Το Πέτρινο Λουλούδι

Το Πέτρινο λουλούδι (Ρωσικά: Каменный цветок) είναι λαϊκό παραμύθι της περιοχής των Ουραλίων της Ρωσίας που συνέλεξε και διασκεύασε με βάση το λαογραφικό υλικό ο Πάβελ Μπαζόφ. Δημοσιεύθηκε στο Λιτερατούρναγια Γκαζέτα το 1938 καθώς και στο Ουράλσκι Σοβρεμενίκ. Αργότερα κυκλοφόρησε ως μέρος της συλλογής παραμυθιών Το κουτί από μαλαχίτη. Το Πέτρινο λουλούδι θεωρείται μία από τις καλύτερες ιστορίες της συλλογής.

Το Πέτρινο λουλούδι

Σκηνή από το ομώνυμο μπαλέτο του Προκόφιεφ
Συγγραφέας	Πάβελ Μπαζόφ
Τίτλος	Каменный цветок
Γλώσσα	ρωσικά
Μορφή	παραμύθι
Πρώτη έκδοση	1938
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα ()

Το μπαλέτο του Προκόφιεφ «Το πέτρινο λουλούδι» είναι βασισμένο στην ιστορία του παραμυθιού.

Πλοκή

Ο κύριος χαρακτήρας της ιστορίας είναι ο Ντανίλο, ένα πεντάρφανο παιδί που οι άνθρωποι στο χωριό του το έβρισκαν αλαφροΐσκιωτο. Αρχικά έκανε δουλειές του ποδαριού στο αρχοντικό του χωριού αλλά τον τιμώρησαν για ένα λάθος του και τον έδιωξαν. Βρήκε καταφύγιο στο σπίτι μιας στοργικής γριούλας που γνώριζε τα βότανα και τη μαγική τους χρήση και κοντά της έμαθε λίγα γι'αυτά, αυτή επίσης του πρωτομίλησε για το πέτρινο λουλούδι που όποιος το κοιτάξει χάνεται. Ο επιστάτης του χωριού τον έστειλε να μαθητεύσει στον δύστροπο λιθοξόο Προκόπιτς, να μάθει να επεξεργάζεται τον μαλαχίτη. Ο γερο-Προκόπιτς αγάπησε το ορφανό, του φέρθηκε με καλοσύνη και σιγά-σιγά τον μύησε στην τέχνη του, ώσπου ο Ντανίλο έγινε σωστός μάστορας, δείχνοντας εξαιρετικές ικανότητες και ταλέντο.

Μια μέρα του έστειλαν ένα σχέδιο και του παράγγειλαν να φτιάξει ένα σκαλιστό βάζο περίτεχνο και εξεζητημένο για τον άρχοντα. Το έκανε τέλειο, αλλά το σχέδιό του δεν ήταν αρκετά όμορφο για τον Ντανίλο. Ήταν δυσαρεστημένος με το αποτέλεσμα. Έλεγε ότι ακόμη και το πιο απλό λουλούδι «φέρνει χαρά στην καρδιά σου», αλλά το πέτρινο βάζο του δεν θα φέρει χαρά σε κανέναν γιατί ήταν ένα κομμάτι άψυχης πέτρας. Κυριευμένος από την εμμονή του για τελειότητα, ο νεαρός λιθοξόος αισθάνονταν σαν να χαλούσε την πέτρα. Έτσι, άρχισε να κατασκευάζει ένα δικό του βάζο, όπως του άρεσε, ολόιδιο με το θάμνο του διαβολόχορτου. Σμίλευσε το μίσχο, τα πλαϊνά φυλλαράκια ήταν άψογα, κάλυκας βγήκε ίδιος με του διαβολόχορτου και όμως, ο Ντανίλο αισθανόταν ότι κάτι του έλειπε.

Ένας γέρος του διηγήθηκε τον μύθο για ένα όμορφο πέτρινο λουλούδι που μεγαλώνει στην περιοχή της Κυράς του Χάλκινου Βουνού, και όσοι το βλέπουν αρχίζουν να καταλαβαίνουν την ομορφιά της πέτρας, αλλά η ζωή τους χάνει όλη τη γλυκύτητά της. Χάνονται, γίνονται για πάντα τεχνίτες στο βουνό της Ερωμένης. Η αρραβωνιαστικιά του Ντανίλο, η Κάτιενκα του ζήτησε να το ξεχάσει, αλλά ο Ντανίλο λαχταρούσε να το δει. Πήγε στο ορυχείο χαλκού και συνάντησε την Κυρά του Χάλκινου Βουνού και την παρακάλεσε να του δείξει το πέτρινο λουλούδι. Η κυρά του θύμισε την αρραβωνιαστικιά του και τον προειδοποίησε ότι δεν θα ήθελε ποτέ να επιστρέψει πίσω, αλλά αυτός επέμενε. Τότε του έδειξε το Πέτρινο λουλούδι που ήταν πιο όμορφο και από αληθινό. Ο Ντανίλο επέστρεψε στο χωριό, κατέστρεψε το πέτρινο βάζο του και μετά εξαφανίστηκε. «Κάποιοι λέγανε πως έχασε το τσερβέλο του και αφανίστηκε μες στο δάσος, άλλοι πάλι ότι τον επήρε η Κυρά στο αργαστήρι της».

Η συνέχεια του παραμυθιού βρίσκεται στο παραμύθι Ο μάστορας και η Κυρά.

Μεταφορές

Το Πέτρινο λουλούδι είναι ένα από τα παραμύθια που έχει μεταφερθεί επανειλημμένα στο θέατρο, στην όπερα, στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση, όπως Το Πέτρινο λουλούδι, ταινία του 1946 και το μπαλέτο του Προκόφιεφ «Το πέτρινο λουλούδι» το 1954.

Ελληνικές μεταφράσεις

Το Πέτρινο λουλούδι, μετάφραση: Λεωνίδας Νάκος, Εκδόσεις Πολίτης, 1970

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Το Πέτρινο λουλούδι σε μετάφραση (ελληνικά)
• Το Πέτρινο λουλούδι, ταινία του 1946 (ελληνικοί υπότιτλοι)