Βικιπαίδεια

Aichi D3A

βομβαρδιστικό κάθετης εφόρμησης

Το Aichi D3A ήταν ένα διθέσιο, μονοκινητήριο βομβαρδιστικό κάθετης εφόρμησης που επιχειρούσε από τα αεροπλανοφόρα του Ιαπωνικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Το D3A ήταν το κύριο αεροσκάφος του είδους του στις τάξεις του Ιαπωνικού Ναυτικού και χρησιμοποιήθηκε σχεδόν στο σύνολο των επιχειρήσεων από την αρχή μέχρι το τέλος του πολέμου. Ήταν το πρώτο ιαπωνικό αεροσκάφος που έπληξε αμερικανικούς στόχους, συγκεκριμένα στο Περλ Χάρμπορ και τις Φιλιππίνες. Οι Σύμμαχοι του έδωσαν την ονομασία αναφοράς Val. Το D3A βύθισε περισσότερα συμμαχικά πλοία από οποιοδήποτε άλλο αεροσκάφος του Άξονα.[2][3][4]

Aichi D3A
Το Aichi D3A
Τύποςβομβαρδιστικό κάθετης εφόρμησης
ΚατασκευαστήςAichi
Μονάδες που παρήχθησαν1,486[1]

Σχεδίαση και ανάπτυξη Επεξεργασία

Στα μέσα του 1936 το Ιαπωνικό Ναυτικό εξέδωσε απαίτηση για την δημιουργία ενός νέου μονοπλάνου βομβαρδιστικού καθέτου εφορμήσεως το οποίο θα επιχειρούσε από τα αεροπλανοφόρα και θα αντικαθιστούσε τα διπλάνα D1A που χρησιμοποιούνταν τότε.[1] Οι εταιρείες Aichi, Nakajima και Mitsubishi υπέβαλλαν σχετικές προτάσεις με τις δύο πρώτες να παίρνουν συμβόλαια για την δημιουργία δύο πρωτοτύπων έκαστη.

Το σχέδιο της Aichi είχε πτέρυγες ελλειπτικού σχήματος, επιρροή από το γερμανικό Heinkel He 70 Blitz. Πετούσε με σχετικά χαμηλή ταχύτητα συνεπώς προτιμήθηκε η χρήση μη ανασυρόμενων τροχών για λόγους απλότητας.[5] Το αεροσκάφος θα προωθούνταν από τον κινητήρα Nakajima Hikari, ισχύος 710 hp.

Το αρχικό πρωτότυπο ήταν έτοιμο τον Δεκέμβριο του 1937 και οι δοκιμές του ξεκίνησαν τον επόμενο μήνα. Αρχικά τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά: ο κινητήρας δεν παρείχε επαρκή ισχύ, και το αεροσκάφος υπέφερε από κατευθυντική αστάθεια (directional instability) στις μεγάλες στροφές και από snap roll στις κλειστές στροφές. Τα φρένα βύθισης παρουσίαζαν ανησυχητικούς κραδασμούς όταν χρησιμοποιούνταν στην προβλεπόμενη ταχύτητα των 370 km/h -και το Ναυτικό ζητούσε ήδη η ταχύτητα βύθισης να αυξηθεί στα 440 km/h.[6]

Έγιναν σημαντικές αλλαγές στο δεύτερο πρωτότυπο προκειμένου να επιλυθούν τα προαναφερθέντα προβλήματα. Ο κινητήρας αντικαταστάθηκε από τον ισχυρότερο 840 hp Mitsubishi Kinsei 3, το κάλυμμα του κινητήρα επανασχεδιάστηκε και το κάθετο ουραίο σταθερό έγινε μεγαλύτερο προκειμένου να βελτιωθεί η σταθερότητα. Οι πτέρυγες είχαν λίγο μεγαλύτερο εκπέτασμα και ενισχύθηκαν τα φρένα βύθισης. Χάρη στις αλλαγές επιλύθηκαν όλα τα προβλήματα, με εξαίρεση αυτό της κατευθυντικής ευστάθειας, και σαν αποτέλεσμα το D3A1 κέρδισε τον διαγωνισμό έναντι του Nakajima D3N1.[7]

Επιχειρησιακή ιστορία Επεξεργασία

Τον Δεκέμβριο του 1939 το Ναυτικό διέταξε την ένταξη του τύπου σε υπηρεσία.[8] Τα αεροσκάφη παραγωγής είχαν λίγο μικρότερες πτέρυγες και αυξημένη ισχύ καθώς χρησιμοποιούσαν τον κινητήρα Kinsei 43 των 1.000 hp ή τον Kinsei 44 των 1.070 hp. Το πρόβλημα της ευστάθειας επιλύθηκε με την εγκατάσταση ενός μεγάλου κάθετου ουραίου σταθερού και το D3A εξελίχθηκε σε ένα αρκετά ευέλικτο αεροσκάφος.[9] Ο οπλισμός αποτελούνταν από δύο πολυβόλα Type 97 των 7,7 mm στο εμπρόσθιο μέρος καθώς και ένα πολυβόλο Type 92, επίσης των 7,7 mm, στο πίσω μέρος που το χειρίζονταν το δεύτερο μέρος του πληρώματος. Το βομβαρδιστικό μετέφερε συνήθως μόνο μια βόμβα των 250 kg. Επίσης μπορούσαν να τοποθετηθούν δύο ακόμη βόμβες των 60 kg στις πτέρυγες.[10]

Κατά την διάρκεια του 1940 ξεκίνησαν οι δοκιμές επί των αεροπλανοφόρων Akagi και Kaga, ενώ μικρός αριθμός αεροσκαφών αξιοποιήθηκε επιχειρησιακά από επίγειες βάσεις στην Κίνα.[9] Αρχής γενομένης με την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ, τα D3A1 συμμετείχαν σε όλες τις κύριες επιχειρήσεις των αεροπλανοφόρων τους πρώτους δέκα μήνες του πολέμου. Η πρώτη μεγάλη επιτυχία τους ήταν ενάντια στο βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό, όταν κατά την διάρκεια της εξόρμησης του ιαπωνικού στόλου στον Ινδικό Ωκεανό (31 Μαρτίου – 10 Απριλίου 1942) τα D3A έπληξαν τους στόχους τους με ποσοστό επιτυχίας άνω του 80%.[11] Κατά την διάρκεια του πολέμου οι επιθέσεις των D3A συνδυάζονταν με αυτές των τορπιλοπλάνων Nakajima B5N, που επίσης επιχειρούσαν από τα αεροπλανοφόρα. Πολλές φορές τα εχθρικά πλοία βυθίζονταν από τα συνδυασμένα πλήγματα των βομβών των D3A και των τορπιλών των B5N.

Καθώς προχωρούσε ο πόλεμος, οι Ιάπωνες αναγκάστηκαν κάποιες φορές να χρησιμοποιήσουν τα D3A σαν μαχητικά, καθώς η ευελιξία τους επέτρεπε να επιβιώσουν σε αυτό τον ρόλο.[12] Τον Ιούνιο του 1942 δοκιμάστηκε μια έκδοση του αεροσκάφους με τον ισχυρότερο κινητήρα Kinsei 54 των 1,300 hp. Εξ αιτίας της αυξημένης ισχύος μειώθηκε η ακτίνα δράσης και για να αντισταθμισθεί αυτό προστέθηκαν επιπλέον δεξαμενές καυσίμου. Η νέα έκδοση αντικατέστησε την προηγούμενη το φθινόπωρο του 1942 και τα παλαιότερα αεροσκάφη αξιοποιήθηκαν σαν εκπαιδευτικά.

Όταν το σαφέστατα ανώτερο τεχνολογικά βομβαρδιστικό κάθετης εφόρμησης Yokosuka D4Y Suisei κατέστη διαθέσιμο, τα D3A μεταφέρθηκαν σε μονάδες που επιχειρούσαν από βάσεις στην ξηρά καθώς και στα μικρότερα αεροπλανοφόρα, τα οποία δεν είχαν αρκετά μεγάλο διάδρομο για να προσγειώνονται τα ταχύτατα D4Y. Όταν οι ΗΠΑ ξεκίνησαν τις επιχειρήσεις ανακατάληψης των Φιλιππίνων το 1944, τα D3A2 που βρίσκονταν στα αεροδρόμια εκεί χρησιμοποιήθηκαν στις επιχειρήσεις. Πλέον ήταν ξεπερασμένα τεχνολογικά και υπέστησαν βαριές απώλειες. Το τελευταίο έτος του πολέμου πολλά D3A2 χρησιμοποιήθηκαν σε αποστολές καμικάζι.[13]

Χρήστες Επεξεργασία

  Ιαπωνία
  • Αεροπορία του Ιαπωνικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού

Διασωζόμενα αεροσκάφη Επεξεργασία

Ένα D3A βρίσκεται σε διαδικασία αποκατάστασης στο Planes of Fame Air Museum στην Καλιφόρνια.[14] Ένα ακόμη D3A2, όχι αποκατεστημένο, εκτίθεται στο National Museum of the Pacific War στο Τέξας.[15]

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 Chant 1999, p. 16.
  2. ↑ Angelucci and Matricardi 1978, p. 142.
  3. ↑ Worth 2001, p. 170.
  4. ↑ Casey 1977, p. 87.
  5. ↑ Francillon 1979, p. 272.
  6. ↑ Francillon 1979, pp. 272–273.
  7. ↑ Francillon 1969, p. 24.
  8. ↑ Parshall and Tully 2007, p. 80.
  9. ↑ 9,0 9,1 Air International December 1987, p. 289.
  10. ↑ Air International December 1987, p. 288.
  11. ↑ Francillon 1979, p. 274.
  12. ↑ Francillon 1969, p. 25.
  13. ↑ Air International December 1987, p. 290.
  14. ↑ "Restoration Projects". Planes of Fame Museum. Retrieved: 7 December 2010.
  15. ↑ Taylan, Justin. "D3A2 Val 3357." pacificwrecks.com. Retrieved: 13 September 2011.

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Angelucci, Enzo and Paolo Matricardi. World Aircraft: World War II, Volume II (Sampson Low Guides). Maidenhead, UK: Sampson Low, 1978. ISBN 0-562-00096-8.
  • Brown, David. Warship Losses of World War Two. London: Arms and Armour, 1990. ISBN 0-85368-802-8.
  • Casey, Louis S. Naval Aircraft. Secaucus, New Jersey: Chartwell Books Inc., 1977. ISBN 0-7026-0025-3.
  • Chant, Christopher. Aircraft of World War II - 300 of the World's Greatest Aircraft 1939-45. London: Amber Books Ltd., 1999. ISBN 0-7607-1261-1.
  • Fleischer, Seweryn and Zygmunt Szeremeta. Aichi D3A Val, Nakajima B5N Kate (in Polish). Warszawa, Poland: Wydawnictwo Militaria, 2001. ISBN 83-7219-118-2.
  • Francillon, Rene J. Japanese Aircraft of the Pacific War. London: Putnam & Company Ltd., 1970 (2nd edition 1979). ISBN 0-370-30251-6.
  • Francillon, Rene J. Japanese Bombers of World War Two, Volume One. Windsor, Berkshire, UK: Hylton Lacy Publishers Ltd., 1969. ISBN 0-85064-022-9.
  • Kinzey, Bert. Attack on Pearl Harbor: Japan awakens a Sleeping Giant. Blacksburg, Virginia: Military Aviation Archives, 2010. ISBN 978-0-9844665-0-4.
  • "Pacific Predator... the Aichi Type 99". Air International, Vol. 33, No. 6, December 1987, pp. 285–290. Bromley, UK: Fine Scroll. ISSN 0306-5634.
  • Parkin, Robert S. Blood on the Sea: American Destroyers Lost in World War II. New York: Sarpedon Publishing, 1995. ISBN 1-885119-17-8.
  • Parshall, Jonathan and Anthony Tully. Shattered Sword: The Untold Story of the Battle of Midway. Washington D.C.: Potomac Books Inc., 2007. ISBN 978-1-57488-924-6.
  • Richards, M.C. and Donald S. Smith. "Aichi D3A ('Val') & Yokosuka D4Y ('Judy') Carrier Bombers of the IJNAF". Aircraft in Profile, Volume 13, 1974, pp. 145–169. Windsor, Berkshire, UK: Profile Publications Ltd. ISBN 0-85383-022-3.
  • Roscoe, Theodore. United States Destroyer Operations in World War II. Annapolis, Maryland: United States Naval Institute, 1953. ISBN 0-87021-726-7.
  • Smith, Peter C. Aichi D3A1/2 Val . Ramsbury, Marlborough, Wiltshire, UK: The Crowood Press Ltd., 1999. ISBN 1-86126-278-7.
  • Tagaya, Osamu. Aichi 99 Kanbaku 'Val' Units of World War 2. Botley, UK: Osprey Publications, 2007. ISBN 1-84176-912-6.
  • Worth, Richard. Fleets of World War II. New York: Da Capo Press, 2001. ISBN 978-0-306-81116-6.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Aichi_D3A&oldid=10466783"