Έμα (Σίντο)
Τα Έμα (絵馬, κυριολεκτικά "εικόνα-άλογο") είναι μικρά κομμάτια ξύλου, που αποτελούν κοινή συνήθεια στην Ιαπωνία και πάνω στα οποία οι πιστοί του Βουδισμού και του Σιντοϊσμού γράφουν προσευχές ή ευχές. Τα έμα τα κρεμούν στα ιερά, όπου τα κάμι (πνεύματα ή θεοί) πιστεύεται ότι τα παραλαμβάνουν.[1]:25 Τυπικά έχουν 15 εκατοστά πλάτος και 9 εκατοστά ύψος, συχνά έχουν ζωγραφιστές απεικονίσεις ή έχουν σχήμα, που μοιάζει με ζώα ή σύμβολα του ζωδιακού κύκλου, του Σιντοϊσμού ή ένα συγκεκριμένο ιερό ή ναό.[1]:26 Στην αρχαιότητα οι άνθρωποι δώριζαν άλογα στα ιερά για να αποκτήσουν την εύνοια των θεών. Με την πάροδο του χρόνου αυτή η συνήθεια άλλαξε και αντί για άλογα πρόσφεραν ένα κομμάτι ξύλου με την εικόνα ενός αλόγου και ακόμα αργότερα διάφορες ξύλινες πλάκες πωλούνται ακόμα για τον ίδιο σκοπό.[2]:154 Αφού γράψουν οι πιστοί μία ευχή κρεμούν τα έμα στο ιερό[3]:49μέχρι να καούν τελετουργικά σε ειδικές τελετές, που συμβολίζουν την απελευθέρωση της ευχής του ατόμου, που την είχε γράψει.[1]:35
Ιστορία Επεξεργασία
Σε ορισμένες πρώιμες σιντοϊστικές και λαϊκές παραδόσεις της Ιαπωνίας, τα άλογα φαινόταν να μεταφέρουν μηνύματα από τα κάμι και συνήθως χρησιμοποιήθηκαν για τη μετάδοση αιτημάτων κατά τη διάρκεια ξηρασίας ή λιμού.[1]:27Τα άλογα ήταν εξαιρετικά ακριβά και έχουν βρεθεί φιγούρες από πηλό ή ξύλο, που χρονολογούνται στην περίοδο Νάρα.[1]:27Η παλαιότερη καταγραφή κειμένου μιας αντικατάστασης είναι από το Χόντσο μπουνσούι από το 1013, στο οποίο γίνεται προσφορά τριών χάρτινων αλόγων στο ναό Κιτάνο Τεντζίν. [1] :27Κατά τη διάρκεια της περιόδου Καμακούρα, η πρακτική εισήχθη στη βουδιστική πρακτική, όπως αποδεικνύεται σε ζωγραφισμένους κυλίνδρους έμα σε βουδιστικούς ναούς.[1]:30
Οι απεικονίσεις των αντικειμένων εκτός από τα άλογα μπορούν να ανιχνευθούν είτε στις περιόδους Μουρομάτσι ή Τοκουγκάβα, αρχίζοντας με μεγαλύτερου μεγέθους έμα (που ονομάζονταν όεμα), αλλά επίσης παρουσίαζαν νέες μορφές, όπως τα πλοία. Καλλιτέχνες αυτής της περιόδου, όπως ο Χοκουσάι, άρχισαν να δημιουργούν έμα σε διαφορετικά στυλ και η δημιουργία των αντικειμένων έγινε μια επαγγελματική τέχνη.[1]:30
Σήμερα, παράγονται ως επί το πλείστον στο ιερό ή στο ναό στον οποίο βρίσκονται.[1]:31Ορισμένα ιερά έχουν αντιμετωπίσει κριτική για το κέρδος από την πώληση των έμα. Το 1979, δύο ιερά αφιερωμένα στην εκπαίδευση πούλησαν έμα για επιτυχία στις εξετάσεις, μετατρέποντας τα κεφάλαια σε υποτροφία το 1980 μετά από δημόσια κατακραυγή.[3]:50
Σύμβολα Επεξεργασία
Ιστορικά, ομάδες αγροτών ή μικρών εμπόρων θα μπορούσαν να οργανωθούν, για να προσλάβουν έναν τοπικό τεχνίτη, για να δημιουργήσει ένα έμα, που θα δωριζόταν σε ένα ιερό για έναν συγκεκριμένο σκοπό, όπως μια καλή σοδειά.[4]:257Τα αρχαιολογικά αρχεία υποδεικνύουν ότι αυτό θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιηθεί για την αποστολή πολιτικών μηνυμάτων, όπως στην περίπτωση ενός ιερού του νομού Φουκουόκα, που σημείωσε αύξηση των παραγγελθέντων πορτρέτων, που απεικόνιζαν ειρηνικές σχέσεις με την Κορέα εν μέσω εντάσεων μεταξύ των εθνών στα τέλη του 19ου αιώνα.[4]:260
Το έμα μπορεί να απεικονίζει θεότητες, όπως την Κάννον και τον Τζίζο, αλλά και πιο συγκεκριμένη εικονογραφία ανάλογα με τον σκοπό τους. Αυτές περιλαμβάνουν απεικονίσεις ενός φαλλού ή μαστών για προσευχές γονιμότητας ή ενός χταποδιού, που αντιπροσωπεύει την επιθυμία να θεραπευτεί από κονδυλώματα.[1]:31Ένα άλλο παράδειγμα είναι τα σανδάλια, που απεικονίζονται σε πλάκες για θεραπείες ποδιών.[2]:158Μια άλλη μορφή επιθυμίας είναι ένα έμα για το «κόψιμο των δεσμών».[3]:56Ενώ ένας άνδρας και μια γυναίκα που στέκονται δίπλα σε έναν φοίνικα ερμηνεύεται ως επιθυμία για μια μακροχρόνια σχέση, μια άλλη πλάκα απεικονίζει τσουκνίδες μεταξύ του ζευγαριού, που επιθυμούν διαζύγιο. [2] :158Ο κοινός συμβολισμός περιλαμβάνει επίσης τσουκνίδες, που τοποθετούνται δίπλα σε ένα αντικείμενο με το οποίο θέλει κανείς να διακόψει τους δεσμούς. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, το έμα, που απεικονίζει τον ίδιο άνδρα, έναν με στρατιωτική στολή και έναν με πολιτικά ρούχα, πρότεινε την επιθυμία ένας στρατιώτης να αποκοπεί από την πολιτική ζωή του.[3]:56Για κάποιους, η ίδια εικόνα μπορεί να χρησιμοποιήθηκε για να εκφράσει την επιθυμία να αποφύγουν εντελώς τη στρατιωτική θητεία.[3] :57
Η χρήση του κειμένου έχει σταδιακά αντικαταστήσει την απροκάλυπτη χρήση του συμβολισμού στο σύγχρονο έμα.[1]:33Η άνοδος του αλφαβητισμού έχει ενθαρρύνει τους επισκέπτες να γράφουν τα δικά τους μηνύματα, γεγονός που έχει μειώσει δραματικά τη χρήση διακριτών έμα ως τρόπου μετάδοσης μιας συγκεκριμένης επιθυμίας.[1] :34
Λειτουργία Επεξεργασία
Ως τελετουργία, το έμα είναι ένα μέσο επικοινωνίας των επιθυμιών τόσο στους ιερείς όσο και στα καμί. Ο δημόσιος χαρακτήρας του έμα, που εκτίθενται στα ιερά πριν από την τελετουργική καύση τους, εξυπηρετεί επίσης μια κοινωνική λειτουργία για την επικοινωνία στην κοινότητα ότι ένα άτομο έχει κάνει την επιθυμία. Το κάψιμο των ευχών βοηθά στην «συμβολική απελευθέρωση» του πνεύματος της ευχής στον κόσμο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ωστόσο, οι ευχές λαμβάνονται από το ιερό, για να κρεμαστούν στο σπίτι, αν και εξακολουθούν να καίγονται τελετουργικά σε ειδικές τελετές.[3]:53
Δείτε επίσης Επεξεργασία
- Το Γλωσσάρι του Σιντοϊσμού για μια επεξήγηση όρων που αφορούν τον Ιαπωνικό Σιντοϊσμό, την τέχνη του Σιντοϊσμού και την αρχιτεκτονική του Σιντοϊσμού.
- Σανγκάκου
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 Reader, Ian (1991). «Letters to the Gods: The Form and Meaning of Ema». Japanese Journal of Religious Studies 18 (1): 24–50. doi:. https://archive.org/details/sim_japanese-journal-of-religious-studies_1991-03_18_1/page/24.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Holtom, D. C. (1938). «Japanese Votive Pictures (The Ikoma Ema)». Monumenta Nipponica 1 (1): 154–164. doi:.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Robertson, Jennifer (2008). «Ema-gined Community: Votive Tablets (ema) and Strategic Ambivalence in Wartime Japan». Asian Ethnology 67 (1): 43–77. doi:.
- ↑ 4,0 4,1 Anderson, Richard W. (2002). «Jingū Kōgō "Ema" in Southwestern Japan: Reflections and Anticipations of the "Seikanron" Debate in the Late Tokugawa and Early Meiji Period». Asian Folklore Studies 61 (2): 247–270. doi:.