Φρούριο Αλκατράζ
Συντεταγμένες: 37°49′36.01″N 122°25′24.00″W / 37.8266694°N 122.4233333°W
Το Φρούριο Αλκατράζ (αγγλικά: Fort Alcatraz) ήταν παράκτια στρατιωτική εγκατάσταση του στρατού των ΗΠΑ που βρίσκεται στο νησί Αλκατράζ στις εκβολές του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο στην Καλιφόρνια. Αρχικά ολοκληρώθηκε το 1859, και η εγκατάσταση χρησιμοποιήθηκε για την εκπαίδευση νεοσυλλέκτων και για μονάδες του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου από το 1861 όπου στη συνέχεια έγινε στρατιωτική φυλακή από το 1868. Οι κύριες βελτιώσεις, λόγω της εξέλιξης του πυροβολικού, πραγματοποιήθηκαν από τη δεκαετία του 1870, αλλά δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ, καθώς το Φρούριο άρχισε να φιλοξενεί περισσότερους θαλάμους απ' ότι κανόνια, αλλάζοντας τη χρησιμότητα του. Έπειτα υποβλήθηκε σε σημαντικές ανακαινίσεις στο πλαίσιο του σχεδίου του Endicott Board για την υπεράσπιση του κόλπου. Η πρώτη ολοκληρωμένη πτέρυγα κελιών δημιουργήθηκε μεταξύ 1910 και 1912. Το 1933-1934, εκσυγχρονίστηκε και μετατράπηκε στη διαβόητη φυλακή του Αλκατράζ.
| Φρούριο Αλκατράζ | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | στρατιωτική φυλακή |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 37°49′36″N 122°25′24″W |
| Διοικητική υπαγωγή | Σαν Φρανσίσκο[1] |
| Χώρα | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής[1] |
| Έναρξη κατασκευής | 1859 |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Ιστορικό Επεξεργασία
Τα πρώτα χρόνια Επεξεργασία
Ομάδες Αμερικανών ιθαγενών γνωστών ως Ohlone ήταν οι πρώτοι γνωστοί κάτοικοι του νησιού. Κυνηγούσαν αυγά πουλιών και άλλα προϊόντα, αλλά γενικά δεν ζούσαν μόνιμα στο νησί λόγω της έλλειψης νερού.
Ο 19ος αιώνας Επεξεργασία
Οι πρώτες αποδείξεις εγκατάστασης στο νησί Αλκατράζ χρονολογούνται από τον πρώτο επίσημο ιδιοκτήτη του, τον Γουίλιαμ Γόρκμαν, της οικογένειας Γόρκμαν-Τεμπλ στην οποία δόθηκε το νησί από τον μεξικανό κυβερνήτη Ρίο Ρίκο τον Ιούνιο του 1846, με την προϋπόθεση ο Γόρκμαν να κατασκευάσει εκεί έναν φάρο για ναυτική πλοήγηση. Ο Γόρκμαν ήταν συνιδιοκτήτης του Ράντσο Λα Πουέντε και προσωπικός φίλος του κυβερνήτη.
Το 1846, ως στρατιωτικός διοικητής της Καλιφόρνιας, ο Τζον Φρίμοντ και μετέπειτα ηγέτης της Δημοκρατίας της Καλιφόρνιας, αγόρασε το νησί για 5.000 δολάρια στο όνομα της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών από τον Φράνσις Τεμπλ.[2][3]
Το 1850, ο Πρόεδρος Μίλαρντ Φίλμορ διέταξε να παραμείνει το νησί Αλκατράζ για την αποκλειστική χρήση του στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών, μετά την απόκτηση της Καλιφόρνια από το Μεξικό και τον Αμερικανό-Μεξικάνικο πόλεμο.[4] Ο Φρίμοντ περίμενε ένα σημαντικό αντίτιμο σε μετρητά για να πουλήσει το νησί, αλλά η κυβέρνηση των ΗΠΑ κήρυξε την αγορά του άκυρη και δεν πλήρωσε τον Φρίμοντ, όπου στη συνέχεια αυτός και οι κληρονόμοι του συμμετείχαν σε μια δικαστική μάχη με την κυβέρνηση που διήρκεσε μέχρι το 1890, αλλά χωρίς επιτυχία.[4]
Με την εξαγορά της Καλιφόρνιας από τις ΗΠΑ, ως αποτέλεσμα της Συνθήκης της Γκουαδελούπης Χιλντάγκο (1848) που τερμάτισε τον Αμερικανο-Μεξικάνικο Πόλεμο και πυροδότησε την έναρξη του πυρετού του χρυσού τον επόμενο χρόνο, ο στρατός των ΗΠΑ άρχισε να μελετά τη δυνατότητα τοποθέτησης παράκτιων μονάδων πυροβολικού στο νησί Αλκατράζ για την προστασία του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο. Το 1853, υπό την καθοδήγηση του Ζεάλους Τάουερ, ενός στρατιωτικού μηχανικού, ξεκίνησε η οχύρωση του νησιού που συνεχίστηκε μέχρι το 1859 με συνολικό κόστος 87.698 δολάρια.[5] [6]
Το πρώτο μέρος που χτίστηκε ήταν η «Ακρόπολη» του φρουρίου. Στις άλλες κατασκευές του λεγόμενου Τρίτου Συστήματος, η ακρόπολη που είναι η καρδιά του φρουρίου συνήθως καλύπτεται από άλλες στέρεες κατασκευές, αλλά αυτό δεν έγινε στο Αλκατράζ. Το πάνω μέρος του νησιού περιβάλλεται από τοίχους από πέτρα και τούβλα που τροποποίησαν έντονα το φυσικό τοπίο. Στην προβλήτα, οχυρωμένοι στρατώνες κατασκευάστηκαν σύμφωνα με πιο συμβατικά σχέδια. Τέλος, χτίστηκε ένας φάρος πλοήγησης και προετοιμάστηκαν 11 φυλάκια.
Ο μηχανικός του στρατού Τζέιμς Μακφέρσον, ένας αργότερα διάσημος στρατηγός του εμφυλίου πολέμου, ήταν ένας από τους πρώτους διοικητές που υπηρετούσαν στο Αλκατράζ το 1858.[7] Το 1859, ο λοχαγός Τζόζεφ Στιούαρτ έγινε διοικητής του φρουρίου. Από το 1859, το φρούριο Αλκατράζ χρησιμοποιήθηκε επίσης ως στρατιωτική φυλακή, κυρίως για την στέγαση κρατουμένων του εμφυλίου πολέμου από το 1863, καθώς και ιδιωτών πολίτων που κατηγορούνταν για προδοσία.[8] Ο αριθμός των θαλάμων αυξήθηκε το 1867 και πάλι το 1868.[7] Το Αλκατράζ ήταν ένα κρίσιμο σημείο άμυνας κατά τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο (1861-1865), με 111 τοποθετημένα όπλα γύρω από το νησί και στην κορυφή του,[9] και χρησιμοποιήθηκε επίσης ως στρατόπεδο πολέμου. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, οι τοπικές ομοσπονδιακές δυνάμεις εργάστηκαν προσπαθώντας να περιορίσουν τις τοπικές συγκρούσεις μεταξύ συνδικαλιστών και ομοσπονδιών, συμπεριλαμβανομένου του λαού της Καλιφόρνια, προστατεύοντας το Σαν Φρανσίσκο. Το 1864 η φυλακή ήταν εξοπλισμένη με όπλα Rodman 38 εκατοστών και κατασκευάστηκαν νέοι στρατώνες. Στο τέλος του εμφυλίου πολέμου υπήρχαν περισσότερα από εκατό μονάδες του πυροβολικού στο νησί.
Κατά τη διάρκεια των ινδιανικών πολέμων που ακολούθησαν τον εμφύλιο πόλεμο, οι Ινδιάνοι που αντιτάχθηκαν στην κυβέρνηση συχνά στέλνονταν στη φυλακή Αλκατράζ. Στις 5 Ιουνίου 1873, ο Παΐουτ Τομ ήταν ο πρώτος ιθαγενής Αμερικανός που φυλακίστηκε στο νησί, έχοντας μεταφερθεί από το στρατόπεδο ΜακΝτέρμιτ στη Νεμπράσκα. Στη δεκαετία του 1870, ο Ταγματάρχης Τζορτζ Μέντελ διέταξε τους κρατούμενους, με τη βοήθεια μουλαριών, να δημιουργήσουν μια επίπεδη περιοχή στο νησί.[7]
Το 1882, η ακρόπολη επεκτάθηκε περαιτέρω για να δημιουργήσει χώρο για τις κατοικίες των οικογενειών των αξιωματικών που εργάζονταν στο Αλκατράζ.[7] Μεταξύ 1873 και 1895, 32 ιθαγενείς Αμερικανοί φυλακίστηκαν στην ακρόπολη του Αλκατράζ, συμπεριλαμβανομένων 19 Χόπι από τον Ιανουάριο έως τον Αύγουστο του 1895 πριν μεταφερθούν στο Φρούριο Ντεφιάνς.[7] Το νησί συνέχισε να αναπτύσσεται περαιτέρω και μέχρι το 1898 ο πληθυσμός του Αλκατράζ είχε ήδη αυξηθεί σε 450 άτομα λόγω της παρουσίας πολλών αιχμαλώτων του ισπανοαμερικανικού πολέμου και ως εκ τούτου κρίθηκε απαραίτητη η κατασκευή νέων δομών.[7] Οι αρχικοί στρατώνες εξελίχθηκαν σε αυτό που έγινε κτίριο Νο64 το 1905. Το πρώτο νοσοκομείο στο Αλκατράζ άνοιξε τις πόρτες του το 1893.[7] Καθώς ο αριθμός των κρατουμένων στο νησί αυξήθηκε, απαιτήθηκε νέος χώρος και χτίστηκε μια νέα ξύλινη φυλακή. Σε κάθε περίπτωση, τα κελιά ήταν επίσης κατασκευασμένα από ξύλο και ως εκ τούτου υπέστησαν συχνές πυρκαγιές, όπου ήταν επομένως απαραίτητο να τα φτιάξουν με σκυρόδεμα.[10]
Ο εικοστός αιώνας Επεξεργασία
Κατά τη διάρκεια του ισπανό-αμερικανικού πολέμου, ο αριθμός των κρατουμένων αυξήθηκε σε 461 το 1902.[11] Το 1904, οι εγκαταστάσεις της νέας φυλακής επεκτάθηκαν για άλλη μια φορά προσθέτοντας κελιά για 307 κρατούμενους.[7] Το Αλκατράζ μετονομάστηκε σε «Παράρτημα του Ειρηνικού της Αμερικανικής Στρατιωτικής Φυλακής» το 1907 και η στρατιωτική ακρόπολη στο νησί έγινε λιγότερο σημαντική από το ρόλο της ως φυλακή.[10]
Το Φρούριο Αλκατράζ επηρεάστηκε ελάχιστα από τον τραγικό σεισμό του 1906 στο Σαν Φρανσίσκο, ο οποίος αντίθετα κατέστρεψε μεγάλο μέρος της πόλης στην ηπειρωτική χώρα, αλλά υπέστη τις συνέπειες: πολλοί από τους κρατούμενους που βρίσκονταν σε άλλες φυλακές της ηπείρου μεταφέρθηκαν στο Αλκατράζ ενώ ανακαινίστηκαν ξανά οι φυλακές.[7] Το 1907, η ακρόπολη του Αλκατράζ έχασε όλες τις στρατιωτικές της λειτουργίες.[7][12] Όταν ένα μέρος της αρχικής ακρόπολης κατέρρευσε το 1908, τελικά κατεδαφίστηκε το 1909 για να δημιουργήσει μια πραγματική φυλακή που έγινε γνωστή με το δημοφιλές ψευδώνυμο «Ο Βράχος».[13]
Η νέα φυλακή χτίστηκε εξ ολοκλήρου από σκυρόδεμα μεταξύ του 1910 και του 1912 υπό τη διεύθυνση του συνταγματάρχη Ρέιμπεν Τέρνερ με κόστος 250.000 δολάρια. Ωστόσο, πολλές από τις υπόγειες σήραγγες της αρχικής ακρόπολης παρέμειναν στη θέση τους και εξακολουθούν να επισκέπτονται και να έχουν πρόσβαση εώς σήμερα. Αυτή η δομή ανακαινίστηκε το 1934, όταν η φυλακή εγκαινιάστηκε εκ νέου ως ομοσπονδιακό σωφρονιστικό κατάστημα, έγινε η περίφημη φυλακή Αλκατράζ, η οποία θα παραμείνει σε λειτουργία έως το κλείσιμο της το 1963.
Το 1915 το οχυρό Αλκατράζ μετονομάστηκε, για να υπογραμμίσει την αξία αποκατάστασης της φυλακής και παρά τη φήμη του ως στρατιωτική φυλακή, αρκετοί στρατιώτες κατάφεραν να αποδράσουν κατά τη διάρκεια αυτών των ετών.[10]
Η μεταφορά στο Υπουργείο Δικαιοσύνης Επεξεργασία
Έλλειψη χρημάτων και στρατιωτικού προσωπικού, ο στρατός αποφάσισε να μεταβιβάσει την κυριότητα της φυλακής Αλκατράζ στο κράτος που την μετέτρεψε σε φυλακή υψίστης ασφάλειας για να αντιμετωπίσει την παραβατική έξαρση της ποτοαπαγόρευσης και το κύμα της εγκληματικότητας μετά την Μεγάλη Ύφεση.[11] Έτσι ξεκίνησε ένα πρόγραμμα αποκατάστασης ολόκληρης της φυλακής τον Οκτώβριο του 1933 και το Ομοσπονδιακό Σωφρονιστικό κατάστημα Αλκατράζ άνοιξε επίσημα τον Αύγουστο του 1934, τερματίζοντας έτσι τα ογδόντα χρόνια της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ εκεί, παραμένοντας ωστόσο σε αυτό 32 κρατούμενοι του στρατού, ενώ οι υπόλοιποι μεταφέρθηκαν στη φυλακή του Φορτ Λέβενγουορθ στο Κάνσας, στην Ατλάντα, στο Φορτ Τζέι, στο Νιου Τζέρσεϊ και αλλού.[10]
Αρχιτεκτονική Επεξεργασία
Το κύριο μέσο πρόσβασης στο νησί ήταν το πλοίο «Στρατηγός Μακφέρσον». Μετά την αποβίβαση στην αποβάθρα, ήταν δυνατή η πρόσβαση στην ακρόπολη μέσω μιας πόρτας ασφαλείας, ανεβαίνοντας το νησί, διασχίζοντας μια γέφυρα απορροής πάνω από μια ξηρή τάφρο βάθους τρεισήμισι μέτρων.[7][6][9] Το φρούριο στη χρυσή του εποχή μπορούσε να φιλοξενήσει περίπου 200 άντρες και προμήθειες για τουλάχιστον τέσσερις μήνες.[9] Η Ακρόπολη του Αλκατράζ αποτελούσε μια υπόγεια περιοχή που περιείχε την κουζίνα, το φούρνο, τα υπνοδωμάτια, τις αποθήκες και τα κελιά φυλακών, καθώς και δύο επίπεδα πάνω από το έδαφος που περιείχαν τα δωμάτια του στρατιωτικού προσωπικού, ή των υπαλλήλων.[7] Το νερό αποθηκεύονταν σε ειδικά υπόγειες δεξαμενές ή στην οροφή της ίδιας της ακρόπολης. Άλλες κατασκευές περιλάμβαναν θέσεις πυροβολικού στο βορρά, στρατώνες στα βορειοανατολικά, σκοπιές στο νότο, μία στα δυτικά και μία στα βορειοδυτικά, καθώς και τον φάρο κοντά στην ακρόπολη.[7] Η σκοπιά McClellan ήταν εξοπλισμένη με όπλα Rodman 38 εκατοστών, ικανά να πυροβολούν από απόσταση 4 χλμ.[7] Όταν η νέα φυλακή χτίστηκε από μπετόν το 1910-1912, διατηρήθηκαν ορισμένες σιδερένιες σκάλες από την παλιά ακρόπολη, καθώς και τα μπλοκ από γρανίτη που αρχικά χρησιμοποιούσαν για την τοποθέτηση σκοπιών του πυροβολικού.[9]
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- The Rock (1915). «A Brief History of the Island of Alcatraz». The Rock (Improvement Fund, Pacific Branch United States Disciplinary Barracks, Alcatraz, California) 1 (January): 3. https://books.google.com/books?id=_T1OAAAAYAAJ&pg=PA3#v=onepage&q&f=false. Ανακτήθηκε στις 8 November 2014.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 64124. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2018.
- ↑ Mary Lee Spence & Donald Jackson (επιμ.). «Full text of "The expeditions of John Charles Frémont"». University of Illinois Press. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ «h2g2 – Alcatraz, San Francisco, California, USA». BBC. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ 4,0 4,1 «Alcatraz-World War II in the San Francisco Bay Area: A National Register of Historic Places Travel Itinerary». National Park Service. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ California Coastal Conservancy (30 Μαρτίου 1995). San Francisco Bay Shoreline Guide. University of California Press. σελ. 18. ISBN 978-0-520-08878-8. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ 6,0 6,1 Barter, James (Σεπτεμβρίου 1999). Alcatraz
. Lucent Books. σελίδες 26–7. ISBN 978-1-56006-596-8. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ 7,00 7,01 7,02 7,03 7,04 7,05 7,06 7,07 7,08 7,09 7,10 7,11 7,12 7,13 Wellman, Gregory L. (28 Μαΐου 2008). A History of Alcatraz Island:: 1853-2008. Arcadia Publishing. σελίδες 12–30. ISBN 978-0-7385-5815-8. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ «Civil War at Alcatraz». National Park Service. 19 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2019.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 MacDonald, Donald· Nadel, Ira (15 Φεβρουαρίου 2012). Alcatraz: History and Design of a Landmark. Chronicle Books. σελίδες 6–20. ISBN 978-1-4521-0153-8. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 «Alcatraz - Page 3». Legendsofamerica.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ 11,0 11,1 «Fortress Alcatraz». National Park Service. 27 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2019.
- ↑ Frazer, Robert W. (15 Απριλίου 1975). Forts of the West: Military Forts and Presidios, and Posts Commonly Called Forts, West of the Mississippi River to 1898. University of Oklahoma Press. σελ. 19. ISBN 978-0-8061-1250-3. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ «A Brief History of Alcatraz». Federal Bureau of Prisons. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2012.
