La Belle Ferronnière
Η La Belle Ferronnière είναι πίνακας, του οποίου η πατρότητα αποδίδεται στον Λεονάρντο ντα Βίντσι ή στη Σχολή του. Χρονολογείται στα 1495 - 1499 και φιλοξενείται στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.
| La Belle Ferronnière | |
|---|---|
 | |
| Ονομασία | La Belle Ferronnière |
| Δημιουργός | Q762 |
| Έτος δημιουργίας | 1495–1499 |
| Είδος | Ελαιογραφία σε ξύλο |
| Ύψος | 63 |
| Πλάτος | 45 εκ |
| Πόλη | Παρίσι, Γαλλία |
| Μουσείο | Μουσείο του Λούβρου |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα | |
Ιστορικό του πίνακα Επεξεργασία
Ο πίνακας μνημονεύεται για πρώτη φορά το 1642 σε έναν κατάλογο της βασιλικής συλλογής του Ανακτόρου Φονταινεμπλώ και αναφέρεται ως έργο του Λεονάρντο ντα Βίντσι, που εικονίζει μια Δούκισα της Μάντουα.[1] Η πληροφορία αυτή όμως δεν διασταυρώνεται από τα χειρόγραφα του ντα Βίντσι, αφού δεν αναφέρουν τον ανυπόγραφο και αχρονολόγητο ετούτο πίνακα. Το όνομά του ο πίνακας το έλαβε αργότερα εκ παραδρομής.[2] Στον ίδιο κατάλογο αναφέρεται επίσης ένα πορτραίτο της La Belle Ferronière, κάποιας αγνώστου ονόματος ερωμένης του Γάλλου βασιλιά Φραγκίσκου Α΄. Πιθανόν η ερωμένη αυτή να ήταν σύζυγος ή θυγατέρα κάποιου έμπορου σιδηρικών (γαλ. ferronnier), ή σύζυγος κάποιου δικηγόρου ονόματι Féron ή Le Ferron.[3]
Η σύγχυση των δύο πορτρέτων έγινε μάλλον στις αρχές του 18ου αιώνα, και έκτοτε το έργο του ντα Βίντσι αναφέρεται κυρίως με αυτό το όνομα, ή με περιγράφεται ως «Πορτρέτο μιας άγνωστης κυρίας». Η σύγχυση ίσως να έγινε λόγω του διαδήματος που φοράει η εικονιζόμενη γυναίκα. Πρόκειται για μια στενή ταινία σαν λουράκι με πολύτιμους λίθους που στολίζει το μέτωπο. Παρόμοια διαδήματα συναντούμε από τον 16ο αιώνα υπό το όνομα «Ferronière».[2][4]
Η εικονιζόμενη γυναίκα Επεξεργασία
Εκτός από την ερωμένη του βασιλιά, πιστεύεται ότι η εικονιζόμενη γυναίκα μπορεί να είναι κάποια από τα εξής ιστορικά πρόσωπα: η Λουκρέτσια Κριβέλλι (1452−1508), Σεσίλια Γκαλλεράνι (1473−1536), αμφότερες ερωμένες του Λουδοβίκο Σφόρτσα (1452−1508), ή η Μπεατρίς ντ' Εστέ (1475−1497), την οποία παντρεύτηκε ο Λουδοβίκος το 1491.[2]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Heinrich Bodmer (Hrsg.): Leonardo, des Meisters Gemälde und Zeichnungen in 360 Abbildungen. In: Band 37 von Klassiker der Kunst in Gesamtausgaben. Deutsche Verlags Anstalt, Stuttgart - Berlin 1931, S. 368
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Musée du Louvre
- ↑ Rudolf Köster: Eigennamen im deutschen Wortschatz. Walter de Gruyter, Berlin 2003, S. 49 ISBN 978-3-11-017702-2
- ↑ Jacob Heinrich Kaltschmidt: Neuestes und vollständigstes Fremdwörterbuch zur Erklärung aller aus fremden Sprachen entlehnten Wörter und Ausdrücke. F.A. Brockhaus, Leipzig 1870, S. 371
Πηγές Επεξεργασία
- Martin Kemp: Leonardo, C. H. Beck, München 2008, ISBN 978-3-406-56821-3
- Charles Nicholl: Leonardo da Vinci – Die Biographie. S. Fischer, Frankfurt am Main 2006, ISBN 978-3-10-052405-8
- Carlo Pedretti: Leonardo; a study in chronology and style. University of California Press, Berkeley 1973, ISBN 0-520-02420-6