Το γόνατο της Κλαίρης

δραματική ταινία του Ερίκ Ρομέρ (1970)

Το γόνατο της Κλαίρης (γαλλικά: Le Genou de Claire‎‎) είναι γαλλική δραματική ταινία του 1970 σε σκηνοθεσία Ερίκ Ρομέρ. Είναι η πέμπτη ταινία της σειράς των Έξι Ηθικών Ιστοριών.

Το γόνατο της Κλαίρης
Le Genou de Claire‎
ΣκηνοθεσίαΕρίκ Ρομέρ
ΠαραγωγήΜπαρμπέ Σρεντέρ και Πιέρ Κοτρέλ
ΣενάριοΕρίκ Ρομέρ
ΠρωταγωνιστέςΖαν-Κλοντ Μπριαλί, Μπεατρίς Ρομάν, Λοράνς ντε Μόναγκαν, Φαμπρίς Λουτσινί, Ορόρα Κορνού, Ζεράρ Φαλκονετί και Μισέλ Μοντέλ
ΦωτογραφίαΝέστορ Αλμέντρος
ΜοντάζCécile Decugis
Εταιρεία παραγωγήςLes films du losange
ΔιανομήLes films du losange και Netflix
Πρώτη προβολή1970
Διάρκεια105 λεπτά
ΠροέλευσηΓαλλία
ΓλώσσαΓαλλικά[1]

Πλοκή Επεξεργασία

Η ιστορία συμβαίνει μεταξύ 29 Ιουνίου και 29 Ιουλίου, πιθανώς το 1970. Οι διάμεσοι τίτλοι των ημερομηνιών εμφανίζονται πριν από την εμφάνιση των ημερήσιων συμβάντων.

Ενώ έκανε διακοπές στη Λίμνη Αννεσύ την παραμονή του γάμου του, ο διπλωμάτης καριέρας Τζερόμ συναντά κατά λάθος την Ορόρα, μια παλιά προσωπική φίλη. Μέσω της Ορόρα, γνωρίζει τη σπιτονοικοκυρά της Ορόρα, Μαντάμ Βάλτερ, και τη Λάουρα, τη μικρότερη έφηβη κόρη της Μαντάμ Βάλτερ. Η παρατηρητική Ορόρα εντοπίζει την έλξη της Λάουρα για τον Τζερόμ και το αναφέρει στον Τζερόμ. Καθώς ο Τζερόμ και η Λάουρα κάνουν μαζί μια πεζοπορία στα βουνά, η Λαούρα του εξομολογείται ότι είναι «λίγο ερωτευμένη» μαζί του.

Μέρες αργότερα (στις 8 Ιουλίου), η ελκυστική μεγαλύτερη θετή αδερφή της Λάουρα, Κλαίρη, φτάνει. Βλέποντας το γόνατο της Κλαίρη ενώ βρίσκεται σε μια σκάλα, ο Τζερόμ λαχταρά να το αγγίξει. Ωστόσο, ελέγχει τον πειρασμό του. Τελικά παρουσιάζεται μια ευκαιρία κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με πλοίο στη λίμνη, όταν ο Τζερόμ και η Κλαίρη πρέπει να αναζητήσουν καταφύγιο σε μια καλύβα από μια καταιγίδα που πλησιάζει. Ο Τζερόμ λέει στην Κλαίρη ότι είδε τον φίλο της, Ζυλ, μαζί με ένα άλλο κορίτσι, τη Μιούριελ. Όταν η Κλαίρη αρχίζει να κλαίει, ο Τζερόμ την παρηγορεί βάζοντας το χέρι του στο γόνατο της Κλαίρη. Ο Τζερόμ αργότερα λέει με ευχαρίστηση στην Ορόρα ότι πήρε μεγάλο θάρρος να αγγίξει το γόνατο της Κλαίρη και ότι με αυτόν τον τρόπο ξόρκισε την επιθυμία του για αυτήν από αυτόν. Ο Ζυλ επιστρέφει και προσπαθεί να δώσει στην Κλαίρη δικαιολογίες για το γιατί ήταν με τη Μιούριελ.

Διανομή ρόλων Επεξεργασία

  • Ζαν-Κλοντ Μπριαλί ως Τζερόμ, ο διπλωμάτης
  • Μπεατρίς Ρόμαντ ως Λάουρα, η μικρότερη θετή αδερφή
  • Λοράνς ντε Μόναγκαν ως Κλαίρη, η μεγαλύτερη θετή αδελφή
  • Ορόρα Κορνού ως Ορόρα, η μυθιστοριογράφος
  • Μισέλ Μοντέλ ως Μαντάμ Βάλτερ, η μητέρα της Λάουρα
  • Ζεράρ Φαλκονετί ως Ζυλ
  • Φαμπρίς Λουτσίνι ως Βίνσεντ

Υποδοχή Επεξεργασία

Κριτικές Επεξεργασία

Η ταινία ήταν μια τεράστια διεθνής επιτυχία. Ο Βίνσεντ Κάνμπι των New York Times το αποκάλεσε «κάτι κοντά σε μια τέλεια ταινία». [2] Η Σεσίλ Μάρυ της Télérama ανέφερε: «Αυτή η κάμερα σε εξωτερικούς χώρους δίνει την εμφάνιση μιας μικρής ιστορίας όπου δεν πάει τίποτα. Ωστόσο, αυτά τα «θραύσματα ενός λόγου αγάπης» συνθέτουν μια ιδιαίτερη μελέτη επιθυμίας, λεκτικής απόλαυσης, σχεδόν λογοτεχνικής, που συνοδεύει κάθε κλίση. Ένα κόσμημα."

Ο Ρότζερ Ίμπερτ των Chicago Sun-Times έδωσε στην ταινία 4/5 αστέρια του σε μια κριτική που δημοσιεύθηκε την 1η Ιανουαρίου 1971 αναφέροντας μεταξύ άλλων: «"Το γόνατο της Κλαίρης" είναι μια ταινία για ανθρώπους που εξακολουθούν να διαβάζουν καλά μυθιστορήματα, να ενδιαφέρονται για τις καλές ταινίες και να σκέφτονται περιστασιακά.»[3]

Το προσωπικό του περιοδικού Variety στην κριτική του για την ταινία σημειώνει: «Με το πέμπτο του λεγόμενο «ηθικό παραμύθι», ο Ερίκ Ρομέρ ασχολείται και πάλι με ανθρώπους που συζητούν, αναλύουν και ανησυχούν για τις πράξεις τους (σε αυτήν την περίπτωση γύρω από τη φιλία, την αγάπη και την επιθυμία), αλλά σπάνια επιδίδονται. Και αν το κάνουν, μάλλον συζητιέται παρά φαίνεται...[] Είναι μια προσωπική, ιδιωτική ταινία, αλλά έχει όμως το πνεύμα, τους έντονους αφορισμούς, που είναι σωστοί και ποτέ τετριμμένοι. Αυτή είναι μια αντάξια συνέχεια της Μιας νύχτας με τη Μοντ του Ρομέρ.[4]

Ήταν η δεύτερη ταινία του Ρομέρ που γυρίστηκε έγχρωμη, με τον ίδιο να εξηγεί «η παρουσία της λίμνης και των βουνών είναι πιο δυνατή στο χρώμα παρά στο ασπρόμαυρο. Είναι μια ταινία που δεν μπορούσα να φανταστώ ασπρόμαυρη. Το πράσινο χρώμα μου φαίνεται απαραίτητο σε αυτή την ταινία... Αυτή η ταινία δεν θα είχε καμία αξία για μένα σε μαύρο και άσπρο» [2]

Βραβεία & Υποψηφιότητες Επεξεργασία

Οργάνωση Κατηγορία Υποψήφιος Αποτέλεσμα Πηγές
Συνδικάτο Γάλλων κριτικών Καλύτερη Ταινία Νίκη
Χρυσές Σφαίρες Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία Υποψηφιότητα
Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν Χρυσό Κοχύλι
(Καλύτερη Ταινία)
Νίκη [5]
Βραβείο Λουί Ντελούκ Καλύτερη Ταινία της Χρονιάς Νίκη [6]
Εθνικό Συμβούλιο Αναθεώρησης (ΗΠΑ) Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία Νίκη
Εθνική Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Καλύτερη Ταινία Νίκη
Καλύτερη Σκηνοθεσία Ερίκ Ρομέρ Υποψηφιότητα
Καλύτερο Σενάριο Υποψηφιότητα
Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Νέας Υόρκης Καλύτερο Σενάριο Υποψηφιότητα [7]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. www.themoviedb.org/movie/2860-le-genou-de-claire.
  2. 2,0 2,1 John Wakeman, World Film Directors, Volume 2, 1945-1985. New York: H. W. Wilson, 1988. pp. 919-928.
  3. Ίμπερτ, Ρότζερ (1 Ιανουαρίου 1971). «Claire's Knee» (στα Αγγλικά). rogerebert.com. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2022. 
  4. «Le Genou de Claire critic review» (στα Αγγλικά). variety.com. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2022. 
  5. Ruadhán Mac Cormaic (2010-01-11). "Film-maker Rohmer dies in Paris". The Irish Times. Retrieved February 22, 2015
  6. Hal Erickson (2007). «Claire's Knee (1970)». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2012. 
  7. Weiler, A. H. (29 December 1971). «‘Clockwork Orange’ Wins Critics’ Prize». The New York Times. https://www.nytimes.com/1971/12/29/archives/-clockwork-orange-wins-critics-prize.html. Ανακτήθηκε στις 29 December 2017. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία