενο, και δημοσιεύθηκε στο τέλος του 1816 σε μια έκδοση 320 έργων - για πώληση ως σειρές ή ως μεμονωμένα έργα - δίχως προβλήματα. Δεν έτυχε κριτικής ούτε εμπορικής επιτυχίας.[1] Ο Γκόγια γοητεύονταν από την ταυρομαχία που φαίνεται πως τον ενέπνεε ως θέμα, καθώς απoτέλεσε συχνά το αντικείμενο έργων του: σε αυτοπροσωπογραφία του (1790 - 1795) απεικονίζει τον εαυτό του με στολή ταυρομάχου· το 1793 είχε υποβάλλει στη Βασιλική ακαδημία του Σαν Φερνάντο οκτώ πίνακες σε λευκοσίδηρο που είχαν ως θέμα τους ταύρους από τη στιγμή που γεννιούνται μέχρι τη στιγμή που οδηγούνται στην κορίντα· με το ίδιο θέμα ασχολείται και στη σειρά λιθογραφιών του Οι ταύροι της Μπορντώ (1825), μια ομάδα αντιτύπων της οποίας αγόρασε ο Ντελακρουά.[2] Ενδεικτικό της αγάπης του για τους ταύρους και την ταυρομαχία είναι το γεγονός ότι σε μία επιστολή του είχε υπογράψει ως Φρανθίσκο των Ταύρων (Francisco de los Toros).[3][4] Πιθανώς η λατρεία του κινδύνου τροφοδοτούσε και υποκινούσε τη δημιουργική του έμπνευση, όπως φαίνεται και από την επιμονή του σε εικόνες μαρτυρίου και άλλων πράξεων βίας.[5]

Για τη δημιουργία της σειράς ο Γκόγια χρησιμοποίησε τις τεχνικές της γραμμικής και της τονικής οξυγραφίας (ακουαντίνα). Στις εικόνες της Ταυρομαχίας ο καλλιτέχνης εστιάζει την προσοχή του στις βίαιες σκηνές που εκτυλίσσονται καθώς και στις τολμηρές κινήσεις των ταυρομάχων. Τα γεγονότα δεν παρουσιάζονται όπως τα αντιλαμβάνεται κάποιος αποστασιοποιημένος θεατής αλλά άμεσα, σε αντίθεση με τους Ταύρους της Μπορντώ όπου τα γεγονότα παρουσιάζοντα ως ένα μέσο λαϊκής διασκέδασης.[6]


Τα έργα της σειράς Ταυρομαχία

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Wilson-Bareau, 61, 64, and 67
  2. «Edward J. Olszewski - Exorcising Goya's "The Family of Charles IV", σ. 173» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 24 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2013. 
  3. Γκόγια, Rose-Marie & Rainer Hagen, σ.10, Taschen
  4. Francisco Goya, Evan S. Connell, σ.20
  5. Γκόγια, Rose-Marie & Rainer Hagen, σ.83, Taschen
  6. Γκόγια, Rose-Marie & Rainer Hagen, σ.87, 88, Taschen