Άγαλμα της ιέρειας Αριστονόης (Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο αρ. 232)
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Το άγαλμα της ιέρειας Αριστονόης που φιλοξενείται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο με αριθμό 232 είναι αρχαίο Ελληνικό γλυπτό που βρέθηκε μέσα στο σηκό του παλαιού ναού της Θέμιδος στη Ραμνούντα το 1890 σε ανασκαφές υπό του Βαλέριου Στάη δαπάνη της αρχαιολογικής εταιρείας.
| Άγαλμα της ιέρειας | |
|---|---|
.JPG) Αριστονόη | |
| Ονομασία | Άγαλμα της ιέρειας |
| Έτος δημιουργίας | 3ος αι. π.Χ. |
| Είδος | γλυπτό |
| Ύψος | 62 |
| Πλάτος | 61 |
| Διαστάσεις | 162 εκ. |
| Μουσείο | Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο |
| Αριθμός καταλόγου | 232 |
| δεδομένα | |
Περιγραφή Επεξεργασία
Είναι από μάρμαρο της Πεντέλης και διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση. Το κεφάλι μαζί με τον λαιμό και τα χέρια ήταν ένθετοι. Λείπουν τα δάχτυλα του αριστερού χεριού. Εικονίζει γυναίκα μεσήλικη, σε εξιδανικευμένη μορφή. Κρατούσε φιάλη στο χέρι. Φοράει ιμάτιο επάνω από τον χιτώνα που φτάνει μέχρι τα πόδια. Ο τεχνίτης απέτυχε στην απόδοση της διάθεσης της μορφής και των λεπτομερειών του ιματισμού, και απέτυχε εντελώς στην προσαρμογή των χεριών, και στις αναλογίες τους. Στέκει όρθια στηριζόμενη στο δεξί πόδι.
Στο βάθρο υπάρχει επιγραφή: «ΘΕΜΙΔΙ ΚΑΙ ΝΕΜΕΣΕΙ ΙΕΡΟΚΛΗ΅ΙΕΡΟΠΟΙΟΥ ΡΑΜΝΟΥΣΙΟΣ ΑΝΕΘΗΚΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΑΡΙΣΤΟΝΟΗΝ ΝΙΚΟΚΡΑΤΟΥ ΡΑΜΝΟΥΣΙΟΥ ΙΕΡΕΙΑΝ ΝΕΜΕΣΕΩΣ».
Ερμηνεία Επεξεργασία
Το άγαλμα εικονίζει την Αριστονόη, ιέρεια της θεάς Νέμεσης. Ο καλλιτέχνης είχε για πρότυπο κάποιο έργο των καλών χρόνων της τέχνης, ίσως κάποιο επιτύμβιο ανάγλυφο. Η χρήση της φιάλης δεν είναι επιτυχημένη εκλογή. Όπως μαθαίνουμε από την επιγραφή, αναθέτης του αγάλματος ήταν κάποιος Ιεροκλής, ενώ η Αρστονόη ήταν κόρη του Νικοκράτη από την Ραμνούντα. Στο δάπεδο του ναού μπροστά στο βάθρο βρέθηκε κατά την ανασκαφή τάφος που περιείχε πήλινους λύχνους και χάλκινα νομίσματα των Ρωμαίων αυτοκρατόρων. Ίσως ο τάφος αυτός να ήταν της Αριστονόης, την οποία λόγω του αξιώματός της έθαψαν μέσα στο ναό και έστησαν το άγαλμά της.
Ιστορική τοποθέτηση Επεξεργασία
Ο καλλιτέχνης πρέπει να ήταν κάποιος κοινός τεχνίτης των Ρωμαϊκών χρόνων, ο οποίος εργάζονταν χειρωνακτικά και απομιμούνταν συνηθισμένους τύπους έργων δεξιότερων γλυπτών. Αν το άγαλμα σχετίζεται με τον τάφο, και τα νομίσματα που βρέθηκαν, τότε θα πρέπει να χρονολογείται ακριβώς στους χρόνους των πρώτων Ρωμαϊκών αυτοκρατόρων. Τα γράμματα της επιγραφής στη βάση χρονολογούνται πιθανώς στον 2ο αιώνα π.Χ.
Πηγές Επεξεργασία
- Παναγιώτης Καββαδίας (1890–1892). Γλυπτά του Εθνικού Μουσείου: Κατάλογος περιγραφικός. Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο: Εκ του τυπογραφείου Σ.Κ. Βλαστού. σελίδες 188-189. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2011.
- Βαλέριος Στάης (1857-1923) (1891). Εφημερίς Αρχαιολογική. Αθήνα: Η εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία. σελίδες 54-55 και Πίνακας 5. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2012.