Φέανορ

Ο Φέανορ (Fëanor) είναι φανταστικός χαρακτήρας από τον μυθικό κόσμο του Τόλκιν. Είναι Ξωτικό,της φυλής των Νόλντορ. Πατέρας του είναι ο Φίνγουε, βασιλιάς των Νόλντορ, και μητέρα του η Μίριελ. Συχνά αναφέρεται ως ο πιο χαρισματικός από τα παιδιά του Ιλούβαταρ.

Φέανορ
Γενικές πληροφορίες
Εθνικότητα	Noldor
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	τεχνίτης
Οικογένεια
Σύζυγος	Nerdanel
Τέκνα	Μαέδρος Maglor Celegorm Caranthir Curufin Amrod Amras
Γονείς	Finwë και Míriel
Αδέλφια	Irimë Findis Φινγκόλφιν Φινάρφιν
Οικογένεια	House of Finwë
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	φανταστικός βασιλιάς

Η Ζωή στο Βάλινορ

Ο Φέανορ γεννήθηκε το 1169 της Εποχής των Δέντρων(ΕτΔ) στο Τίριον, στην πόλη των Νόλντορ στο Βάλινορ. Η μητέρα του Μίριελ του έδωσε το όνομα Φέανορ που σημαίνει Πνεύμα της Φωτιάς. Λίγο μετά την γέννηση του, η Μίριελ αναλώθηκε πνευματικά και σωματικά και είπε στον Φίνγουε πως πόθησε να απελευθερωθεί από τους μόχθους της ζωής. Έπειτα από λίγο καιρό το πνεύμα της έφυγε από το σώμα της και πέρασε στα δώματα του Μάντος. Από τότε ο Φίνγουε, έδωσε όλη του την αγάπη στον Φέανορ.

Ο Φέανορ μεγάλωνε γρήγορα.Ήταν ψηλός,με μαύρα μαλλιά και λαμπερά ματιά. Ως χαρακτήρας ήταν ηγετικός, και στην επιδίωξη των στόχων του ήταν θερμός και σταθερός. Από όλους τους Νόλντορ ήταν ο πιο επιδέξιος στα χέρια και ο πιο οξυδερκής στο νου. Επινόησε το δικό του αλφάβητο, που πήρε το όνομα του και ανακάλυψε πως μπορεί να φτιάχνει πετράδια. Ο Φέανορ έμαθε πολλά από τον Μάχταν σχετικά με την κατασκευή πραγμάτων από μέταλλο και πέτρα. Ο ίδιος ο Μάχταν ήταν μαθητής του Βάλα Άουλε. Σε σχετικά νεαρή ηλικία ο Φέανορ παντρεύτηκε τη Νέρντανελ, κόρη του Μάχταν,με την όποια απέκτησε εφτά γιους. Τον Μαέδρος, τον Μάγκλορ, τον Κέλεγκορμ, τον Καράνθιρ, τον Κουρούφιν,και τους δίδυμους Άμροντ και Άμρας. Μερικά χρόνια μετά τον θάνατο της μητέρας του, ο Φίνγουε ξαναπαντρεύτηκε, αυτή την φορά με την Ίντις. Αυτή δεν ήταν Νόλντορ, αλλά καταγόταν από τους Βάνυαρ. Με την Ίντις απέκτησε τέσσερα παιδιά, την Φίντις, τον Φινγκόλφιν, την Ίριμε και τον Φινάρφιν. Ο Φέανορ δεν χάρηκε με το γάμο του πατέρα του και δεν συμπαθούσε ιδιαίτερα την Ίντις και τα παιδιά της. Δεν τους έδινε πολύ σημασία και ζούσε χώρια από αυτούς εξερευνώντας την χώρα του Άμαν.

Η Κατασκευή των Σίλμαριλ

Για αρκετά χρόνια ο Φέανορ συνέχισε να δουλεύει χαρούμενα, παρέα με τους γιους του και τους τεχνίτες των Νόλντορ. Και αρκετές φορές ήταν καλεσμένοι στο παλάτι του Άουλε. Ήρθε όμως η εποχή που ο Μέλκορ,ο μεγάλος εχθρός των Βάλαρ, ολοκλήρωσε την ποινή της φυλάκισης του. Και οδηγήθηκε μπροστά στους θρόνους των Βάλαρ, από τους οποίους πήρε άφεση. Κέρδισε λοιπόν ξανά την ελευθερία του, αλλά ήταν περιορισμένος μέσα στο Άμαν. Λίγο καιρό αργότερα, ο Φέανορ έφτιαξε τα Σίλμαριλ, το πιο ξακουστό έργο των Ξωτικών. Ο Φέανορ είχε φτάσει στο απόγειο της δύναμης του και σκέφτηκε πως θα θα γινόταν το φως των Δέντρων να παρέμενε άφθαρτο. Βάζοντας όλη του τη τέχνη και την δεξιοσύνη κατάφερε να πετύχει αυτόν τον άθλο. Τα τρία Σίλμαριλ που δημιούργησε είχαν το σχήμα μεγάλων πετραδιών. Έμοιαζαν σαν κρύσταλλα και ήταν τόσο ανθεκτικά που καμία δύναμη μέσα στην Άρντα δεν μπορούσε να τα σπάσει ή να τα καταστρέψει. Την εσωτερική φλόγα τους ο Φέανορ την δημιούργησε από το ανάμεικτο φως των Δέντρων του Βάλινορ. Όλοι όσοι είδαν τα Σίλμαριλ γέμισαν θαυμασμό και παίνευαν τον Φέανορ. Και η Βάρντα τα καθάγιασε, ώστε ούτε σάρκα θνητή, ούτε χέρια ακάθαρτα, ούτε οποιονδήποτε κακοποιό πλάσμα να μπορεί να τα αγγίξει χωρίς να καεί και να καρβουνιάσει το χέρι του. Και ο Μάντος προφήτεψε ότι η μοίρα της Άρντα είναι κλεισμένη μέσα τους. Ο Μέλκορ όμως τα πόθησε για τον εαυτό του και έβαλε στόχο να τα αποκτήσει και να καταστρέψει τον Φέανορ.

Η Αναταραχή των Νόλντορ

Ο Μέλκορ προσποιήθηκε φιλία στους Νόλντορ και τους βοηθούσε και τους έδινε συμβουλές σε αρκετά θέματα. Ο Φέανορ όμως δεν τον εμπιστεύονταν και δεν ζητούσε συμβουλές από κανέναν, εκτός από τον πατέρα του και την γυναίκα του. Παράλληλα άρχισε να τρέφει μια άπληστη αγάπη για τα Σίλμαριλ,και τα φορούσε στο μέτωπο του μόνο σε μεγάλες γιορτές και τις υπόλοιπες ώρες τα φύλαγε στο θησαυροφυλάκιο του και άφηνε μόνο την οικογένεια του να τα δει. Ο Μέλκορ συνέχιζε να παραπλανεί τους Νόλντορ,μιλώντας τους για τις χώρες της Μέσης Γης και τα δικά τους βασίλεια που θα μπορούσαν να ιδρύσουν εκεί. Επίσης τους μίλησε και για τον ερχομό των Δευτερογέννητων,των Ανθρώπων. Και ψιθυριζόταν ανάμεσα στους Νόλντορ ότι οι Βάλαρ τους κρατούσαν στο Άμαν αιχμάλωτους για να έρθουν οι άνθρωποι και να τους υποκαταστήσουν στα βασίλεια της Μέσης Γης.Η φλόγα της επιθυμίας για ελεύθερα και πλατύτερα βασίλεια έκαιγε πιο δυνατά στην ενθουσιώδη καρδιά του Φέανορ. Και ο Μέλκορ χαιρόταν διότι αυτός ήταν ο στόχος του.Ο Φέανορ ποτέ δεν είχε καλές σχέσεις με τον ετεροθαλή αδερφό του τον Φινγκόλφιν, και τώρα που ήταν και οι δυο μεγάλοι πρίγκιπες ζήλευαν ο ένας τον άλλον. Τότε ο Μέλκορ βρήκε την ευκαιρία να διαδώσει καινούργια ψέμματα,ότι ο Φέανορ ήθελε να διώξει τους γιους της Ίντις από το Τίριον και ότι αυτοί ήθελαν να σφετεριστούν την βασιλεία του Φίνγουε και να αρπάξουν τα πρωτοτόκια του Φέανορ για την διαδοχή του θρόνου.Και όταν είδε ο Μέλκορ ότι τα ψέμματα του έπιαναν τόπο,και ότι η περηφάνια και ο θυμός των Νόλντορ είχε μεγαλώσει,τους μίλησε για όπλα. Και ο Φέανορ έφτιαξε ένα κρυφό σιδηρουργείο που ούτε ο Μέλκορ δεν το πήρε είδηση. Σύντομα ο Φέανορ άρχισε να μιλάει ανοιχτά κατά των Βάλαρ και να διακηρύσσει ότι θα έφευγε από το Βάλινορ,να πάει στην Μέση Γη και θα έσωζε τους Νόλντορ από την αιχμαλωσία αν τον ακολουθούσαν. Τότε ξέσπασε μεγάλη ταραχή στο Τίριον και ο Φίνγουε συγκάλεσε συμβούλιο. Εκεί ο Φινγκόλφιν συμβούλεψε τον πατέρα του να συγκρατήσει την έπαρση του Φέανορ, και του θύμησε ότι παλιά ο ίδιος ο Φίνγουε παρότρυνε τους Νόλντορ να πάνε στο Βάλινορ. Και ότι αν μετάνοιωνε γι'αυτό έχει τον ίδιο και τον Φινάρφιν να τιμήσουν τα΄λόγια του.

Εκείνη την ώρα μπήκε στο παλάτι ο Φέανορ, αρματωμένος, με σπαθί και περικεφαλαία. Κατηγόρησε τον Φίνγκόλφιν ότι συκοφαντεί τον ίδιο στον πατέρα τους και τραβώντας το σπαθί του, τον προκάλεσε σε μονομαχία. Ο Φινγκόλφιν υποκλίθηκε στον Φίνγουε και χωρίς να απαντήσει στον Φέανορ έφυγε από την αίθουσα. Ο Φέανορ όμως τον πρόλαβε στην πόρτα και ακουμπώντας την μύτη του σπαθιού του στο στήθος του Φινγκόλφιν του είπε "άκου αδερφέ μου. Αυτό είναι πιο κοφτερό από την γλώσσα σου. Αν προσπαθήσεις έστω και για μια φορά ακόμα να σφετεριστείς την θέση μου και την αγάπη του πατέρα μου,ίσως αυτό να απαλλάξει τους Νόλντορ από κάποιον που θέλει να είναι αρχηγός σκλάβων". Ο Φινγκόλφιν όμως και πάλι δεν απάντησε και έφυγε να πάει να βρει τον Φινάρφιν. Οι Βάλαρ,που ήδη ήξεραν για τον αναβρασμό των Νόλντορ, έμαθαν και για το συγκεκριμένο γεγονός και πιστεύοντας ότι ο Φέανορ ήταν ο υποκινητής της δυσαρέσκειας τον κάλεσαν να λογοδοτήσει για όλα του τα λόγια και τα έργα στον Κύκλο της Κρίσεως,και να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις που του έκαναν. Και ο Φέανορ το έκανε,και τότε αποκαλύφθηκε η αρχή του κακού και οι πονηριές του Μέλκορ.Και ο Τούλκας έφυγε αμέσως από το συμβούλιο για να πάει να τον φέρει και να δικαστεί.Όμως και ο Φέανορ δεν θεωρήθηκε αθώος,επειδή τράβηξε σπαθί εναντίον του Φινγκόλφιν, και η ποινή του ήταν η εξορία από την πόλη του Τίριον για δώδεκα χρόνια.Ύστερα από αυτό το χρονικό διάστημα η υπόθεση θα έληγε ειρηνικά,εφόσον αν κάποιος τον απαλλάξει.Και ο Φινγκόλφιν είπε ότι αυτός θα απαλλάξει τον αδερφό του.

Ο Φέανορ έφυγε για την εξορία μαζί με τους γιους του, τον πατέρα του,και άλλους, και έφτιαξαν ένα οχυρό στους λόφους που το ονόμασαν Φόρμενος. Τον Μέλκορ όμως δεν τον βρήκαν, και για αρκετό καιρό δεν ξαναφάνηκε στο Βάλινορ. Ώσπου ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά στις πύλες του Φόρμενος και μίλησε με τον Φέανορ, υποκρινόμενος φιλία μαζί του, και υποσχέθηκε πως θα τον έπαιρνε από το Βάλινορ και θα τον βοήθαγε.Ο Φέανορ αμφιταλαντεύτηκε,και σκεφτόταν αν πράγματι μπορούσε να τον εμπιστευτεί.Ο Μέλκορ συνέχισε και τον προειδοποίησε ότι τα Σίλμαριλ δεν ήταν ασφαλή στο Φόρμενος. Τότε ο Φέανορ κατάλαβε το πόθο του Μέλκορ για τα πετράδια και γεμάτος μίσος του είπε "φύγε από την πύλη μου, κοράκι της φυλακής του Μάντος". Ο Μέλκορ έφυγε γεμάτος θυμό και σχεδίαζε την εκδίκηση του.Ο Φίνγουε όμως φοβήθηκε και έστειλε αγγελιοφόρους στον Μάνγουε.Ο Όρομε και ο Τούλκας καταδίωξαν τον Μέλκορ αλλά και πάλι δεν τον βρήκαν.

Οι Βάλαρ κάθε χρόνο,την περίοδο που πρωτομάζευαν τους καρπούς της γης, οργάνωναν μια γιορτή για να τιμήσουν τον Έρου. Αυτή η περίοδος είχε έρθει,και ο Μάνγουε είχε οργανώσει μια γιορτή πιο μεγαλοπρεπή από κάθε άλλη φορά. Και ήταν όλοι καλεσμένοι, και οι Βάλαρ, και οι Μάιαρ,και οι Νόλντορ, και οι Βάνυαρ. Από το Φόρμενος δεν ήρθε κανείς όμως εκτός από τον Φέανορ διότι μόνον αυτόν είχαν διατάξει να έρθει. Και συναντήθηκε με τον Φινγκόλφιν,ο οποίος τον απάλλαξε όπως είχε υποσχεθεί,και συμφιλιώθηκαν. Και ο Φινγκόλφιν υποσχέθηκε ακόμη ότι θα ακολουθούσε τον Φέανορ όπου αυτός τον οδηγούσε. Την ίδια στιγμή όμως ο Μέλκορ μαζί με την Ουνγκόλιαντ κατέστρεψαν τα δυο Βάλινορ,και η Ουνγκόλιαντ κατάπιε το φως τους, και παντού απλώθηκε σκοτάδι.Οι Βάλαρ ανησύχησαν και η Γιαβάννα είπε ότι μόνο αν ο Φέανορ της έδινε τα Σίλμαριλ, που μέσα τους είχαν φως από τα Δέντρα,τότε θα μπορούσε να τα επαναφέρει στην ζωή. Οι Βάλαρ τον ρώτησαν αν επιθυμούσε να τα δώσει,και ο Φέανορ απάντησε ότι προτιμούσε να κομματιάσει την καρδιά του και να σκοτωθεί,παρά να κομματιάσει τα Σίλμαριλ. Και ότι αν οι Βάλαρ τον αναγκάσουν, τότε θα ξέρει ότι ο Μέλκορ είναι της γενιάς του.Τότε η Νιέννα άρχισε να θρηνεί,και την ίδια ώρα έφτασαν αγγελιοφόροι από το Φόρμενος,και τους είπαν ότι ο Μέλκορ πέρασε από εκεί μαζί με την Ουνγκόλιαντ και ΄κατέστρεψαν το οχυρό του Φόρμενος,έκλεψαν όλο το θησαυρό και τα Σίλμαριλ, και ότι ο Μέλκορ σκότωσε τον Φίνγουε. Τότε ο Φέανορ σηκώθηκε όρθιος,γεμάτος θλίψη και οργή, και καταράστηκε τον Μέλκορ,ονομάζοντάς τον Μόργκοθ,μαύρο εχθρό του Κόσμου,και επίσης αναθεμάτισε και το κάλεσμα του Μάνγουε. Ύστερα έφυγε τρέχοντας από τον Κύκλο της Κρίσεως,και χάθηκε στην νύχτα.Γιατί αγαπούσε τον πατέρα του,περισσότερο από οτιδήποτε στον κόσμο.

Ο Όρκος του Φέανορ

Μετά από λίγο καιρό οι Νόλντορ γύρισαν στο Τίριον,και πενθούσαν.Ξαφνικά όμως έφτασε στην πόλη ο Φέανορ και τους καλούσε όλους στην αυλή του βασιλιά. Εκεί έβγαλε έναν σπουδαίο λόγο, καθώς ήταν σπουδαίος ρήτορας,που οι Νόλντορ δεν τον ξέχασαν ποτέ. Ισχυρίστηκε πως τώρα αυτός ήταν ο βασιλιάς των Νόλντορ,αφού ο Φίνγουε ήταν νεκρός. Μίλαγε με μίσος και θυμό εναντίον του Μέλκορ και προέτρεπε τους Νόλντορ να τον ακολουθήσουν στην Μέση Γη και να τον εκδικηθούν,αφού οι Βάλαρ δεν μπορούσαν να τους προστατέψουν. Και ότι κει,μόλις νικήσουν τον Μέλκορ, θα μπορούν να χτίσουν τα δικά τους ελεύθερα βασίλεια."Ποτέ δεν θα σταματήσουμε την καταδίωξη"έλεγε "πίσω από τον Μόργκοθ ως την άκρη της Γης!Πόλεμο θα έχει και μίσος αθάνατο". Τότε ο Φέανορ μαζί με τους εφτά γιους του, τράβηξαν τα σπαθιά τους και έδωσαν έναν τρομερό όρκο.Ορκίστηκαν να καταδιώξουν με εκδίκηση και μίσος ως την άκρη του κόσμου κάθε Βάλα, Δαίμονα, Ξωτικό, Άνθρωπο ή οποιοδήποτε πλάσμα,καλό ή κακό,που θα κρατήσει ή θα πάρει ή θα παρεμποδίσει κάποιο Σίλμαριλ από την κατοχή τους. Πήραν αυτόν τον όρκο στο όνομα του Ιλούβαταρ,και ως μάρτυρες επικαλέστηκαν τον Μάνγουε και την Βάρντα. Επικαλέστηκαν παράλληλα,να τους βρει το Αιώνιο Σκοτάδι,αν δεν τηρούσαν τον όρκο τους.

Η Πορεία για την Μέση Γη

Ο Φινγκόλφιν όμως και ο γιος του ο Τούργκον,μίλησαν εναντίον του Φέανορ,και ειπώθηκαν άγρια λόγια.Ο Φίνροντ,ο γιος του Φινάρφιν πήρε το μέρος τους,γιατί ήταν καλός φίλος του Τούργκον.Ο ίδιος ο Φινάρφιν μίλησε με ήρεμα λόγια,και πρότεινε να το σκεφτούν καλύτερα πριν πάρουν κάποια απόφαση,και μαζί του συμφωνούσε και ο Ορόντρεθ ο εγγονός του,ο γιος του Άνγκροντ.Η Γκαλάντριελ,κόρη του Φινάρφιν,ήταν πρόθυμει να φύγει για την Μέση Γη γιατί ποθούσε να κυβερνήσει ένα δικό της βασίλειο.Ίδια γνώμη με την Γκαλάντριελ,είχε και ο Φίνγκον,ο πρωτότοκος γιος του Φινγκόλφιν,που τον συγκίνησαν και αυτόν τα λόγια του Φέανορ,αν και τον ίδιο έτρεφε ελάχιστη αγάπη.Μαζί του στάθηκαν ο Άνγκροντ και ο Αέγκνορ,γιοι του Φινάρφιν.Στο τέλος,ύστερα από πόλη συζήτηση επικράτησε η γνώμη του Φέανορ.Και έτσι οι Νόλντορ ετοιμάστηκαν να ξεκινήσουν,σε δυο ομάδες όμως,διότι υπήρχαν πολλοί από αυτούς που ήθελαν τον Φινγκόλφιν για βασιλία τους και όχι τον Φέανορ.Πρώτη πήγαινε η ομάδα του Φέανορ,ακολούθούσε Ο Φινγκόλφιν με τους δικούς του,και τελευταίος πήγαινε ο Φινάρφιν με αρκετούς άρχοντες των Νόλντορ που λυπούνταν που έφευγαν από την πόλη τους.Την ώρα που έβγαιναν από το Τίριον,ήρθε ένας αγγελιοφόρος που τον είχε στείλε ο Μάνγουε.Τους συμβούλευε να μην φύγουν από το Βάλινορ,αν και ήταν ελεύθεροι να το κάνουν,γιατί οι Βάλαρ δεν θα τους βοηθούσαν σε αυτή την αναζήτηση.Για τον Φέανορ όμως έλεγε το μήνυμα ότι είναι εξορισμένος από τον όρκο του,και ότι δεν μπορεί να νικήσει τον Μέλκορ, και οποιοδήποτε Βάλα.Τότε ο Φέανορ γέλασε,και απάντησε αρχικά στο λαό του ότι από την λύπη θα δοκιμάσουν να βρουν τη χαρά και τη ελευθερία.Έπειτα απάντησε στον αγγελιοφόρο,ότι έστω και αν δεν μπορεί να ανατρέψει τον Μόργκοθ,τουλάχιστον δεν κάθεται άπρακτος στην λύπη όπως ο Μάνγουε.Και είπε ακόμα,ότι θα δώσει τέτοιες πληγές στον Μόργκοθ,που στο τέλος ακόμα και οι ισχυροί στον Κύκλο της Κρίσεως θα θαυμάσουν.Έπειτα ξεκίνησαν πάλι την πορεία τους.Μόνο το 1/10 από τους Νόλντορ επέλεξαν να παραμείνουν στο Βάλινορ,από αγάπη για τη πόλη τους και τους Βάλαρ.

Η Αδελφοκτονία στο Αλκουαλόντε

Ο Φέανορ τους οδήγησε βόρεια,ακολούθωντας τον δρόμο που πήρε ο Μόργκοθ.Ο Φέανορ κατάλαβε,ότι δεν θα μπορούσε όλο αυτό το πλήθος να περάσει τις αμέτρητες λεύγες του παγωμένου βορρά,έτσι αποφάσισε να πάει στο Αλκουαλόντε και να ζητήσει την βοήθεια των Τελέρι που ήταν από παλιά φίλοι των Νόλντορ,να τους δώσουν τα πλοία τους ή και να πάνε μαζί τους.Οι Τελέρι όμως δεν συγκινήθηκαν από τα λόγια του Φέανορ,και προσπάθησαν να τους πείσουν να αλλάξουν γνώμη και να παραμείνουν στο Βάλινορ.Ο Φέανορ τότε θύμωσε και τους κατηγόρησε ότι απαρνιούνται την φιλία τους και ότι ξέχασαν την βοήθεια που τους είχαν δώσει οι Νόλντορ όαν είχαν έρθει στο Βάλινορ.Και τους χαρακτήρισε δειλούς και χασομέρηδες.Ο Όλγουε όμως,ο βασιλιάς των Τελέρι,απάντησε ότι δεν απαρνιούνται καμιά φιλία και ότι τα πλοία είναι για αυτούς ότι τα πετράδια για τους Νόλντορ.Και δεν τα πουλούσαν,ούτε τα δάνειζαν σε κανέναν.Ο Φέανορ τότε τον άφησε,και περίμενε να συγκεντρωθούν οι δυνάμεις του.Όταν θεώρησε ότι ήταν αρκετές πήγε στο λιμάνι της πόλης και άρχισε να επανδρώνει τα πλοία με την βία.Οι Τελέρι αντιστάθηκαν και έριξαν αρκετούς από τους Νόλντορ στην θάλασσα.Οι Νόλντορ αντέδρασαν,τράβηξαν τα όπλα τους και ξέσπασε μεγάλη μάχη.Οι Τελέρι όμως ήταν πιο πολλοί και οι Νόλντορ αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν τρεις φορές.Έφτασε όμως βοήθεια με τον Φίνγκον και αρκετούς από τους άντρες του,και στο τέλος οι Νόλντορ νίκησαν.Επάνδρωσαν όλα τα πλοία και κινήθηκαν προς τον βορρά.Την ίδια ώρα ο Όλγουε ζήτησε βοήθεια από τον Όσσε,αυτός όμως δεν ήρθε γιατί οι Βάλαρ είχαν απαγορεύσει να εμποδίσει κανείς την φυγή των Νόλντορ.Η Ούινεν όμως θρήνησε για τους Τελέρι,και η θάλασσα σηκώθηκε αγριεμένη εναντίον των Νόλντορ,και αρκετά πλοία ναυάγησαν.Ο Μάγκλορ,δεύτερος γιος του Φέανορ,πολλά χρόνια αργότερα συνέθεσε έναν θρήνο με το όνομα Noldolante,η Πτώση των Νόλντορ,που περιέγραφε την σφαγή στο Αλκουαλόντε.

Η Προφητεία του Μάντος

Οι Νόλντορ συνέχισαν την πορεία τους,άλλοι με τα πλοία και άλλοι από ξηρά,και όταν έφτασαν στα βόρεια σύνορα του Άμαν είδαν μια σκοτεινή μορφή να στέκεται πάνω σε έναν βράχο.Ήταν ο Μάντος και τους ζήτησε να σταματήσουν και να ακούσουν αυτά που έχει να τους πει.Και τους είπε ότι η οργή των Βάλαρ πέφτει πάνω στον Οίκο του Φέανορ και σε όσους τον ακολουθούσαν.Και ότι θα περιφράξουν το Βάλινορ,και ον Νόλντορ δεν θα μπορέσουν να ξαναπάνε εκεί.Τους κατηγόρησε για την σφαγή των Τελέρι,και τους είπε ακόμη ότι ο Όρκος που είχαν πάρει θα τους έφερνε πολλά κακά και προδοσίες.Και όταν πεθάνουν και τα πνεύματα τους έρχονταν στο Μάντος,δεν θα έβρισκαν λύπηση από κανέναν.Τότε πολλοί πτοήθηκαν Ο Φέανορ όμως απάντησε ότι τον όρκο τους δεν τον πήραν επιπόλαια,και ότι μπορεί να υπόφεραν από πολλές κακουχίες στο δρόμο,και από προδοσίες,αλά τουλάχιστον δεν θα υπόφεραν από δειλία.Και τελείωσε λέγοντας,ότι τα κατορθώματα τους θα γίνουν τραγούδια που θα λέγονται ως τις τελευταίες μέρες της Άρντα.Εκείνη την ώρα όμως ο Φινάρφιν,εγκατέλειψε την πορεία,γεμάτος λύπη για τον Οίκο του Φέανορ,εξαιτίας της συγγένειας του με τους Τελέρι,η γυναίκα του κατάγονταν από αυτούς,και επέστρεψε στο Βάλινορ,μαζί με αρκετούς Νόλντορ.Και εκεί πήραν την συγχώρεση των Βάλαρ,και Ο Φινάρφιν ανέλαβε να κυβερνά όσους Νόλντορ είχαν απομείνει στο Τίριον.Τα παιδιά του ωστόσο συνέχισαν την πορεία.

Λόσγκαρ

Ο κύριος όγκος των Νόλντορ συνέχισε την πορεία του,και τελικά έφτασε βαθιά στο βορρά της Άρντα,και εκεί τα Ξωτικά είδαν τους πρώτους πάγους,και κατάλαβαν ότι πλησίαζαν στο Χελκαράξε.Οι Νόλντορ σταμάτησαν την πορεία τους,και άρχισαν να συζητούν δημόσια ποιον δρόμο έπρεπε να ακολουθήσουν τώρα.Αρκετοί από αυτούς όμως,κυρίως από την ομάδα του Φινγκόλφιν,που υπέφεραν λόγω του κρύου,αναθεμάτιζαν τον Φέανορ,κατηγορόντας τον ως πρόξενο όλων των κακών που τους είχαν βρει.Ο Φέανορ,γνωρίζοντας ότι λέγονταν γι'αυτόν έκανε σύσκεψη με τους γιους του.Έβλεπαν δυο δρόμους,πιθανούς για να συνεχίσουν την πορεία τους.Ή με τα πλοία ή από τον πορθμό του Χελκαράξε.Θεώρησαν αδιαπέραστο το Χελκαράξε και τα πλοία πολύ λίγα για να μεταφερθούν όλοι οι Νόλντορ ταυτόχρονα απέναντι.Και ήδη είχε ξυπνήσει ο φόβος της προδοσίας μέσα τους,καθώς κανείς δεν ήταν διατεθειμένος να περιμένει στο Άραμαν ενώ οι άλλοι θα περνούσαν πρώτοι.Έτσι ο Φέανορ μαζί με τους γιους του,και τον λαό του άρπαξαν κρυφά τα καράβια και εγκατέλειψαν τον Φινγκόλφιν και τους δικούς του στο Άμαν.Ο Φέανορ και οι δικοί του έφτασαν χωρίς απώλειες στο Μπελέριαντ και αποβιβάστηκαν στο Λόσγκαρ.Όταν βγήκαν στη στεριά ο Μαέδρος,ο πρώτος γιος του Φέανορ,ρώτησε τον πατέρα του ποια πλοία θα στείλει πίσω και ποιους θα μεταφέρουν πρώτους."Μήπως τον γενναίο Φίνγκον;"ρώτησε.Γιατί ο Μαέδρος με τον Φίνγκον ήταν πολύ καλοί φίλοι παλιά στο Βάλινορ,πριν ξεκινήσει η κόντρα των πατεράδων τους.Ο Φέανορ όμως απάντησε "κανέναν και κανέναν!Ότι άφησα πίσω δεν το θεωρώ απώλεια γιατί αποδείχθηκαν άχρηστες αποσκευές για τον δρόμο.Αφήστε αυτούς που καταριούνται το όνομα μου,να το καταριούνται και να γυρίσουν ψευτοκλαίγοντας στα κλουβιά των Βάλαρ".Και στην συνέχεια διέταξε να κάψουν τα πλοία.Και ο Μαέδρος στάθηκε μόνος του στην άκρη.Το άλλο πρωί όμως ο Άμροντ συνηδειτοποίησε ότι ο δίδυμος αδερφός του,ο Άμρας έλειπε.Τελικά αποδείχθηκε ότι κοιμόταν σε ένα από τα πλοία που κάηκαν,και έτσι έχασε τη ζωή του.Την ίδια ώρα ο Φινγκόλφιν μαζί με τα παιδιά του,και τα παιδιά του Φινάρφιν,βλέποντας ότι ο Φέανορ τους εγκατέλειψε,αποφάσισαν να διασχίσουν τους πάγους του Χελκαράξε,για να φτάσουν στο Μπελέριαντ και να συναντήσουν και πάλι τον Φέανορ,τρέφοντας ελάχιστη αγάπη για τον ίδιο και τους γιους του.

Ντάγκορ-νουιν-Γκίλιαθ

Η φωτιά από το κάψιμο των πλοίων έγινε ορατή από τους Ορκ και τους κατασκόπους του Μόργκοθ. Μόλις ο Μόργκοθ έμαθε ότι ο Φέανορ, ο πιο άσπονδος εχθρός του είχε φέρει ολόκληρο στρατό από την δύση έστειλε τον στρατό του να τους επιτεθεί. Τώρα ο Φέανορ,είχε φτάσει στο Χίθλουμ και στρατοπέδευσε στην βόρεια ακτή της λίμνης Μίθριμ. Ενώ όμως οι Νόλντορ έστηναν ακόμη το στρατόπεδο τους,τους επιτέθηκαν ξαφνικά οι στρατιές των Ορκ που είχε στείλει ο Μόργκοθ. Έτσι ξεκίνησε η μάχη, γνωστή ως Ντάγκορ-νουιν-Γκίλιαθ, η Μάχη κάτω από τα Αστέρια, που κράτησε δέκα μέρες. Οι Νόλντορ αν και απροετοίμαστοι και λιγότεροι, νίκησαν τους Όρκ και τους έτρεψαν σε φυγή. Τους έδιωξαν από την Μίθριμ με μεγάλη σφαγή και τους κυνήγησαν μέχρι την πεδιάδα του Άρντ Γκάλεν. Εκεί οι Όρκ που πολιορκούσαν τον Κίρνταν στα λιμάνια του Φάλας ανέβηκαν βόρεια να βοηθήσουν τους δικούς τους. Ο Κέλεγκορμ όμως, ο τρίτος γιος του Φέανορ, έχοντας πληροφορίες για αυτούς, μαζί με μερικές δυνάμεις του στρατού του πατέρα του, τους έστησε ενέδρα κοντά στο Είθελ Σίριον και τους νίκησε ρίχνοντας τους στον βάλτο του Σέρεχ. Από όλα τα τάγματα που είχε ετοιμάσει ο Μόργκοθ μια χούφτα φύλλα και φτερά γύρισαν πίσω στην Άνγκμπαντ. Ο Φέανορ μέσα στην οργή του, συνέχισε να καταδιώκει τους Ορκ πιστεύοντας ότι δεν θα αργούσε να φτάσει στον ίδιο τον Μόργκοθ. Και γελούσε δυνατά καθώς κράδαινε το σπαθί του, γιατί χαιρόταν που είχε αψηφήσει το θυμό των Βάλαρ και τις δυσκολίες του δρόμου,και έβλεπε να πλησιάζει η ώρα της εκδίκησης του. Δεν γνώριζε τίποτα για την Άνγκμπαντ και την μεγάλη αμυντική της δύναμη, αλλά ακόμα και να το γνώριζε,αυτό δεν θα τον είχε σταματήσει, γιατί ήταν κυριευμένος από την φλόγα της οργής του. Και είχε τραβήξει πολύ πιο μπροστά από την εμπροσθοφυλακή του στρατού του. Βλέποντας το αυτό οι υπηρέτες του Μόργκοθ, γύρισαν πίσω να τον αντιμετωπίσουν. Και ήρθαν και Μπάλρογκ από την Άνγκμπαντ. Ο Φέανορ βρέθηκε περικυκλωμένος στο Ντορ Νταέντελοθ, με λίγους φίλους δίπλα του. Συνέχισε να μάχεται όμως για πολλή ώρα,ατρόμητος και γενναίος ως το τέλος, αν και ήταν γεμάτος τραύματα και φωτιά. Στο τέλος όμως τον έριξε κάτω ο Γκόθμογκ, ο αρχηγός των Μπάλρογκ. Αλλά εκείνη την στιγμή ήρθαν οι γιοι του με ενισχύσεις για να τον βοηθήσουν και οι υπηρέτες του Μόργκοθ υποχώρησαν στην Άνγκμπαντ. Τότε οι γιοι του Φέανορ σήκωσαν ψηλά τον πατέρα τους για τον πάνε πίσω στην Μίθριμ. Κοντά στο Είθελ Σίριον όμως, ο Φέανορ τους είπε να σταματήσουν γιατί οι πληγές του ήταν θανάσιμες και ήξερε πως είχε έρθει η ώρα του. Έριξε το τελευταίο του βλέμμα προς τα Θανγκορόντριμ, τα βουνά-τείχη της Άνγκμπαντ,και κατάλαβε πως καμιά δύναμη των Νόλντορ δεν θα μπορούσε ποτέ να την εκπορθήσει. Αυτός όμως αναθεμάτισε τον Μόργκοθ τρεις φορές και ανέθεσε στους γιους του να μην παρατήσουν τον όρκο τους και να εκδικηθούν τον θάνατο του πατέρα τους. Ύστερα ξεψύχησε. Όμως ούτε μνήμα ούτε ταφή του έκαναν γιατί ήταν τόσο πύρινο το πνεύμα του, που μόλις έφυγε από το σώμα του αυτό έγινε στάχτη. Έτσι τέλειωσε ο ισχυρότερος των Νόλντορ.

Πηγές

Τζ.Ρ.Ρ.Τόλκιν - Το Σιλμαρίλλιον

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Ο Φέανορ στο Tolkien Gateway
• [1]
• Ο Φέανορ στο lotr.wikia