Χρήστης:Giwrgia/πρόχειρο

ΑΛΕΠΗΣ ΚΟΥΛΗΣ

    Ο Κούλης Αλέπης ήταν γέννημα, θρέμμα, ένας Μανιάτης ποιητής. Στοχαστής βαθύς, εκφράζεται και στα πιο λεπτομερειακά πράγματα της ζωής του με απλότητα και μελαγχολική διάθεση, με στοργή και τρυφερή αγάπη για το πατρικό του σπίτι, για τον παιδικό του φίλο, για δυο μάτια χαρωπά που ήταν κάποτε  πάνω σε «κορμάκι αβρό» «με χείλη δροσερά», μα που τώρα τα ματάκια αυτά έγιναν «δυο λίμνες σκοτεινές, θολές κι ακύμαντες». Ο Κούλης Αλέπης ήταν λυρικός ποιητής, καθ’ αυτού ασκητική ποιητική μορφή, πηγαίος, ειλικρινής, νοσταλγός της πατρικής γης. Η φύση τον προίκισε με ποιητικό ταλέντο  για να τραγουδήσει με τον στίχο του, ότι ωραίο και ταπεινό υπάρχει στη ζωή, που την βλέπει πρόσκαιρη, μικρή στην διάρκειά της. Το έργο του είναι ένας ποιητικός άθλος και μια μεγάλη μεταφραστική εργασία ελληνικών και ξένων έργων.

ΠΟΙΗΜΑΤΑ (1931-1968) Η έκδοση αυτή περιλαμβάνει έξι ποιητικά βιβλία:

1. Ερημικοί Περίπατοι (1931)

2. DE PROFUNDIS (1937)

3. Στον ίσκιο της αγάπης (1948)

4. Χρυσές Μνήμες (1959) (Ανθολογία Α

5. Σκόρπια φύλλα (1963)

6.Το χρονικό της ζωής μου (1963)

Η μεταφραστική του εργασία έχει αποδώσει στην ελληνική γλώσσα:

1. Την Αρμένικη Μούσα (Ανθολογία Αρμένικων ποιημάτων, μετεφράσεις 1938, 1939, 1957,

2. Άνθη από κήπους ξένους (1964)

3. Ωραίες μεταφράσεις της Μήδειας (1933,1966)

4. Ωραίες μεταφράσεις της Ηλέκτρας (1944, 1966)

5. Η Λουίζα Λαμπέ και τα εικοσιτέσσερα σοννέτα της (Μελέτη και Μεταφράσεις 1961)

6. Η Ελλάδα στον Βιργίλιο (1962)

7. Η Μητέρα του Χρηστού (1935)

8. Αρχαία Ελληνικά Επιγράμματα (1968)

Το έργο του η "Μητέρα του Χρηστού" έχει δοθεί ως ορατόριο στο θέατρο Αθηνών και τον Πειραϊκό Σύνδεσμο με πολλή επιτυχία από τη Σχολή της Έλληλς Γρηγοριάδη με μουσική επιμέλεια του Αντίοχου Ευαγγελάτου.

    Ο Κούλης Αλέπης γεννήθηκε στην Αρεόπολη (Τσίμοβα) της Λακωνίας, από πατέρα εργολάβο Δημοσίων Έργων και μαρμοαρογλύπτη. Ύστερα από τα εγκύκλια μαθήματά του στο Γύθειο, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε Φιλολογία και Νομικά και σταδιοδρόμησε ως Ανώτερος Υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών, του οποίου διετέλεσε προσωπάρχης επί 10 χρόνια.
   Από τη δημόσια υπηρεσία αποχώρησε το 1960. Συνεργάστηκε στα εγκυρότερα λογοτεχνικά περιοδικά, ελληνικά και ξένα, όπως στο "Λόγο", "Νεοελληνικά Γράμματα", "Ν. Εστία", "Πνευματική Ζωή", "Ελληνική Δημιουργία", "Ακτίνες", "Φιλολογική Πρωτοχρονιά", "Μαυρίδη", "L' HELLENISME CONTEMPORAIN", "LES CAHIERS DU NOUVEL HUMANISME, ECO DEL PARNASO", "AUSONIA" και "GIONRALE DEI POETI", με πρωτότυπα ποιήματά του και άρθρα καθώς και μεταφράσεις ξένων ποιητών και συγγραφέων.Έκανε σειρά εκλεκτών μεταφράσεων από Γάλλους, Ιταλούς και Γερμανούς ποιητές.


    Ο Κούλης Αλέπης με την άψογη ποιητική τεχνική του, έδωσε και σε ξένες γλέσσες ποιήματα, όπως στα Γαλλικά και Ιταλικά. Έχουν μεταφραστεί ποιήματά του στα Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά και Αρμένικα. Ήτανιδρυτικό μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και εχρημάτισε και Δοικητικός Σύμβουλός της επί 5 χρόνια. Επιδόθηκε και στη Ζωγραφική. Τα έργα του μάλιστα τα εξέθεσε στην "Στοά Τέχνης" και έτυχαν τιμητικής διάκρισης από την κριτική Επιτροπή. Μεταξύ των πινάκων του παριουσίασε ως "γκομπλέν" και το δημοσιευμένο έργο των νεανικών του χρόνων με τον τίτλο "Αυγή" που αποδεικνύει πως ο ποιητής " εξ απαλών ονύχων" είχα κλίση στις εικαστικές τέχνες.


    Κατά την απονομή των Κρατικών Βραβείων στις αρχές του 1970, εγκρίθηκε η αγορά του ποιητικού του έργου 1931-1968, με απόφαση της οικείας Επιτροπής του Υφυπουργείου Προεδρίας της Κυβερνήσεως. Το έργο του Κούλη Αλέπη καλύπτει ένα μεγάλο χώρο στα Ελληνικά Γράμματα. Τον ποιητή πρωτοπαρουσίασε ο Κωστής Παλαμάς με άρθρο του στο ελέυθερο βήμα "οι Νέοι" της 15/06/1926.
    Αλλά και πολλοί άλλοι είναι εκείνοι που εξέφραστηκαν στην κριτική τους με κολακευτικά λόγια γι αυτόν, όπως ο Σωτήρης Σκίπης, ο [Μαλακάσης], ο Λάμπρος Πορφύρας, ο Ι.Μ.Παναγιωτόπουλος, [Δόξας], ο Β. Βαρίκας, ο Ανδρ. Καραντώνης κ.ά για να αναφέρουμε ενδεικτικά μερικούς κορυφαίους πνευματικούς ανθρώπους που έκριναν την προσφορά του Κ. Αλέπη στα γράμματα. Τον είπαν μερικοί Καρυωτακικοό. Είναι αλήθεια πως ο Καρυτάκης επηρέασε με το προσωπικό του δράμα πυο έζησε την ποίηση πολλών μετά το θάνατό του. Έδωσε την αφορμή να γεννηθεί και το δικό τους δράμα και να γράψουν μιμητικά και όχι δημιουργικά. Μα ο Κ. Αλέπης κράτησε το δικό του μελαγχολικό και λυρικό ύφος στο ποιητικό του έργο και σφράγισε τα ποιήματά του με την δική του προσωπικότητα. Στάθηκε ποιητής παραδοσιακός, τρυφερός, νοσταλγός της πατρίδας του, τραγουδιστής μιας αγάπης παλιάς, που ο χρόνος δεν την έσβησε........

ΠΗΓΕΣ

Φραγκινέας Γ. Νικόλαος, ΛΑΚΩΝΙΚΗ ΓΗ, Εκδόσεις Δίφρος, 1971