Τα Παιδιά του Ντουνέρα

Τα Παιδιά του Ντουνέρα (The Dunera Boys) είναι τίτλος μικρού μήκους τηλεοπτικής σειράς (παράχθηκαν 2 δίωρα επεισόδια που προβλήθηκαν από το κανάλι Network Ten, στις 3 Οκτωβρίου 1985) Αυστραλιανής παραγωγής που γυρίστηκε το 1985, με παραγωγό το Bob Weis και σε σκηνοθεσία του Ben Lewin (γεν. 1944 στην Πολωνία), έχοντας ως βασικό πρωταγωνιστή τον Μπομπ Χόσκινς. Στη σειρά απαθανατίζεται η εξορία στην Αυστραλία, περισσότερων των 2.500 ανδρών ηλικίας από 16 έως 66 ετών, που μεταφέρθηκαν εκεί από τη Μεγάλη Βρετανία δια θαλάσσης, φυλακισμένοι υπό απάνθρωπες συνθήκες στα αμπάρια ενός επιταγμένου από το Βρετανικό Πολεμικό Ναυτικό, εμπορικού πλοίου με το όνομα «Ντουνέρα» («Dunera»).

Τα Παιδιά του Ντουνέρα
Σκηνοθεσία	Μπέν Λιούιν
Πρωταγωνιστές	Μπομπ Χόσκινς
Πρώτη προβολή	1985
Προέλευση	Αυστραλία
Γλώσσα	Αγγλικά
δεδομένα ()

Υπόθεση

Η επιχείρηση είχε οργανωθεί από τις Βρετανικές Αρχές κατά τη διάρκεια του Β’ Π.Π., το καλοκαίρι του 1940, στο πλαίσιο προστασίας από ενδεχόμενη Γερμανική εισβολή στα βρετανικά νησιά. Οι εκτοπισθέντες ήταν, στην πλειοψηφία τους, Γερμανο-Εβραϊκής καταγωγής οι οποίοι είχαν βρει καταφύγιο στο Ηνωμένο Βασίλειο καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’30, μετά την άνοδο των Ναζί στην εξουσία. Μεταξύ τους συμπεριλαμβάνονταν γνωστοί διανοούμενοι, άνθρωποι του πνεύματος και των τεχνών, όπως φιλόσοφοι, συνθέτες, ποιητές, συγγραφείς, αλλά και γνωστοί αθλητές, τεχνοκράτες και επιστήμονες. Ωστόσο, οι Βρετανικές αρχές έκριναν σκόπιμο να συμπεριλάβουν στην αποστολή αυτή και περίπου 200 αιχμάλωτους Ιταλούς φασίστες, όπως και περίπου 250 κρατούμενους Γερμανούς στρατιώτες, πρώην άνδρες της Βέρμαχτ.

Αντιδράσεις και συνέπειες

Αφού πρώτα όλα τα ατομικά τους είδη κατασχέθηκαν από τους Βρετανούς ναύτες, οι εξορισμένοι ταξίδεψαν επί 57 μέρες έως ότου τελικά φτάσουν στον προορισμό τους και εγκατασταθούν σε διάφορα στρατόπεδα εκπαίδευσης σε πόλεις της Αυστραλίας. Η πρόσβασή τους σε πόσιμο νερό και η διατροφή τους υπήρξε ιδιαίτερα πλημμελής, ενώ δεν τους επιτρεπόταν η επαφή με τον καθαρό αέρα. Όταν έγιναν γνωστές οι συνθήκες κράτησής τους κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους, και κατόπιν επερώτησης την οποία κατέθεσε στη Βουλή των Κοινοτήτων ο συνταγματάρχης και βουλευτής των Συντηρητικών, Βίκτορ Κάζαλετ, τον Αύγουστο του 1940, οι βρετανικές αρχές παρενέβησαν και ο υπεύθυνος πλοίαρχος, συνταγματάρχης Ουίλιαμ Σκοτ, μαζί με άλλους τρεις βαθμοφόρους του πληρώματος του «Ντουνέρα», υποχρεώθηκαν σε πειθαρχικές ποινές και καταβολή αποζημιώσεων προς τα θύματα, ενώ ορισμένοι αποτάχθηκαν οριστικά από την υπηρεσία τους. Ο ίδιος ο Ουίνστον Τσώρτσιλ παραδέχτηκε πως η επιχείρηση αποτέλεσε «ένα άθλιο, λυπηρό, ασυγχώρητο σφάλμα».

Πηγές

• Σίσσυ Αλωνιστιώτου στην εφημερίδα Η Καθημερινή της 2 Αυγούστου 2020, στήλη «Τέχνες & Γράμματα – Αφηγήσεις»: «Το πλωτό... Άουσβιτς των Βρετανών – Μία άγνωστη ιστορία του Β’ Παγκοσμίου με ‘θύματα’ Γερμανοεβραίους».