Το Short 360 (επίσης γνωστό ως SD3-60 και Shorts 360)[1] είναι δικινητήριο ελικοφόρο ελαφρύ μεταγωγικό/επιβατηγό αεροσκάφος (commuter) το οποίο παρήγαγε η βρετανική εταιρεία Short Brothers την δεκαετία του 1980. Μπορεί να μεταφέρει έως και 39 επιβάτες και είναι έκδοση μεγαλύτερων διαστάσεων του προγενέστερου Short 330.

Short 360
Το Short 360
Τύποςελαφρύ μεταγωγικό/επιβατηγό αεροσκάφος (commuter)
ΚατασκευαστήςShort Brothers
Χώρα προέλευσηςΗνωμένο Βασίλειο
Παρθενική πτήση1η Ιουνίου 1981
Πρώτη παρουσίασηΝοέμβριος 1982
Κύριος χειριστήςAir Cargo Carriers
Άλλοι χειριστέςEmerald Airways
Aeroperlas
Skyway Enterprises
Παραγωγή1981–1991
Μονάδες που παρήχθησαν165
Αναπτύχθηκε απόShort 330
Εξελίχθηκε σεShort C-23B/C Sherpa

Σχεδιασμός και ανάπτυξη Επεξεργασία

 
Το εσωτερικό της καμπίνας ενός Short 360: χαρακτηριστική είναι η "τετράγωνη" τομή της ατράκτου που της προσδίδει σχήμα που θυμίζει κουτί και η διάταξη των θέσεων (δύο ανά σειρά στην δεξιά πλευρά και μία στην αριστερή).

Την δεκαετία του 1970 η κρατούσα τάση στον χώρο των commuters ήταν να αυξάνονται οι διαστάσεις των αεροσκαφών προκειμένου να μπορούν να μεταφέρουν περισσότερους επιβάτες σε πιο άνετες και ευρύχωρες καμπίνες. Παρακολουθώντας τις εξελίξεις αυτές, η Short Brothers ανέπτυξε το Skyvan και στην συνέχεια το 330 που μπορούσε να μεταφέρει έως και 36 επιβάτες.

Το Short 360 ήταν έκδοση του 330 με 36 θέσεις. Ο αριθμός των επιβατών μπορούσε να αυξηθεί στους 39 αν αυξάνονταν η πυκνότητα των θέσεων στην καμπίνα. Σχεδιαστικά είναι παρόμοιο με το 330, έχει δε παραπλήσιες διαστάσεις. Η άτρακτος του 360 είναι μακρύτερη κατά 91 cm, γεγονός που επέτρεψε την τοποθέτηση δύο ακόμα σειρών των τριών θέσεων, ενώ παράλληλα η αλλαγή αυτή βελτίωσε τα αεροδυναμικά χαρακτηριστικά του αεροσκάφους.[1] Στην δεξιά πλευρά της ατράκτου υπάρχουν δύο θέσεις ανά σειρά αλλά στην αριστερή μόνο μία. Το αεροσκάφος προωθείται από δύο κινητήρες Pratt & Whitney PT6A-65R. Η ανάπτυξή του ανακοινώθηκε το 1980,το πρωτότυπο πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση την 1η Ιουνίου 1981[2] και το πιστοποιητικό του τύπου εξεδόθη στις 3 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους 1981.

Εκτός από την βασική έκδοση, η κατασκευάστρια παρουσίασε αρκετές παραλλαγές. Πρώτο ήταν το 360 Advanced που παρουσιάστηκε στα τέλη του 1985 και διέθετε δύο κινητήρες PT6A-65-AR των 1.424 shp, ενώ τον Μάρτιο του 1987 ακολούθησε το 360/300 με εξάφυλλες έλικες και ισχυρότερους κινητήρες PT6A-67R για ανώτερες hot and high επιδόσεις. Το 360/300 παρήχθη και σε έκδοση μεταγωγικού (freighter).

Επιχειρησιακή ιστορία Επεξεργασία

Το πρώτο αεροσκάφος παραγωγής πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 19 Αυγούστου 1982[3] και παραδόθηκε για χρήση στην Suburban Airlines το Νοέμβριο του ίδιου έτους.[4] Όντας παρόμοιο σε δυνατότητες με το επιτυχημένο εμπορικά 330, το 360 αξιοποιήθηκε εκτενώς από πολλές περιφερειακές αερογραμμές παγκοσμίως. Η παραγωγή διεκόπη το 1991, μετά από την παράδοση 165 μονάδων.[5] Το 1998 αξιοποιούνταν περίπου 110 αεροσκάφη διάφορων εκδόσεων.[5]

Εκδόσεις Επεξεργασία

Short C-23B+ Sherpa του Στρατού των ΗΠΑ
Short 360 της Tiara Air στο αεροδρόμιο της Αρούμπα.
Short 360 της British Airways Express στο αεροδρόμιο του Δουβλίνου
360-100
Αρχική έκδοση παραγωγής με κινητήρες Pratt & Whitney Canada PT6A-65R.[6]
360 Advanced
Έκδοση με ισχυρότερους PT6A-65AR των 1.424 shp που παρουσιάστηκε το 1985.[6] Αργότερα μετονομάστηκε σε 360-200.
360-300
Έκδοση με κινητήρες PT6A-67R και εξάφυλλες έλικες.
360-300F
Μεταγωγικό (freighter) βασισμένο στο 360-300,[6]
Short C-23 Sherpa
Εξειδικευμένη έκδοση για τις Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ.[7]

Χρήστες Επεξεργασία

Το 2013 χρησιμοποιούνταν ως επιβατηγά 13 Short 360 διάφορων εκδόσεων.[8]

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του 360 Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 Mondey 1981, p. 228.
  2. Simpson 2001, σελ. 495
  3. Airlines: FLIGHT International, 11 September 1982
  4. Eastwood/Roach p. 455.
  5. 5,0 5,1 "Short 360." Airliners.net. Retrieved: 9 August 2007.
  6. 6,0 6,1 6,2 Frawley 2003, p. 193.
  7. "Olive-Drab: C-23." olive-drab.com. Retrieved: 18 August 2010.
  8. Last Chance to Fly, 2012.

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Barnes C.H. and Derek N. James.Shorts Aircraft since 1900. London: Putnam, 1989. ISBN 0-85177-819-4.
  • Donald, David, ed. The Encyclopedia of Civil Aircraft. London: Aurum, 1999. ISBN 1-85410-642-2.
  • Eastwood Tony and Roach John.Turbo Prop Airliner Production List. West Drayton: The Aviation Hobby Shop, 2007.
  • Frawley, Gerard. The International Directory of Civil Aircraft, 2003/2004. Fyshwick, ACT, Australia: Aerospace Publications Pty Ltd., 2003. ISBN 1-875671-58-7.
  • Mondey, David. Encyclopedia of the World's Commercial and Private Aircraft. New York: Crescent Books, 1981. ISBN 0-517-36285-6.
  • Simpson, Rod. Airlife's World Aircraft. London: Airlife Publishing Ltd., 2001. ISBN 1-84037-115-3.
  • Taylor, John W. R. Jane's All The World's Aircraft 1988–89. Coulsdon, UK: Jane's Defence Data, 1988. ISBN 0-7106-0867-5.
  • Smith, P.R. Shorts 330 and 360 (Air Portfolios 2). London: Jane's Publishing Company Limited, 1986. ISBN 0-7106-0425-4.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία