Φρανσουά Μωριάκ

Ο Φρανσουά Μωριάκ (γαλλικά: François Mauriac, 11 Οκτωβρίου 1885 - 1 Σεπτεμβρίου 1970) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, δραματουργός, κριτικός, ποιητής και δημοσιογράφος, μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας (από το 1933) και βραβευμένος με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας (1952).

Φρανσουά Μωριάκ
Όνομα	Φρανσουά Μωριάκ
Γέννηση	François Mauriac 11 Οκτωβρίου 1885 Μπορντό, Γαλλία
Θάνατος	1 Σεπτεμβρίου 1970 (84 ετών) Παρίσι, Γαλλία
Κοιμητήριο	Βεμάρ, Γαλλία
Επάγγελμα/ ιδιότητες	Συγγραφέας, κριτικός, δημοσιογράφος
Εθνικότητα	Γάλλος
Εκπαίδευση	Πανεπιστήμιο του Μπορντό
Αξιοσημείωτα έργα	Το φιλί στον λεπρό (1922) Η ερημιά του έρωτα (1925) Τερέζα Ντεκερού (1927) Ο κόμπος των εχιδνών (1932) Εσωτερικά απομνημονεύματα (1959)
Αξιοσημείωτες διακρίσεις	Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας (1952)
Υπογραφή
Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα
δεδομένα ()

Καταγόταν από βαθιά θρησκευόμενη και αυστηρή μεγαλοαστική οικογένεια. Το αστικό και έντονης θρησκευτικής ευλάβειας περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε, διέπλασε έναν αυστηρά καθολικό άνθρωπο με συντηρητικές αρχές. Μετά τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Μπορντώ ασχολήθηκε αποκλειστικά με την συγγραφή. Το πρώτο του έργο ήταν η ποιητική συλλογή Τα ενωμένα (σε προσευχή) χέρια (1909). Καθιερώθηκε ως μυθιστοριογράφος πρώτης σειράς με το έργο του Το φιλί στον λεπρό (1922) και έφτασε στο απόγειο με τον Κόμπο των εχιδνών. Έγραψε επίσης θεατρικά έργα, με σημαντικότερο τον Ασμοδαίο, και πολλά αυτοβιογραφικά. Το 1933 εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.

Καταδίκασε κάθε μορφής ολοκληρωτισμό, και κατά τη γερμανική κατοχή έγραφε για την Αντίσταση. Έγραψε ένα βιβλίο εξυμνητικό του στρατηγού Σαρλ ντε Γκωλ και υποστήριξε την ανεξαρτησία των γαλλικών αποικιών.

Ο Μωριάκ θεωρείται από πολλούς ο μεγαλύτερος Γάλλος μυθιστοριογράφος του 20ού αιώνα μετά τον Μαρσέλ Προυστ. Ανατέμνει ανελέητα την ανθρώπινη ψυχή. Τα έργα του είναι αυστηρά ψυχολογικά δράματα, με κλίμα αμείωτης έντασης, έλλειψη αγάπης και πάθη αρρωστημένα. Οι ήρωές του γεμάτοι μίση και απληστία. Υπάρχει βέβαια σε κάθε έργο του μια μορφή με συναίσθηση της αμαρτίας, πίστη στον Θεό και στην τελική σωτηρία, αλλά η γενική εικόνα είναι σκοτεινή. Αν και ο σημαντικότερος καθολικός συγγραφέας του 20ού αιώνα, κατηγορήθηκε από καθολικούς συγγραφείς για την απαισιοδοξία των έργων του και για το αντιδογματικό των απόψεών του.

Πολυγραφότατος και από τους πιο διαβασμένους συγγραφείς της εποχής του, ο Μωριάκ τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1952. Γνωστά έργα του: Η ζωή του Χριστού, Τερέζα Ντεκερού, Μαύρος Άγγελος, Οι Οχιές, Η ερημιά του έρωτα, κ.ά.

Ελληνική βιβλιογραφία

• Η έρημος της αγάπης, Εμπειρία Εκδοτική Αθήνα 2017
• Το τέλος της νύχτας, εκδόσεις Κονιδάρης, Αθήνα 1995
• Η γεννήτρα, εκδόσεις Ευθύνη, Αθήνα 1993
• Το φιλί των λεπρών, εκδόσεις Κονιδάρης, Αθήνα 1993
• Τερέζα Ντεκερού, εκδόσεις Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1984

Επιλογή έργων

Μυθιστορήματα και νουβέλες

• L'Enfant chargé de chaînes (Το αλυσοδεμένο παιδί, 1913)
• Le Baiser au lépreux (Το φιλί στον λεπρό 1922)

—μτφ. Δ.Π. Κωστελένος (εκδ. "Κονιδάρη", 1993)

• Le Fleuve de feu (Ο ποταμός της φωτιάς, 1923)
• Genitrix (Η γεννήτρα, 1923)

  —μτφ. Δ.Π. Κωστελένος (εκδ. "Κραναός", 1984)

• Le Mal (Το κακό, 1924)
• Le Désert de l'amour (Η ερημιά του έρωτα, 1925)

—μτφ. Γιώργος Γεραλής (εκδ. "Πάπυρος - ΒΙΠΕΡ", 1971)

—μτφ. Μαρία Βλάχου (εκδ. ''Εμπειρία Εκδοτική'', 2006)

• Thérèse Desqueyroux (Τερέζ Ντεσκεϊρού, 1927)

—μτφ. Τούλια Καράλη ως Τερέζα Ντεκερού (εκδ. "Μπεργαδής", 1953)

—μτφ. Δημήτρης Ζορμπαλάς ως Τερέζα (εκδ. "Άγκυρα", 1978)

—μτφ. Λίτσα Φωκίδου ως Τερέζα Ντεκερού (εκδ. ''Παρατηρητής'', 1984)

• Le Nœud de vipères (Ο κόμπος των εχιδνών, 1932)

—μτφ. Μ. Οικονόμου ως Κόμπος από οχιές (εκδ. ''Αφοί Συρόπουλοι & Κ. Κουμουνδουρέας'', 1962)

—μτφ. Δημήτρης Ζορμπαλάς ως Οι οχιές (εκδ. "Πολιουδάκης", 1970)

—μτφ. Καλλιόπη Ζαχαριάδου ως Ο κόμπος των εχιδνών (εκδ. ''Σύγχρονοι Ορίζοντες'', 2009)

• Le Mystère Frontenac (Το μυστήριο Φροντενάκ, 1933)
• La Fin de la nuit (Το τέλος της νύχτας, 1935)

—μτφ. Σωτήρης Πατατζής (εκδ. ''Τ.Μ.'', 1954)

—μτφ. Σοφία Μαυρόχη (εκδ. "Γ. Σίσκος", χ.χ.)

—μτφ. Δ.Π. Κωστελένος (εκδ. "Κραναός", 1984)

• Les Anges noirs (Οι μαύροι άγγελοι, 1936)

—μτφ. Λίνα Κάσδαγλη ("Οι Εκδόσεις των Φίλων", 1964)

—μτφ. Αικατερίνη Γεωργάκη (εκδ. ''Γ. Σίσκος'', χ.χ.)

• Les Chemins de la mer (Οι δρόμοι της θάλασσας, 1939)
• La Pharisienne (Η Φαρισαία, 1941)
• L'Agneau (Ο Αμνός, 1954)

Θέατρο

• Asmodée (Ασμοδαίος, 1938)
• Les Mal Aimés (Οι Κακοαγαπημένοι, 1945)
• Passage du malin (Το πέρασμα του κακού, 1948)
• Le Feu sur la terre (Η φωτιά πάνω στη γη, 1951)

Ποίηση

• Les Mains jointes (Τα ενωμένα χέρια, 1909)
• L'Adieu à l'adolescence (Αποχαιρετισμός στην εφηβεία, 1911)
• Orages (Θύελλες, 1925)
• Le Sang d'Atys (Το αίμα του Άττη, 1940)

Δοκίμια

• La Vie de Jean Racine (Η ζωή του Ρακίνα, 1928)
• Dieu et Mammon (Ο Θεός και ο Μαμμωνάς, 1929)
• Souffrances et bonheur du chrétien (Βάσανα και ευτυχία του χριστιανού, 1931)
• Le Romancier et ses personnages (Ο μυθιστοριογράφος και οι ήρωές του, 1933)
• La Vie de Jésus (Η ζωή του Ιησού, 1936)

—μτφ. Τάκης Μπαρλάς (εκδ. "Μαρή", 1953)

Αυτοβιογραφικά

• Le Cahier noir (Το μαύρο τετράδιο, 1943, λαθραία έκδοση με το ψευδώνυμο Forez)
• Mémoires intérieurs (Εσωτερικά απομνημονεύματα, 1959)
• Ce que je crois (Αυτό που πιστεύω, 1962)
• Nouveaux mémoires intérieurs (Νέα εσωτερικά απομνημονεύματα, 1964)
• Mémoires politiques (Πολιτικά απομνημονεύματα, 1967)
• Commencements d'une vie (Απαρχές μιας ζωής, 1932)
• Écrits intimes (Ενδόμυχα γραπτά, 1953)