Τα Άνθη του Κακού
Τα Άνθη του Κακού (πρωτότυπος τίτλος στα γαλλικα Les Fleurs du Mal) είναι συλλογή ποιημάτων του Σαρλ Μπωντλαίρ. Πρωτοκυκλοφόρησε σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις μεταξύ 1857 και 1868. Εξαιτίας της πρώτης έκδοσης ο Μπωντλαίρ καταδικάστηκε για προσβολή της δημοσίας αιδούς, και έξι από τα ποιήματα του απαγορεύτηκαν.
Το έργο του αυτό, που σήμερα θεωρείται ως το κυριότερο του Μπωντλαίρ, ασχολείται με τους κατοίκους της μεγαλούπολης και την ανία που περιστασιακά αισθάνονται. Επηρέασε το έργο του Ρεμπώ, του Βερλαίν και του Μαλαρμέ και αναγνωρίζεται σήμερα ως η απαρχή της μοντέρνας ευρωπαϊκής ποίησης.
Η δομή του έργου Επεξεργασία
Η συλλογή αποτελείται από σύντομα ποιήματα, που είναι κατανεμημένα σε πέντε (το 1857) ή έξι (το 1861, 1868) κεφάλαια με αλληγορικούς τίτλους (Spleen et Idéal, Tableaux parisiens, Le Vin, Fleurs du Mal, Révolte, La Mort). Η δομή του αυτή δίνει στην ποιητική συλλογή μια πολύπλοκη και καλοσυντεθειμένη αρχιτεκτονική. Το ύφος των ποιημάτων κυριαρχείται από μελαγχολικά συναισθήματα του ρομαντισμού, γεμάτα άγχος και κατάθλιψη. Η πραγματικότητα της μεγαλούπολης όπως μας την παρουσιάζει ο Μπωντλαίρ είναι στο στυλ του ανερχόμενου ρεαλισμού και, αντίθετα με τον κλασικό ρομαντισμό, άσχημη και αρρωστημένη. Οι χαρακτήρες ταλαντεύονται μεταξύ των σκοτεινών δυνάμεων του καλού και του κακού.
Χρονολόγηση Επεξεργασία
Δεν είναι γνωστό πότε ο Μπωντλαίρ έγραψε τα ποιήματά του αυτά. Από τις πληροφορίες που μας δίνουν οι γνωστοί και φίλοι του Μπωντλαίρ υποθέτουμε ότι τα περισσότερα ποιήματα της πρώτης έκδοσης γράφτηκαν τη δεκαετία του 1840. Ακολούθησαν δημοσιεύσεις το 1851 (ένδεκα ποιήματα με τον τίτλο Les Limbes) και το 1858 (δεκαοκτώ ποιήματα στο Revue des deux Mondes). Ο τίτλος Les Fleurs du Mal είναι επινόηση του κριτικού Hippolyte Babou, ενώ ο Μπωντλαίρ αρχικά προόριζε για τίτλο το Les Limbes, και αργότερα, το 1845, ανήγγειλε μια έκδοση με τίτλο Les Lesbiennes που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε.
Η πρώτη έκδοση κυκλοφόρησε στις 25 Ιουνίου 1857 σε 1100 αντίτυπα. Στις 7 Ιουλίου η εισαγγελία άσκησε δίωξη λόγω εξύβρισης των θείων και προσβολής της δημοσίας αιδούς. Στις 20 Αυγούστου ο Μπωντλαίρ καταδικάστηκε σε χρηματική ποινή του υπερβολικού ποσού των 300ων Φράγκων. Έξι από τα ποιήματά του, Lesbos, Femmes damnées, Le Lèthe, À celle qui est trop gaie, Les Bijoux, Les Métamorphoses du vampire απαγορεύτηκαν και αφαιρέθηκαν από τις επόμενες εκδόσεις. Ο Μπωντλαίρ αναγκάστηκε να κάνει αίτηση στη βασίλισσα Ευγενία η οποία του μείωσε την ποινή στα 50 Φράγκα. Σχεδόν εκατό χρόνια αργότερα, το 1949, εκδόθηκε από το γαλλικό κράτος επίσημη αναιρετική απόφαση για την καταδίκη και την ποινή σε βάρος του συγγραφέα και έγινε άρση της απαγόρευσης των έξι ποιημάτων.[1]
Στα τέλη του 1857 ο Μπωντλαίρ θέλησε να επιχειρήσει μια επανέκδοση του έργου του για να υποκαταστήσει το έργο του που είχε πληγεί από τη λογοκρισία. Έτσι επανακυκλοφόρησε στις 9 Φεβρουαρίου 1861 την ανανεωμένη συλλογή σε 1500 αντίτυπα. Αντί για τα έξι απαγορευμένα ποιήματά του πρόσθεσε άλλα 32 καινούργια. Ο Μπωντλαίρ, για να αποφύγει τους Γαλλικούς νόμους προσπάθησε να επανεκδώσει μια αρτιμελή συλλογή, την édition définitive, μαζί με τα έξι απαγορευμένα του ποιήματα στις Βρυξέλλες, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Πέτυχε μια περιορισμένη έκδοση με τον τίτλο Les Épaves που περιείχε τα έξι απαγορευμένα συν άλλα 17 ποιήματά του. Η δημοσίευσή του αυτή είχε ποινικές συνέπειες στη Γαλλία.
Μετά τον θάνατο του Μπωντλαίρ, ο Théodore de Banville έκανε μια νέα έκδοση που περιείχε άλλα 25 ποιήματα, η οποία τον Δεκέμβριο του 1868 αναγνωρίστηκε ως πρώτος τόμος των έργων του (Œuvres complètes). Ακολούθησε μια έκδοση το 1869 στις Βρυξέλες του Complément aux Fleurs du Mal de Charles Baudelaire με τα έξι απαγορευμένα και άλλα ανέκδοτα ποιήματα, χωρίς όμως να πετύχουν τη μεστότητα των πρώτων εκδόσεών του.
Κριτικές Επεξεργασία
Ο Βίκτωρ Ουγκώ έγραψε μετά την πρώτη έκδοση: «Τα άνθη του κακού φωτίζουν και λαμπυρίζουν σαν τα άστρα του ουρανού. Συνεχίστε το συγγραφικό έργο σας. Με όλη μου τη δύναμη σας ανακράζω ένα μπράβο![2]
Μεταξύ των άλλων θαυμαστών του ήταν και ο Ζυλ Αμεντέ Μπαρμπέ ντ' Ορεβιγύ (Jules Amédée Barbey d'Aurevilly). Άλλοι, όμως, τον κατέκριναν, όπως και η εφημερίδα Le Figaro. Εκτός από τις ποινικές διώξεις, ο Μπωντλαίρ κατηγορήθηκε για διάδοση σοσιαλιστικών ιδεών. Η κοινή γνώμη τον αγνόησε εντελώς, αφού ο Ζυστ Μιλιέ (Juste Milieu), που έδινε τον κυρίαρχο τόνο τον καιρό της δεύτερης γαλλικής αυτοκρατορίας τον αντιμετώπιζε με καχυποψία, ενώ η αριστερά τον κατηγόρησε για παντελή έλλειψη πολιτικής διαμαρτυρίας.
Τον Φεβρουάριο του 1866 ο Μπωντλαίρ χαρακτήρισε το έργο του ως «ξεχασμένο βιβλίο», επειδή ήταν γνωστό μόνο σε μικρό αναγνωστικό κοινό.
Το έργο του τελικά είχε επιρροή στη νέα γενιά του συμβολισμού και ιμπρεσιονισμού, ιδίως στους ποιητές Ρεμπώ, Βερλαίν και Μαλαρμέ.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Walther Skaupy: Moral, Unmoral und Religionsdelikte in den Prozessen gegen die Dichter Gustave Flaubert und Charles Baudelaire. In: Grosse Prozesse der Weltgeschichte. Emil Vollmer Verlag, ISBN 978-3-88400-101-1, S. 99-136.
- ↑ « Vos fleurs du mal rayonnent et éblouissent comme des étoiles. Continuez. Je crie bravo de toutes mes forces à votre vigoureux esprit. »
Εκδόσεις Επεξεργασία
- Claude Pichois (Hg.): Charles Baudelaire: Œuvres complètes Gallimard, Paris 1975. Kommentierte Gesamtausgabe in der Originalsprache
- Charles Baudelaire: Les Fleurs du Mal - Die Blumen des Bösen Reclam, Stuttgart 1998 ISBN 3-15-009973-0. Zweisprachige Ausgabe mit Anmerkungen.
- Charles Baudelaire: Die Blumen des Bösen DTV, München 2004 ISBN 3-423-12349-4 Zweisprachige Ausgabe mit Anmerkungen
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία