Ο Φιλόκαλο Ναβιγκαγιόζο, λατιν.: Filocalo Navigajoso (απεβ. το 1214) ήταν Βενετός (ή πιθανώς μικτής ελληνικής και βενετικής καταγωγής [1]) ευγενής και πρώτος Λατίνος ηγεμόνας τού νησιού της Λήμνου (γνωστού ως Stalimene στα ιταλικά) στην Ελλάδα.

Φιλόκαλος Ναβιγαγιόζο
Γενικές πληροφορίες
Θάνατος1214
Πληροφορίες ασχολίας

Μετά την Δ΄ Σταυροφορία (1203–1204), τα περισσότερα από τα νησιά τού Αιγαίου κατανεμήθηκαν στη Δημοκρατία της Βενετίας κατά τη διάσπαση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Διάφοροι Βενετοί ευγενείς εγκαταστάθηκαν εκεί και διεκδίκησαν την κυριαρχία αυτών των νησιών ως φέουδα και υποτελείς τού Λατίνου αυτοκράτορα στην Κωνσταντινούπολη. Ο Φιλόκαλο έλαβε την κυριαρχία της Λήμνου και τον τίτλο, δανεισμένος από τον βυζαντινό αυλικό τίτλο, τού μεγαδούκα της Λατινικής Αυτοκρατορίας. Κυβέρνησε το νησί από το φρούριο τού Κάστρου ή Παλαιοκάστρου (σημερινή Μύρινα) μέχρι το τέλος του το 1214. Τότε το νησί μοιράστηκε στους κληρονόμους του: o γιος του

  • Λεονάρντο έλαβε την κυριαρχία τού μισού νησιού με το Κάστρο και οι
  • δύο κόρες του έλαβαν από ένα τέταρτο η καθεμία, με τα κάστρα τού Μούδρου και τού Κότσινου.

Η κυριαρχία της οικογένειας στο νησί κράτησε μέχρι το 1278.

Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία

  1. Van Tricht (2011), pp. 112, 130, 144

Πηγές Επεξεργασία