TBARS

Οι ουσίες που αντιδρούν με το θειοβαρβιτουρικό οξύ (Thiobarbituric acid reactive substances, TBARS) σχηματίζονται ως παραπροϊόντα της υπεροξείδωσης των λιπιδίων (δηλαδή ως προϊόντα διάσπασης των λιπών) που μπορεί να ανιχνευθεί με την μέθοδο TBARS, χρησιμοποιώντας θειοβαρβιτουρικό οξύ ως αντιδραστήριο.

Επειδή οι δραστικές ρίζες οξυγόνου (ROS) έχουν εξαιρετικά σύντομο χρόνο ημιζωής, είναι δύσκολο να μετρηθούν άμεσα. Αντίθετα, αυτό που μπορεί να μετρηθεί είναι τα διάφορα προϊόντα της ζημιάς που προκαλείται από το οξειδωτικό στρες, όπως οι TBARS.^[1]

Ο προσδιορισμός των TBARS μετρά την μηλονική διαλδεΰδη (μαλονδιαλδεϋδη, MDA) που περιέχεται στο δείγμα, καθώς και την MDA που δημιουργείται από τις λιπιδικές υδροπεροξειδάσες κάτω από τις υδρολυτικές συνθήκες της αντίδρασης.^[2] Η MDA είναι ένα από τα πολλά χαμηλού μοριακού βάρους προϊόντα που σχηματίζονται μέσω της αποσύνθεσης συγκεκριμένων προϊόντων της υπεροξείδωσης των λιπιδίων. Η μέτρηση της MDA είναι λοιπόν μία φωτομετρική μέθοδος για τον προσδιορισμό του βαθμού υπεροξείδωσης των λιπιδίων.

Ωστόσο, ορισμένα μόνο προϊόντα της υπεροξείδωσης των λιπιδίων παράγουν MDA και, επιπλέον, η MDA δεν είναι ούτε το μοναδικό τελικό προϊόν της σύνθεσης και αποσύνθεσης υπεροξειδίων των λιπιδίων, ούτε μια ουσία που παράγεται αποκλειστικά μέσω της υπεροξείδωσης των λιπιδίων. Αυτές και άλλες παραδοχές με βάση και την εκτεταμένη βιβλιογραφία σχετικά με την MDA, την δραστικότητα του θειοβαρβιτουρικού και την οξειδωτική αποικοδόμηση των λιπιδίων υποστηρίζουν το συμπέρασμα ότι ο προσδιορισμός της MDA και η μέθοδος του θειοβαρβιτουρικού μπορεί να αποτελέσει, στην καλύτερη περίπτωση, μία περιορισμένη και σχετικά εμπειρική μέθοδο για την μελέτη της πολύπλοκης διαδικασίας της υπεροξείδωσης των λιπιδίων. Η χρησιμοποίηση της ανάλυσης της MDA και/ή η μέθοδος του θειοβαρβιτουρικού και ερμηνεία της περιεχομένης σε δεδομένο δείγμα MDA απαιτούν προσοχή, διακριτικότητα και, ιδιαίτερα σε βιολογικά συστήματα, συσχετικά δεδομένα από άλλους δείκτες σχηματισμού και αποσύνθεσης υπεροξειδίων των λιπιδίων.^[3]

Παραπομπές Επεξεργασία

↑ Pryor, William (1991). «The antioxidant nutrients and disease prevention— what, do we know and what, do we need to find out?». Am J Clin Nulr 53 (1 Suppl): 391S–393S. PMID 1985418. http://www.ajcn.org/content/53/1/391S.full.pdf.
↑ Trevisan, M; Browne, R; Ram, M; Muti, P; Freudenheim, J; Carosella, AM; Armstrong, D (2001). «Correlates of Markers of Oxidative Status in the General Population». Am. J. Epidemiol 154: 348–56. doi:10.1093/aje/154.4.348. PMID 11495858. http://aje.oxfordjournals.org/content/154/4/348.full.
↑ Janero (1990). «Malondialdehyde and thiobarbituric acid-reactivity as diagnostic indices of lipid peroxidation and peroxidative tissue injury». Free Radic Biol Med 9 (6): 515–40. doi:10.1016/0891-5849(90)90131-2. PMID 2079232. https://archive.org/details/sim_free-radical-biology-medicine_1990_9_6/page/515.

[1] Pryor, William (1991). «The antioxidant nutrients and disease prevention— what, do we know and what, do we need to find out?». Am J Clin Nulr 53 (1 Suppl): 391S–393S. PMID 1985418. http://www.ajcn.org/content/53/1/391S.full.pdf.

[2] Trevisan, M; Browne, R; Ram, M; Muti, P; Freudenheim, J; Carosella, AM; Armstrong, D (2001). «Correlates of Markers of Oxidative Status in the General Population». Am. J. Epidemiol 154: 348–56. doi:10.1093/aje/154.4.348. PMID 11495858. http://aje.oxfordjournals.org/content/154/4/348.full.

[3] Janero (1990). «Malondialdehyde and thiobarbituric acid-reactivity as diagnostic indices of lipid peroxidation and peroxidative tissue injury». Free Radic Biol Med 9 (6): 515–40. doi:10.1016/0891-5849(90)90131-2. PMID 2079232. https://archive.org/details/sim_free-radical-biology-medicine_1990_9_6/page/515.

[1]

[2]

[3]