Φρούριο του Μπελογκραντσίκ

Συντεταγμένες: 43°37′24″N 22°40′38″E / 43.62333°N 22.67722°E / 43.62333; 22.67722

Το Φρούριο Μπελογκραντσίκ (βουλγαρικά: Белоградчишка крепост‎‎, Belogradchishka krepost), γνωστό επίσης και ως Καλέτο, (Kaleto, Калето, από την τουρκική γλώσσα: kale = «φρούριο»), είναι αρχαίο φρούριο, το οποίο βρίσκεται στις βόρειες πλαγιές του Αίμου, στα βορειοδυτικά της ομώνυμης βουλγαρικής πόλης Μπελογκραντσίκ (Belogradchik) και πολύ κοντά σε αυτήν. Αποτελεί το κύριο πολιτιστικό και ιστορικό τουριστικό αξιοθέατο της πόλης, που μαζί με το γεωφυσικό σύμπλεγμα των Βράχων Μπελογκραντσίκ, είναι πόλοι προσέλκυσης των τουριστών στην περιοχή αυτή της Βουλγαρίας.[1]

Φρούριο του Μπελογκραντσίκ
Белоградчишка крепост
Χάρτης
Είδοςφρούριο και μουσείο
Γεωγραφικές συντεταγμένες43°37′24″N 22°40′38″E
Διοικητική υπαγωγήΜπελογκραττσίκ
ΧώραΒουλγαρία
Commons page Πολυμέσα
Να μην συγχέεται με το συνώνυμο Φρούριο Καλέτο του δήμου Σμόλιαν.

Είναι ένα από τα καλύτερα διατηρημένα κάστρα στη Βουλγαρία και σημαντικό πολιτιστικό μνημείο εθνικής σημασίας. Οι τοίχοι του φρουρίου κατά την ίδρυσή του ήταν λίγο περισσότερο από 2 μέτρα στο πάχος και έφθαναν περίπου τα 12 μέτρα σε ύψος, περικλείοντας τρεις ξεχωριστούς προαύλιους χώρους, οι οποίοι συνδέονται μεταξύ τους μέσα από τις πύλες. Το φρούριο καταλαμβάνει συνολική έκταση περίπου 10.210 τετραγωνικών μέτρων. Το Φρούριο του Μπελογκραντσίκ ανακατασκευάστηκε και ανακηρύχθηκε πολιτιστικό μνημείο. Διοικείται από την τοπική ιστορική και μουσειακή αρχή.

Ιστορία Επεξεργασία

Το φρούριο πρωτοχτίστηκε κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής εποχής. Καθώς οι σχηματισμοί των βράχων στην περιοχή του Μπελογκραντσίκ παρείχαν φυσική προστασία, η οχύρωση των τειχών του πρακτικά είχε κατασκευαστεί κυρίως, από τα βορειοδυτικά και νοτιοανατολικά, και περιβαλλόταν από βράχια ύψους ως και 70 μέτρα, από τις άλλες δυο πλευρές του. Αρχικά, το Φρούριο του Μπελογκραντσίκ χρησιμοποιήθηκε κυρίως για επιτήρηση και έλεγχο της ευρύτερης περιοχής και λιγότερο με σκοπό την άμυνα. Ο Βούλγαρος τσάρος του Βιδινίου Ιβάν Σρατσιμίρ αργότερα επεξέτεινε το παλιό φρούριο του 14ου αιώνα, με την οικοδόμηση οχυρωμένων σκοπιών, μπροστά από τους υπάρχοντες ορεινούς όγκους βράχων. Κατά τη διάρκεια της εξουσίας του Σρατσιμίρ, το φρούριο έγινε ένα από τα σημαντικότερα προπύργια της περιοχής, ακολουθώντας, ως δεύτερο μόνο, το κάστρο του τσάρου του Βιδινίου το Μπάμπα Βίντα. Κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κατάκτησης της Βουλγαρίας, το φρούριο καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς το 1396. Αναγκάστηκαν να επεκτείνουν περαιτέρω το φρούριο λόγω της εντεινόμενης αντιστασιακής δραστηριότητας των Χαϊντούκ (Hajduk) στην περιοχή.

Σημαντικές αλλαγές στο φρούριο έγιναν επίσης στις αρχές του 19ου αιώνα. Αυτές οι αλλαγές ακολουθούσαν τη χαρακτηριστική οθωμανική αρχιτεκτονική των κάστρων της περιόδου εκείνης και πραγματοποιήθηκε πλήρης αναδιοργάνωση του κάστρου, καθώς και επιπλέον επέκταση. Επίσης προστέθηκαν-ενσωματώθηκαν και διάφορα συνήθη ευρωπαϊκά αρχιτεκτονικά στοιχεία, λόγω των Γάλλων και Ιταλών μηχανικών, που συμμετείχαν στην επέκταση αυτή.

Το οχυρό είχε σημαντικό ρόλο κατά την οθωμανική καταστολή της βουλγαρικής Εξέγερσης του Μπελογκραντσίκ, του 1850. Χρησιμοποιήθηκε τέλος και κατά τη διάρκεια του Σερβοβουλγαρικού πολέμου του 1885.

Φωτογραφίες Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. «Belogradchik Attractions». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2014. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία