Βικιπαίδεια

Φολκσκάμμερ

κοινοβούλιο

Το Φολκσκάμμερ (γερμανικά: Volkskammer, γερμανική προφορά ˈfɔlkskamɐ φολκσκάμα, Λαϊκό Επιμελητήριο) ήταν το νομοθετικό σώμα της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας, κοινώς γνωστή και με την ονομασία Ανατολική Γερμανία.

Λαϊκό Επιμελητήριο

Volkskammer
Νομοθετικό σώμα της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας (Ανατολική Γερμανία)
Coat of arms or logo
Είδος
ΤύποςΜονοθάλαμο
(κάτω θάλαμος μέχρι το 1958)
Ιστορία
Σύσταση1949
Κατάργηση1990
ΑντικατέστησεΡάιχσταγκ (1933–1945)
Αντικαταστάθηκε απόΜπούντεσταγκ (1990–σήμερα)
Έδρες400
Εκλογές
Τελευταία εκλογή
18 Μαρτίου 1990
Τόπος συνεδριάσεων
Παλάστ ντερ Ρεπουμπλίκ

Στα πρώτα χρόνια της ύπαρξης του, το Φολκσκάμμερ ήταν μέρος ενός διθάλαμου κοινοβουλίου. Το άλλο μέρος ονομαζόταν Επιμελητήριο των Κρατιδίων (Länderkammer). Το 1952, τα πέντε κρατίδια της Ανατολικής Γερμανίας αντικαταστάθηκαν με 14 επαρχίες και το Επιμελητήριο καταργήθηκε το 1958. Συνταγματικά, το Φολκσκάμμερ ήταν το ανώτερο όργανο κρατικής εξουσίας στη ΛΔΓ. Τα συντάγματα της χώρας του έδιναν μεγάλες εξουσίες παραγωγής νομοθετικού έργου. Όλες οι εξουσίες (και η δικαστική) ήταν θεωρητικά υπεύθυνες σε αυτό. Το 1960, το Επιμελητήριο διόριζε το Συμβούλιο του Κράτους, το Συμβούλιο των Υπουργών και το Συμβούλιο Άμυνας.

Στη πράξη, το Επιμελητήριο ήταν διακοσμητικό σώμα: ήταν κυρίως επιφορτισμένο με τη νομική επικύρωση των αποφάσεων που λάμβανε το Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Γερμανίας και το Πολιτικό Γραφείο του. Αυτό το μοντέλο κοινοβουλευτισμού εφαρμοζόταν και στα περισσότερα κομμουνιστικά νομοθετικά σώματα. Όλα τα κόμματα έπρεπε να σεβαστούν τις αρχές του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και τον ηγετικό ρόλο του ΕΣΚ. Έτσι, μέχρι την Ειρηνική Επάνασταση (στα τέλη του 1989), όλα τα μέτρα περνούσαν ομόφωνα.

Διαδικασία εκλογής

Επεξεργασία

Από την ίδρυση του το 1949 μέχρι τις πρώτες (και τελευταίες) ελεύθερες εκλογές τον Μάρτιο του 1990, όλα τα μέλη του Φολκσκάμμερ εξελέγονταν από μια ενιαία λίστα του Εθνικού Μετώπου, μια εκλογική συμμαχία/λαϊκό μέτωπο υπό την κυριαρχία του ΕΣΚ. Επίσης, αρκετές έδρες δίνονταν σε διάφορους οργανισμούς που συνδέονταν με το ΕΣΚ, όπως η Ελεύθερη Γερμανική Νεολαία.

Τα μέλη του επιμελητηρίου εκλέγονταν σε πολυμελείς εκλογικές περιφέρειες, οι οποίες εκπροσωπούνταν από 4 έως 8 βουλευτές η καθεμία. Για να εκλεγεί, ένας υποψήφιος έπρεπε να λάβει τις μισές έγκυρες ψήφους των ψηφοφόρων της εκλογικές περιφέρειας τους. Ωστόσο, αν ο αριθμός των εκλεγμένων βουλευτών δεν λάβει την απαιτούμενη πλειοψηφία για να καλυφθούν όλες οι έδρες, τότε εντός 90 ημερών θα έπρεπε να λάβει χώρα επαναληπτική εκλογή. Εάν ο αριθμός των βουλευτών που λαμβάνουν την πλειοψηφία των ψήφων ξεπερνούσε τις έδρες που δίνονταν για την εκλογική περιφέρειά τους, η σειρά των υποψηφίων στον εκλογικό κατάλογο καθόριζε ποιοι θα μπουν στο κοινοβούλιο. Οι υποψήφιοι που αποτύχαιναν να εκλεγούν στο κοινοβούλιο λόγω αυτού του κανόνα μπορούσαν ακόμη να μπουν στο κοινοβούλιο αν κάποιος βουλευτής παραιτούνταν από την έδρα του.[1]

Το ψηφοδέλτιο είχε μια λίστα υποψηφίων. Οι ψηφοφόροι έπαιρναν το ψηφοδέλτιο και μετά το έριχναν στη κάλπη. Αυτοί που ήθελαν να ψηφίσουν υποψήφιους της αντιπολίτευσης ψήφιζαν σε ξεχωριστή κάλπη χωρίς μυστικότητα.[2] Οι έδρες καθορίζονταν με ποσοστώσεις και όχι με τα πραγματικά ποσοστά.[3] Το ΕΣΚ, το οποίο είχε τους περισσότερους υποψήφιους, προκαθόριζε την σύνθεση του Φολκσκάμμερ.

Ο παρακάτω πίνακας δείχνει μια επισκόπηση των επίσημων αποτελεσμάτων για τις κοινοβουλευτικές εκλογές προ του 1990, μαζί με την επακόλουθη κατάνομή των κοινοβουλευτικών εδρών.

Ημερομηνία εκλογών Συμμετοχή Ποσοστό ψηφοφόρων υπέρ της κυβερνώσας συμμαχίας (Εθνικό Μέτωπο) Κατανομή των κοινοβουλευτικών εδρών
ΕΣΚΓ ΧΔΕ ΦΔΚΓ ΔΚΑΓ ΕΔΚΓ ΕΓΟΣ ΕΓΝ ΚΜ ΔΕΓΓ ΣΔΚ1 ΣΑΒΑ ΕΔΝΚ
19 Οκτωβρίου 1950 98.53% 99.9% 110 67 66 33 35 49 25 24 20 6 12 19
17 Οκτωβρίου 1954 98.51% 99.4% 117 52 52 52 52 55 29 29 18 12
16 Νοεμβρίου 1958 98.90% 99.9% 127 52 52 52 52 55 29 29 18 12
20 Οκτωβρίου 1963 99.25% 99.9% 127 52 52 52 52 68 55 35 22
2 Ιουλίου 1967 99.82% 99.9% 127 52 52 52 52 68 55 35 22
14 Νοεμβρίου 1971 98.48% 99.5% 127 52 52 52 52 68 55 35 22
7 Οκτωβρίου 1976 98.58% 99.8% 127 52 52 52 52 68 55 35 22
14 Ιουλίου 1981 99.21% 99.9% 127 52 52 52 52 68 55 35 22
8 Ιουνίου 1986 99.74% 99.9% 127 52 52 52 52 68 37 21 32 14

1Παράρτημα του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας στη ΛΔΓ.

Το 1976, το Φολκσκάμμερ μετακόμισε σε κτίριο ειδικού σκοπού, το Παλάτι της Δημοκρατίας (Παλάστ ντερ Ρεπουμπλίκ). Πριν το άνοιγμα του παλατιού, το Φολκσκάμμερ συνεδρίαζε στο Λάνγκενμπεκ-Βίρχοφ-Χάους στο δημοτικό διαμέρισμα Μίττε του Βερολίνου.

Αρχικά, οι ψηφοφόροι στο Ανατολικό Βερολίνο δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν στις εκλογές για το Φολκσκάμμερ. Συγκεκριμένα, είχαν εκπροσώπηση, αλλά εκπροσωπούνταν από εμμέσως εκλεγμένους βουλευτές χωρίς δικαίωμα ψήφου. Το 1979, ο νόμος άλλαξε και το Ανατολικό Βερολίνο πλέον εκπροσωπούταν από 66 άμεσα εκλεγμένους βουλευτές με πλήρη δικαιώματα ψήφου.[4]

 
Διαδηλωτής έξω από το Φολκσκάμμερ, Ιανουάριος 1990.
 
Το ψηφοδέλτιο των εκλογών του 1990 (το κείμενο σημαίνει "δείγμα")

Μετά τις εκλογές του 1990, η νέα σύνθεση του κοινοβουλίου ήταν η εξής:

Κόμμα/Ομάδα Ακρωνύμιο κόμματος/κομμάτων Αριθμός βουλευτών
Συμμαχία για τη Γερμανία CDU, DA, DSU 192
Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας SPD 88
Κόμμα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού PDS, πρώην SED 66
Ένωση των Ελεύθερων Δημοκρατών DFP, FDP, LDP 21
Συμμαχία 90 B90 12
Κόμμα Πρασίνων της Ανατολικής Γερμανίας και Ανεξάρτητη Ένωση Γυναικών Grüne, UFV 8
Εθνικοδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας NDPD 2
Δημοκρατική Ένωση Γυναικών της Γερμανίας DFD 1
Ενωμένη Αριστερά VL 1

Πρόεδροι του Λαϊκού Επιμελητηρίου

Επεξεργασία

Στο μεγαλύτερο μέρος της ύπαρξης του, ο επικεφαλής της προεδρίας του Λαϊκού Επιμελητηρίου ήταν μη-Κομμουνιστής. Το μόνο μέλος του ΕΣΚΓ που κατείχε τον τίτλο ήταν ο Χορστ Ζίντερμαν. Αυτό γινόταν με σκοπό να φαίνεται ότι η κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας διέθετε συνασπισμό. Ο πρόεδρος του Λαϊκού Επιμελητηρίου ήταν το τρίτο μεγαλύτερο κρατικό αξίωμα στη ΛΔΓ (μετά τον πρόεδρο του Συμβουλίου των Υπουργών και τον πρόεδρο του Κρατικού Συμβουλίου). Έτσι ήταν ανεπίσημος αντιπρόεδρος της ΛΔΓ.

Όνομα Αρχή θητείας Τέλος θητείας Συντομογραφία κόμματος
Γιοχάνες Ντίκμαν 7 Οκτωβρίου 1949 22 Φεβρουαρίου 1969 ΦΔΚΓ
Γκέραλντ Γκέτινγκ 12 Μαΐου 1969 29 Οκτωβρίου 1976 ΧΔΕ
Χορστ Ζίντερμαν 29 Οκτωβρίου 1976 13 Νοεμβρίου 1989 ΕΣΚΓ
Γκύντερ Μαλόιντα 13 Νοεμβρίου 1989 5 Απριλίου 1990 ΔΚΑΓ
Ζαμπίνε Μπέργκμαν-Πολ 5 Απριλίου 1990 2 Οκτωβρίου 1990 ΧΔΕ

Η τελευταία πρόεδρος του Λαϊκού Επιμελητηρίου, η Ζαμπίνε Μπέργκμαν-Πολ, ήταν επίσης η μεταβατική αρχηγός κράτους στους τελευταίους έξι μήνες ύπαρξης της Ανατολικής Γερμανίας, επειδή το Κρατικό Συμβούλιο είχε καταργηθεί.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ http://archive.ipu.org/parline-e/reports/arc/GERMAN_DEMOCRATIC_REPUBLIC_1986.PDF
  2. ↑ Sebetsyen, Victor (2009). Revolution 1989: The Fall of the Soviet Empire . New York City: Pantheon Books. ISBN 0-375-42532-2. 
  3. ↑ Eugene Register-Guard October 29, 1989. p. 5A.
  4. ↑ Longman Companion to Germany since 1945, Adrian Webb, Routledge, 2014

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φολκσκάμμερ&oldid=10770992"