Έντγκαρ Α΄ ο Ειρηνικός

Έντγκαρ Α΄ ο Ειρηνικός
Βασιλιάς της Αγγλίας
Προκάτοχος	Έντουι της Αγγλίας
Διάδοχος	Εδουάρδος ο μάρτυρας
Γέννηση	943 ή 944; Ουέσσεξ, Αγγλία
Θάνατος	8 Ιουλίου 975 (31 ή 32 ετών); Γουίντσεστερ, Αγγλία
Σύζυγος	Έλφθραιθ, σύζυγος του Έντγκαρ
Επίγονοι	Εδουάρδος ο Μάρτυρας; Έθελρεντ του Ουέσσεξ
Οίκος	Οίκος του Ουέσσεξ
Πατέρας	Εδμόνδος Α΄ της Αγγλίας
Μητέρα	Έλφγκιφου του Σάφτεσμπουρι
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Έντγκαρ Α΄ ο Ειρηνικός (943 - 8 Ιουλίου 975) βασιλιάς της Αγγλίας (959 - 975) ήταν νεώτερος γιος του Εδμόνδου Α΄ της Αγγλίας και της Έλφγκιφου του Σάφτεσμπουρι διάδοχος του αδελφού του Έντουι της Αγγλίας. Τον πατέρα του Εδμόνδο διαδέχτηκε (946) ο θείος του Έντρεντ της Αγγλίας και αυτόν στην συνέχεια όταν πέθανε άτεκνος (955) ο ανιψιός του και μεγαλύτερος αδελφός του Έντγκαρ Έντουι, τον Έντουι που πέθανε πρόωρα διαδέχθηκε ο Έντγκαρ (959) σε πρώιμη εφηβική ηλικία. Σαν βασιλιάς εδραίωσε την εξουσία του με μεγάλη πολιτική σταθερότητα, ο κύριος σύμβουλος του ήταν ο Άγιος Ντάνσταν τον οποίο ο Έντγκαρ ανακάλεσε από την εξορία και τον τοποθέτησε αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπερι. Το κορυφαίο γεγονός της βασιλείας του ήταν η τελετή στέψης του στο Μπαθ (973) που οργανώθηκε από τον ίδιο τον Ντάνσταν αποτελώντας την βάση των σύγχρονων τελετουργικών στέψης. Μετά τον θάνατο του τον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος γιος του Εδουάρδος ο Μάρτυρας αν και η διαδοχή ήταν υπό αμφισβήτηση επειδή ο Εδουάρδος ήταν νόθος. Ο Έντουι δεν ήταν δημοφιλής βασιλιάς, την περίοδο που κυβερνούσε σημειώθηκαν συγκρούσεις ανάμεσα στους ευγενείς και την εκκλησία με αποκορύφωμα την σύγκρουση μεταξύ του Αγίου Ντάνσταν και του αρχιεπισκόπου Όντα, το 957 οι ευγενείς της Μερκίας και της Νορθούμπριας υποστήριξαν τον Έντγκαρ.^[1] Μια σύγκλιση ευγενών ανακήρυξε τον Έντγκαρ βασιλιά στις περιοχές βόρεια του Τάμεση. ^[2] Ο Έντουι πέθανε πρόωρα χωρίς απογόνους τον Οκτώβριο του 959 και ο Έντγκαρ ανακηρύχτηκε βασιλιάς της Αγγλίας σε ηλικία 16 ετών.

Θρησκευτικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις

Η πρώτη πράξη του Έντγκαρ όταν ανακηρύχτηκε νέος βασιλιάς ήταν να ανακαλέσει από την εξορία τον Ντάνσταν και να τον τοποθετήσει επίσκοπο του Ουόρκεστερ, παρέμεινε ο κύριος σύμβουλος του Έντγκαρ σε όλη την διάρκεια της βασιλείας του. Ο ίδιος αν και ήταν πολεμοχαρής από την φύση του κατόρθωσε στην περίοδο της βασιλείας του να φέρει μόνιμα την ειρήνη και την πολιτική σταθερότητα για την οποία είχαν αγωνιστεί σκληρά όλοι οι προκάτοχοι του. Ο Ουίλιαμ Μπλάκστον (1723 - 1780) αναφέρει ότι ο Έντγκαρ ο Ειρηνικός ως βασιλιάς σταθεροποίησε τους νόμους. ^[3]

Ο Τζορτζ Μολινουξ αναφέρει ότι "ο Έντγκαρ ήταν μακράν ανώτερος ακόμα και από βασιλείς όπως ο Αλφρέδος ο Μέγας ή ο Έθελσταν της Αγγλίας επειδή δημιούργησε τις δομές στις οποίες στηρίχτηκε το Αγγλικό βασίλειο ολόκληρο τον 11ο αιώνα". ^[4] Ο Κνούτος αναφέρει σε ένα γράμμα του "πρόθεση μου είναι να δημιουργήσω ένα έθνος με εκκλησιαστικές δομές και νόμους στα πρότυπα των νόμων του Έντγκαρ, όλοι οι άντρες που επιλέγονται να ορκίζονται στην Οξφόρδη" Η κορυφαία θρησκευτική μεταρρυθμιστική κίνηση του Έντγκαρ φέρεται να είναι η δημιουργία της κοινότητας Βενεδικτιανών μοναχών η οποία έφτασε στο αποκορύφωμα της την εποχή του Ντάνσταν, του Έθελγουλντ και του Όσβαλντ.^[5]

Τελετή στέψης

Ο Έντγκαρ στέφτηκε βασιλιάς στο Μπαθ σε μια μεγαλοπρεπή τελετή στην οποία καθιερώθηκε για πρώτη φορά η στέψη της βασίλισσας. ^[6] Η στέψη του βασιλιά έγινε το 973 με μεγάλη καθυστέρηση σε μια μεγαλοπρεπή τελετή αυτοκρατορικής μορφής την οποία προτίμησε να πραγματοποιήσει στο αποκορύφωμα της βασιλείας του αντί για την εποχή που ανέβηκε στον θρόνο. Ένα ποίημα στο Αγγλοσαξωνικό χρονικό αναφέρει ότι η προετοιμασία ήταν σκληρή, οργανώθηκε από τον ίδιο τον Άγιο Ντάνσταν και αποτελεί την βάση για το τελετουργικό στέψης των Άγγλων βασιλέων. Η μεγαλοπρεπής συμβολική στέψη ήταν κορυφαίο γεγονός, όλοι οι Βρετανοί βασιλείς έσπευσαν να δηλώσουν την υποταγή τους στο Τσέστερ, ανάμεσα τους και ο βασιλιάς της Σκωτίας. Οι μετέπειτα χρονικογράφοι ανεβάζουν τον αριθμό των βασιλέων σε οκτώ, οι οποίοι συμβολικά κωπηλατούσαν την βασιλική φρεγάτα στον ποταμό Ντι.^[7] Η πληροφορία αυτή ωστόσο είναι ασαφής.^[8]

Διαδοχή

Ο Έντγκαρ πέθανε αιφνίδια στις 8 Ιουλίου 975. Τον διαδέχτηκε ο μεγαλύτερος γιος του Εδουάρδος ο Μάρτυρας, ο οποίος πιθανότατα ήταν νόθος. Η Αγία Ήντιθ του Γουίλτον ήταν επίσης ένα από τα νόθα παιδιά του Έντγκαρ με μια μοναχή που έγινε επίσης αγία.^[9]^[10] Με την δεύτερη σύζυγο του Έλφθραιθ απέκτησε τον Έθελρεντ του Ουέσσεξ, ο οποίος διαδέχθηκε τον Εδουάρδο τον Μάρτυρα.

Παραπομπές

↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2017.
↑ Hudson, William Henry (1920). Dead Man's Plack and an Old Thorn.
↑ https://lonang.com/library/reference/blackstone-commentaries-law-england/bla-107/
↑ Molyneaux, George (2015). The Formation of the English Kingdom in the Tenth Century. Oxford, UK: Oxford University Press. p. 193.
↑ Lehmberg, Stanford (2013). A History of the Peoples of the British Isles: From Prehistoric Times to 1688. Routledge. p. 29.
↑ Honeycutt, Lois (2003). Matilda of Scotland: a Study in Medieval Queenship. Woodbridge: The Boydell Press. p. 35.
↑ Huscroft, R (2013). The Norman Conquest: A New Introduction. Routledge. p. 21.
↑ Scragg, D. G. (2008), Edgar, King of the English, 959-975: New Interpretations, Boydell & Brewer Ltd, p. 121
↑ Yorke, Barbara (2004). "Wulfthryth (St Wulfthryth) (d. c.1000), abbess of Wilton". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press.
↑ Williams, Ann (2004). "Edgar (called Edgar Pacificus) (943/4–975)". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press.

Πηγές

Huscroft, R (2013). The Norman Conquest: A New Introduction. Routledge.
Lehmberg, Stanford (2013). A History of the Peoples of the British Isles: From Prehistoric Times to 1688. Routledge.
Molyneaux, George (2015). The Formation of the English Kingdom in the Tenth Century. Oxford, UK: Oxford University Press
Scragg, Donald (ed.). Edgar, King of the English, 959–975: New Interpretations. Publications of the Manchester Centre for Anglo-Saxon Studies. Manchester: Boydell Press, 2008.
Keynes, Simon. "England, c. 900–1016." In The New Cambridge Medieval History III. c.900–c.1024, ed. Timothy Reuter. Cambridge: Cambridge University Press, 1999. 456-84.
Sobecki, Sebastian. "Edgar's Archipelago." In The Sea and Englishness in the Middle Ages: Maritime Narratives, Identity and Culture, ed. Sobecki. Cambridge: Brewer, 2011. 1-30.
Yorke, Barbara (2004). "Wulfthryth (St Wulfthryth) (d. c.1000), abbess of Wilton". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Έντγκαρ ο Ειρηνικός Αρχειοθετήθηκε 2020-04-12 στο Wayback Machine.
Εντολές των Αγγλικών νόμων

Βασιλικοί τίτλοι
Έντγκαρ Α΄ ο Ειρηνικός Οίκος του Ουέσσεξ Γέννηση: 943 Θάνατος: 8 Ιουλίου 975
Προκάτοχος Έντουι	Βασιλιάς της Αγγλίας 959 - 975	Διάδοχος Εδουάρδος ο Μάρτυρας

[1] «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2017.

[2] Hudson, William Henry (1920). Dead Man's Plack and an Old Thorn.

[3] ttps://lonang.com/library/reference/blackstone-commentaries-law-england/bla-107/

[4] Molyneaux, George (2015). The Formation of the English Kingdom in the Tenth Century. Oxford, UK: Oxford University Press. p. 193.

[5] Lehmberg, Stanford (2013). A History of the Peoples of the British Isles: From Prehistoric Times to 1688. Routledge. p. 29.

[6] Honeycutt, Lois (2003). Matilda of Scotland: a Study in Medieval Queenship. Woodbridge: The Boydell Press. p. 35.

[7] Huscroft, R (2013). The Norman Conquest: A New Introduction. Routledge. p. 21.

[8] Scragg, D. G. (2008), Edgar, King of the English, 959-975: New Interpretations, Boydell & Brewer Ltd, p. 121

[9] Yorke, Barbara (2004). "Wulfthryth (St Wulfthryth) (d. c.1000), abbess of Wilton". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press.

[10] Williams, Ann (2004). "Edgar (called Edgar Pacificus) (943/4–975)". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]