Τζαχανγκίρ
Ο Νουρ-ουντ-Ντιν Μουχαμάντ Σαλίμ[5] (31 Αυγούστου 1569 - 28 Οκτωβρίου 1627),[6] γνωστός με το αυτοκρατορικό όνομα Τζαχανγκίρ ("Κατακτητής του Κόσμου"),[7] ήταν ο 4ος αυτοκράτορας των Μουγκάλ, ο οποίος κυβέρνησε από το 1605 μέχρι το τέλος του το 1627.
| Τζαχανγκίρ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | نورالدین جهانگیر (Περσικά) |
| Προφορά | |
| Γέννηση | 30 Αυγούστου 1569 Fatehpur Sikri |
| Θάνατος | 28 Οκτωβρίου 1627[1][2][3] Rajauri |
| Τόπος ταφής | Tomb of Jahangir |
| Παρατσούκλι | نور الدين, أبو الفتح και خُسرو گیتی پناه |
| Θρησκεία | Ισλάμ |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | περσικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | περσικά[4] Ινδουστανική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Nur Jahan Sahib Jamal Jagat Gosain Manbhawati Bai Malika Jahan Saliha Banu Begum Khas Mahal Nur-un-Nissa Begum |
| Τέκνα | Σα Τζαχάν Khusrau Mirza Parviz Shahryar Bahar Banu Begum |
| Γονείς | Ακμπάρ ο Μέγας και Mariam-uz-Zamani |
| Αδέλφια | Prince Daniyal Murad Mirza of Hindustan |
| Οικογένεια | Timurid dynasty |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αυτοκράτορας των Μουγκάλ (1605–1627) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Γεννήθηκε ως πρίγκιπας Σαλίμ, ήταν ο τρίτος και μοναδικός επιζών γιος του αυτοκράτορα Ακμπάρ και της κύριας συζύγου του, Μαριάμ-ουζ-Ζαμανί. Η αναζήτηση τού Ακμπάρ για διάδοχο, τον οδήγησε να επισκεφθεί τους Χαζράτ Iσαάν και Σαλίμ Τσριστί, τους Σούφι αγίους που προφήτευσαν τη γέννηση τριών γιων. Η γέννηση του Τζαχανγίρ στο Φατεχπούρ Σικρί θεωρήθηκε ως εκπλήρωση των ευλογιών τού Σαλίμ Τσιστί, και πήρε το όνομά του από αυτόν. Η παιδική του ζωή χαρακτηρίστηκε από προσωπική τραγωδία, συμπεριλαμβανομένου του θανάτου των δίδυμων αδελφών του, που οδήγησε σε μια αίσθηση θλίψης στην οικογένειά του. Η πρώιμη εκπαίδευσή του ήταν πλήρης, καλύπτοντας διάφορα θέματα, συμπεριλαμβανομένων των Περσικών, των προτέρων Ουρντού και στρατιωτικές τακτικές. Η ανατροφή του Τζαχανγκίρ επηρεάστηκε έντονα από την πολιτιστική και πνευματική κληρονομιά της οικογένειάς του, θέτοντας το σκηνικό για την μετέπειτα διακυβέρνησή του ως αυτοκράτορα.
Η βασιλεία του χαρακτηρίστηκε από ένα συνδυασμό καλλιτεχνικών επιτευγμάτων και πολιτικής δολοπλοκίας, σε βάρος της σημαντικής επέκτασης και σταθεροποίησης της αυτοκρατορίας των Μουγκάλ. Η κυριαρχία του Τζαχανγίρ διακρίνεται από την δέσμευσή του για δικαιοσύνη και το ενδιαφέρον του για τις τέχνες, ιδιαίτερα τη ζωγραφική και την αρχιτεκτονική, οι οποίες άνθισαν κατά τη διάρκεια της βασιλείας του. Η βασιλεία του Τζαχανγκίρ χαρακτηρίστηκε από μια σύνθετη σχέση με την ευγένειά του και την οικογένειά του, που αντανακλάται κυρίως στον γάμο του με τη Μέρ-ουν-Νισά (μετά γνωστή ως αυτοκράτειρα Νουρ Τζαχάν), η οποία ασκούσε σημαντική πολιτική επιρροή πίσω από τον θρόνο. Αυτή η περίοδος είδε την περαιτέρω εδραίωση της αυτοκρατορίας στην Ινδία, συμπεριλαμβανομένων των προσπαθειών για την υπαγωγή των βασιλείων των Ράτζπουτ και την επέκταση της εξουσίας των Μουγκάλ στο Ντε\κάν. Η εξωτερική πολιτική του Τζαχανγκίρ περιλάμβανε αλληλεπιδράσεις με τους Σαφαβίδες της Περσίας και την Οθωμανική Αυτοκρατορία, καθώς και με την Αγγλική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών, σηματοδοτώντας την αρχή της ευρωπαϊκής επιρροής στην Ινδική πολιτική και το εμπόριο.
Παρά τα επιτεύγματά του, η βασιλεία του Τζαχανγκίρ είχε προκλήσεις, συμπεριλαμβανομένων των εξεγέρσεων που ηγήθηκαν από τους γιους του, οι οποίες απειλούσαν τη σταθερότητα της κυριαρχίας του. Η υγεία του, η οποία επιδεινώθηκε από μια ζωή χρήσης οπίου και αλκοόλ, οδήγησε στον θάνατό του το 1627, προκαλώντας μια σύντομη κρίση διαδοχής πριν ο θρόνος περάσει στον γιο του, τον Σαχ Τζαχάν. Η κληρονομιά του Τζαχανγκίρ, ζει μέσα από τις συνεισφορές του στην τέχνη και την αρχιτεκτονική των Μουγκάλ, τις μνήμες του και τις πολιτικές που υλοποίησε, οι οποίες συνέχισαν να επηρεάζουν την αυτοκρατορία μετά το τέλος του.
_and_his_legendary_illicit_love.jpg)
Δουλεύει στο διαδίκτυο
Επεξεργασία- Emperor of Hindustan, Jahangir (1829). Memoirs of the Emperor Jahangueir. London: J. Murray.
- Elliot, Henry Miers (1875). Wakiʼat-i Jahangiri. Lahore: Sheikh Mubarak Ali.
Βλέπε επίσης
ΕπεξεργασίαΑναφορές
Επεξεργασία- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 103399526. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Jahangir. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Proleksis enciklopedija» (Κροατικά) 18963.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: «BnF catalogue général» (Γαλλικά) Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2016.
- ↑ Singh, επιμ. (2014). The Oxford handbook of Sikh studies. Oxford University Press. σελ. 647. ISBN 978-0-19-969930-8.
- ↑ «Jahangir | Ruler, Biography, Administration, & Achievements». www.britannica.com (στα Αγγλικά). 19 Ιουνίου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2023.
- ↑ «Jahāngīr». Encyclopædia Britannica. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2018.
- ↑ Description and recent photograph in Thapar, Romila (13 Ιουνίου 2018). «India and the World as Viewed from a Pillar of Ashoka Maurya». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2022.
Συνεχείς αναγνώσεις
Επεξεργασία- Andrea, Alfred J.· Overfield, James H. (2005). The Human Record: Sources of Global History. Vol. 2: Since 1500 (Fifth έκδοση). Boston: Houghton Mifflin. ISBN 978-0-618-37041-2.
- Alvi, Sajida S. (1989). «Religion and State during the Reign of Mughal Emperor Jahǎngǐr (1605–27): Nonjuristical Perspectives». Studia Islamica (69): 95–119. doi:.
- Balabanlilar, Lisa (2020). The Emperor Jahangir: Power and Kingship in Mughal India. London: I. B. Tauris. ISBN 9781838600426.
- Findly, Ellison B. (April–June 1987). «Jahāngīr's Vow of Non-Violence». Journal of the American Oriental Society 107 (2): 245–256. doi:.
- Gascoigne, Bamber· Gascoigne, Christina (1998) [1971]. The Great Moghuls. London: Constable. σελίδες 130–179.
- Lefèvre, Corinne (2007). «Recovering a Missing Voice from Mughal India: The Imperial Discourse of Jahāngīr (r. 1605–1627) in his Memoirs». Journal of the Economic and Social History of the Orient 50 (4): 452–489. doi:. https://hal.archives-ouvertes.fr/hal-00706230/file/Recovering%20a%20Missing%20Voice_JESHO.pdf.