Άγιος Νικόλαος ο Γραικός
Ο Νικόλαος ο Γραικός (ιταλικά: San Nicola Greco) (910 - 13 Ιανουαρίου 1010) ήταν αρχιμανδρίτης της κοινότητας των ελληνο-ιταλών μοναχών του Πράτα, στο Τσαζολί. Τιμάται ως άγιος και τα λείψανά του σώζονται στο ναό του Αγίου Φραγκίσκου στην Guardiagrele, μια πόλη της οποίας είναι πολιούχος.
| Άγιος Νικόλαος ο Γραικός | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 910 |
| Θάνατος | 13 Ιανουαρίου 1010 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βίος Επεξεργασία
Κατά την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, τον 8ο αιώνα, λόγω της Εικονομαχίας , πολλές κοινότητες μοναχών από την Κωνσταντινούπολη εγκαταστάθηκαν στην νότια Ιταλία (Σικελία, Καλαβρία) δημιουργώντας έτσι το φαινόμενο του ιταλο-ελληνικού μοναχισμού[1][2].
Οι επιδρομές των Σαρακηνών τον 10ο αιώνα απείλησαν την επιβίωση αυτών των μοναστικών κοινοτήτων. Το 977, υπό την καθοδήγηση του αρχιμανδρίτη Ιλαρίωνα, μια ομάδα 28 μοναχών από τα μοναστήρια του Αγίου Μαρτίνου αναζήτησαν καταφύγιο στην περιοχή Sannio[3][4].
Πολλοί από τους μοναχούς προτίμησαν να αποσυρθούν ως αναχωρητές στα βουνά του Molise. Ο αρχιμανδρίτης Ιλαρίων και επτά από τους μαθητές του, συμπεριλαμβανομένου του Νικολάου, εγκαταστάθηκαν στο Abruzzo. Εκεί αγόρασαν το κάστρο της Prata, στο Τσαζολί, όπου βρισκόταν το παλαιό αββαείο του Μόντεκαζίνο.
Ο ηγούμενος Ιλαρίων λόγω ταπεινοφροσύνης δεν είχε επιλέξει διάδοχο γι'αυτό όταν εκοιμήθη οι μοναχοί δεν μπόρεσαν να εκλέξουν νέο ηγούμενο. Έτσι, για την επιλογή, ακολούθησαν μια διαδικασία κατά την οποία κρατούσε ο καθένας ένα δοχείο στις όχθες του ποταμού Aventino, και περίμεναν έως ότου ένα ψάρι έρθει σε ένα από αυτά. Αυτός στου οποίου το δοχείο θα ερχόταν το ψάρι θα ήταν ο νέος ηγούμενος[5]. Τελικά μέσω της διαδικάσιας εξελέγη ηγούμενος ο Νικόλαος. Χαρακτηριστικά της ζωής του αποτέλεσαν τα έργα φιλανθρωπίας και η μυστηριακή ζωή. Πέθανε σε ηλικία 100 ετών στη μονή της Πράτα πιθανότατα στις 13 Ιανουαρίου του έτους κατά τη θητεία του Πάπα Σεργίου IV (1009-1012)[6].
Τιμή ως αγίου Επεξεργασία
Ο Νικόλαος δεν είναι εγγεγραμμένος στο Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο. Η μνήμη του γιορτάζεται στην Guardiagrele την 3η Κυριακή του Μαΐου.
Στις 9 αυγούστου, 1343 ο Ναπολέων Ορσίνι, κόμης του Manoppello, μετέφερε το σώμα του αγίου από την Prata στο Guardiagrele, και συγκεκριμένα στην εκκλησία του αγίου Φραγκίσκου[7], η οποία από τότε, ήταν επίσης αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο τον Γραικό, όπως προκύπτει από μια πλάκα στο εσωτερικό τοίχωμα της κύριας πρόσοψης της εκκλησίας.
Τα λείψανα του αγίου, βρίσκονταν από ένα παλιό ξύλινο κουτί κάτω από την αγία τράπεζα της εκκλησίας και στις 16 Μαΐου 1890 μεταφέρθηκαν σε μια λειψανοθήκη από σκαλιστό ξύλο με πρωτοβουλία του μητροπολίτη της πόλης Chieti, Ρόκου Cocchia.
Στον Ορθόδοξο Μητροπολιτκό Ναό της πόλης Μιχάλοβτσε της Σλοβακίας, έδρα της Μητρόπολης Μιχαλουπόλεως και Κασσοβίας, φυλάσσεται τεμάχιο από το λείψανο του αγίου Νικολάου του Γραικού, το οποίο δωρήθηκε στην Μητρόπολη Μιχαλουπόλεως με ενέργειες του μητροπολίτη Γεωργίου.
Σημειώσεις Επεξεργασία
- ↑ S. Borsari, op. cit
- ↑ E. Patlagean, «Ricerche recenti e prospettive sulla storia del monachesimo italo-greco» in op. cit.
- ↑ P. Lopetrone (2015). San Martino di Giove a Canale di Pietrafitta-restauri 2014-2015-. San Giovanni in Fiore: Pubblisfera. ISBN 9788897632610.
- ↑ G. Marafioti, op. cit.
- ↑ G. Nicolino, op. cit., pp. 113-114.
- ↑ E. Cipolla, M. C. Ricci «Il Castellum de Prata e le Reliquie di Sant'Ilarione», op. cit, cap. 1
- ↑ G. V. Ciarlanti, op. cit., vol.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Antonio Altorio, Carlo Cristini, Lucio Taraborrelli, Nicola Greco Monaco, Guardiagrele, 2011.
- Elisio Cipolla, Maria C. Ricci, Il Castellum de Prata e le reliquie di Sant'Ilarione (http://prata.casoli.org), Casoli, 2004.
- Silvano Borsari, Il monachesimo bizantino nella Sicilia e nell'Italia meridionale prenormanne, Bologna, Il Mulino 2000 [1ª ed. Napoli, IISS 1963]. ISBN 88-15-01573-6.
- Filippo Caraffa e Giuseppe Morelli (curr.), Bibliotheca Sanctorum, Roma, Città Nuova 1961 e segg. ISBN 88-311-9300-7.
- Giovanni Vincenzo Ciarlanti, Memorie istoriche del Sannio, Campobasso 1823.
- Girolamo Marafioti, Croniche et antichità di Calabria, Padova 1601.
- Girolamo Nicolino, Historia della città di Chieti, Napoli 1657.
- Evelyne Patlagean, Santità e potere a Bisanzio, Milano, Il Saggiatore 1992. ISBN 88-428-0075-9.
- Pasquale Lopetrone, San Martino di Giove a Canale di Pietrafitta-restauri 2014-2015-, San Giovanni in Fiore (CS), Pubblisfera, 2015, ISBN 9788897632610.