Η Χαλάχα (εβραϊκά: הֲלָכָה‎‎) είναι το συλλογικό σώμα των εβραϊκών θρησκευτικών νόμων που προέρχονται από τη γραπτή και την προφορική Τορά. Η Χαλάχα βασίζεται σε βιβλικές εντολές, μεταγενέστερους ταλμουδικούς και ραβινικούς νόμους, και τα έθιμα και τις παραδόσεις που συγκεντρώθηκαν σε πολλά βιβλία, όπως το Σουλχάν Αρούχ. Η Χαλάχα μεταφράζεται συχνά ως «εβραϊκός νόμος», αν και μια πιο κυριολεκτική μετάφραση μπορεί να είναι «ο τρόπος συμπεριφοράς» ή «ο τρόπος περπατήματος». Η λέξη προέρχεται από τη ρίζα που σημαίνει «να συμπεριφέρομαι» (επίσης «να πηγαίνω» ή «να περπατώ»). Η Χαλάχα όχι μόνο καθοδηγεί θρησκευτικές πρακτικές και πεποιθήσεις, αλλά καθοδηγεί επίσης πολλές πτυχές της καθημερινής ζωής.

Ένα πλήρες σετ του Βαβυλωνιακού Ταλμούδ

Ιστορικά, η ευρέως διαδεδομένη τήρηση των νόμων της Τορά αποδείχθηκε πως ξεκίνησε τον δεύτερο αιώνα π.Χ.[1] Στην εβραϊκή διασπορά, η Χαλάχα εξυπηρέτησε πολλές εβραϊκές κοινότητες ως εκτελεστική οδό νόμου – τόσο αστικό όσο και θρησκευτικό, αφού δεν υπάρχει καμία διαφοροποίησή τους στον κλασικό Ιουδαϊσμό. Από τον εβραϊκό διαφωτισμό (Χασκαλά) και την εβραϊκή χειραφέτηση, ορισμένοι άρχισαν να θεωρούν τη Χαλάχα λιγότερο δεσμευτική στην καθημερινή ζωή, επειδή βασίζεται στη ραβινική ερμηνεία, σε αντίθεση με το έγκυρο, κανονικό κείμενο που καταγράφεται στην εβραϊκή Βίβλο. Σύμφωνα με τη σύγχρονη ισραηλινή νομοθεσία, ορισμένοι τομείς της ισραηλινής νομοθεσίας για την οικογενειακή και προσωπική κατάσταση υπόκεινται στην εξουσία των ραβινικών δικαστηρίων, επομένως αντιμετωπίζονται σύμφωνα με τη Χαλάχα. Μερικές μικρές διαφορές στη Χαλάχα εντοπίζονται μεταξύ των Εβραίων Ασκεναζί, των Εβραίων Μιζραχιτών, των Σεφαρδιτών Εβραίων, των Υεμενιτών Εβραίων, των Αιθιοπικών Εβραίων και άλλων εβραϊκών κοινοτήτων που ζούσαν ιστορικά σε απομόνωση.

Παραπομπές

Επεξεργασία

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία

Περαιτέρω ανάγνωση

Επεξεργασία