Έριχ Κέμπκα
Ο Έριχ Κέμπκα (Erich Kempka; 16 Σεπτεμβρίου 1910 – 24 Ιανουαρίου 1975) ήταν μέλος των SS της Ναζιστικής Γερμανίας, ο οποίος υπηρέτησε ως κύριος οδηγός του Αδόλφου Χίτλερ από το 1936 έως τον Απρίλιο του 1945. Ήταν παρών στο καταφύγιο της Καγκελαρίας του Ράιχ στις 30 Απριλίου 1945, όταν ο Χίτλερ αυτοπυροβολήθηκε στο Führerbunker. Ο Κέμπκα παρέδωσε τη βενζίνη στον κήπο πίσω από την Καγκελαρία του Ράιχ, όπου κάηκαν τα σώματα του Χίτλερ και της Εύα Μπράουν.
| Έριχ Κέμπκα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Erich Kempka (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 16 Σεπτεμβρίου 1910 Ομπερχάουζεν |
| Θάνατος | 24 Ιανουαρίου 1975 (64 ετών) Freiberg am Neckar[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[2][3] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός αυτοβιογράφος[4] |
| Περίοδος ακμής | 1932 |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Obersturmbannführer/Σούτσσταφφελ |
| Πόλεμοι/μάχες | Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Πρώτα χρόνια
ΕπεξεργασίαΟ Κέμπκα γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 1910 στο Ομπερχάουζεν από έναν ανθρακωρύχο με δέκα παιδιά και ήταν πολωνικής καταγωγής.[5] Εργάστηκε ως μηχανικός για την αυτοκινητοβιομηχανία DKW . [6]
Σταδιοδρομία στα SS
ΕπεξεργασίαΟ Κέμπκα εντάχθηκε στο Ναζιστικό Κόμμα την 1η Απριλίου 1930 ως μέλος #225.639. Υπηρέτησε ως σοφέρ για τον Josef Terboven μέχρι τις 29 Φεβρουαρίου 1932, όταν, με βάση τη σύσταση του Terboven, έγινε έφεδρος οδηγός του Αδόλφου Χίτλερ.
Έγινε ένα από τα αρχικά μέλη μιας ομάδας οκτώ ατόμων που ήταν γνωστή ως SS-Begleitkommando des Führers, η οποία αργότερα έγινε γνωστή ως Führerbegleitkommando (FBK). Στη μονάδα ανατέθηκε η προσωπική ασφάλεια του Χίτλερ. Το 1934, ήταν παρών στη σύλληψη του Ερνστ Ρεμ. Το 1936, με τον θάνατο του Julius Schreck , ο Κέμπκα έγινε ο κύριος οδηγός του Χίτλερ.[7]
Ως σοφέρ του, ο Κέμπκα συνήθως οδηγούσε ένα από τα μαύρα αυτοκίνητα Mercedes του Χίτλερ. Εκτός κι αν συνοδευόταν από κάποιο σημαντικό πρόσωπο, ο Χίτλερ θα καθόταν μπροστά, δίπλα στον Κέμπκα, με έναν παρκαδόρο πίσω του. Όταν ταξίδευε σε αυτοκινητοπομπές, το αυτοκίνητο του Χίτλερ θα ακολουθούσαν δύο αυτοκίνητα αριστερά και δεξιά, το ένα με άνδρες FBK και το άλλο με ένα απόσπασμα ανδρών Reichssicherheitsdienst (Υπηρεσία Ασφαλείας του Ράιχ, RSD).[8] Πιο πίσω θα ήταν ένα αυτοκίνητο με τους βοηθούς και τον γιατρό του, και περισσότερα αυτοκίνητα για εκπροσώπους πρακτορείων τύπου, στενογράφους και προμήθειες. Αργότερα, τον Ιούλιο του 1938, με οδηγία του Κέμπκα κατασκευάστηκε μια πλήρως θωρακισμένη Mercedes και παραδόθηκε εγκαίρως για τα 50ά γενέθλια του Χίτλερ, στις 20 Απριλίου 1939. Το αυτοκίνητο είχε αλεξίσφαιρο γυαλί 40 mm.
Την 1η Δεκεμβρίου 1937, ο Κέμπκα εντάχθηκε στην κοινωνία Lebensborn. Κάποτε, είχε αρραβωνιαστεί την Gerda Daranowski, μια ιδιωτική γραμματέα του Χίτλερ αλλά αργότερα αυτή παντρεύτηκε τον αξιωματικό της Luftwaffe Eckhard Christian στις 2 Φεβρουαρίου 1943.[9]
Βερολίνο 1945
ΕπεξεργασίαΤο 1945, καθώς πλησίαζε το τέλος της Ναζιστικής Γερμανίας , ο Κέμπκα συνόδευσε τον Χίτλερ στην Καγκελαρία του Ράιχ και αργότερα στο Führerbunker. Μέχρι τότε, ο Κέμπκα επέβλεπε έναν στόλο 40 οχημάτων, 60 οδηγών και μηχανικών. Στις 20 Απριλίου, δέκα ημέρες πριν από την αυτοκτονία του Χίτλερ, ευχήθηκε για λίγο στον Φύρερ χρόνια πολλά και πέρασε περίπου δεκαπέντε λεπτά μαζί του.
Ο Κέμπκα ήταν ένας από τους υπεύθυνους για το κάψιμο των πτωμάτων του Χίτλερ και της Εύα Μπράουν αφού αυτοκτόνησαν μαζί το απόγευμα της 30ης Απριλίου 1945. Ο Ότο Γκούνσε είχε τηλεφωνήσει στον Κέμπκα και του είπε να προμηθευτεί όση περισσότερη βενζίνη μπορούσε και να την φέρει στην έξοδο κινδύνου του Führerbunker .[10] Ο Κέμπκα και οι άνδρες του έφεραν πάνω από οκτώ έως δέκα στρατιωτικά δοχεία βενζίνης, τα οποία περιείχαν περίπου 180 έως 200 λίτρα βενζίνης και τα εναποθέτησαν εκεί που τους είχαν πει να το κάνουν. Τα άψυχα σώματα του Χίτλερ και της Εύα Μπράουν μεταφέρθηκαν στις σκάλες και μέσω της εξόδου κινδύνου του καταφυγίου στον κήπο πίσω από την Καγκελαρία του Ράιχ, όπου κάηκαν.[11] Αργότερα, οι φρουροί των SS έφεραν επιπλέον δοχεία βενζίνης για να κάψουν περαιτέρω τα πτώματα.
Ο Κέμπκα έφυγε από το συγκρότημα αποθήκης την επόμενη νύχτα της 1ης Μαΐου μαζί με τον SS- Hauptscharführer Heinrich Doose, έναν οδηγό που ήταν μέλος του προσωπικού του.[12] Η ομάδα του κατέβηκε μέσα από τις υπόγειες σιδηροδρομικές σήραγγες και έφτασε στο σταθμό Friedrichstrasse. Γύρω στις 2:00 π.μ., μια άλλη ομάδα πλησίασε, η οποία περιελάμβανε τον Μάρτιν Μπόρμαν και τον Ludwig Stumpfegger.[13] Ο Bormann και ο Stumpfegger χτυπήθηκαν από την καταστροφή ενός τανκ. Ο Κέμπκα σώθηκε και βρήκε τον βαριά τραυματισμένο SS- Obersturmbannführer Georg Betz και τον άφησε στη φροντίδα της Kaethe Hausermann, μιας χειρουργού οδοντίατρου που εργαζόταν στο προσωπικό του Χίτλερ με τον Δρ Hugo Blaschke.[14]
Ο Κέμπκα και αρκετοί άλλοι ακολούθησαν τις σιδηροδρομικές γραμμές ελπίζοντας να φτάσουν στο σταθμό Lehrter. Συνάντησαν ξένους εργάτες που κρύβονταν σε ένα υπόστεγο όπου οι Γερμανοί ξεφορτώθηκαν τις στολές τους και φορούσαν πολιτικά ρούχα.[15] Μια ομάδα Σοβιετικών στρατιωτών τους ανακάλυψαν και μια Γιουγκοσλάβα που τους είχε δώσει πολιτικά ρούχα είπε στους Σοβιετικούς στρατιώτες ότι ο Κέμπκα ήταν ο σύζυγός της. Οι στρατιώτες επέμειναν στην ομάδα να ενωθεί μαζί τους και να πιουν βότκα για να γιορτάσουν τη νίκη. Η Γιουγκοσλάβα κοπέλα τον οδήγησε μέσα από τα σοβιετικά σημεία ελέγχου και στις 30 Μαΐου, ο Κέμπκα έφτασε στο Wittenberg. Στο Μόναχο, έλαβε μερικά νέα έγγραφα ταυτότητας από μια Γερμανίδα κοπέλα που εργαζόταν στους Συμμάχους ως διερμηνέας. Συνέχισε από εκεί στο Μπερχτεσγκάντεν. Στις 20 Ιουνίου, συνελήφθη από τα αμερικανικά στρατεύματα στο Berchtesgaden και κρατήθηκε μέχρι τις 9 Οκτωβρίου 1947. Ήταν ο πρώτος μάρτυρας που συνέλαβαν οι Αμερικανοί και μπορούσε να επιβεβαιώσει το θάνατο του Χίτλερ.[16]
Μεταπολεμική περίοδος
ΕπεξεργασίαΑπελευθερώθηκε από την αιχμαλωσία στις 9 Οκτωβρίου 1947. Ο Κέμπκα πέθανε στις 24 Ιανουαρίου 1975, σε ηλικία εξήντα τεσσάρων, στο Freiberg am Neckar .[17]
Τα απομνημονεύματά του εμφανίστηκαν για πρώτη φορά το 1951 με τον τίτλο Ich habe Adolf Hitler verbrannt.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12771591v. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 321975907.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ Felton, Mark (2014). Guarding Hitler: the secret world of the Führer. Barnsley: Pen & Sword Military. σελ. 34. ISBN 978-1-78159-305-9.
- ↑ Kempka, Erich· Brooks, Geoffrey (2010). I was Hitler's chauffeur: the memoirs of Erich Kempka. London: Frontline Books. σελ. 9. ISBN 978-1-84832-550-0. 464591645.
- ↑ Hoffmann, Peter (2000). Hitler's personal security (1st Da Capo Press ed έκδοση). Massachusetts?: Da Capo Press. σελ. 64. ISBN 978-0-306-80947-7.
- ↑ Hoffmann, Peter (2000). Hitler's personal security (1st Da Capo Press ed έκδοση). Massachusetts?: Da Capo Press. σελ. 85. ISBN 978-0-306-80947-7.
- ↑ Hamilton, Charles (1984). Leaders and Personalities of the Third Reich: Their Biographies, Portraits, and Autographs. R.J. Bender Pub. σελ. 141. ISBN 978-0-912138-27-5.
- ↑ Kershaw, Ian (2008). Hitler: A Biography (1 American Edition 2008 έκδοση). United States of Amerika: Norton & Company. σελ. 954. ISBN 978-0-393-06757-6.
- ↑ Kempka, Erich· Brooks, Geoffrey (2010). I was Hitler's chauffeur: the memoirs of Erich Kempka. London: Frontline Books. σελίδες 77–80. ISBN 978-1-84832-550-0. 464591645.
- ↑ Felton, Mark (2014). Guarding Hitler: the secret world of the Führer. Barnsley: Pen & Sword Military. σελ. 156. ISBN 978-1-78159-305-9.
- ↑ Beevor, Antony (2002). The fall of Berlin, 1945. New York: Viking. σελ. 382. ISBN 978-0-670-03041-5. ocm49704311.
- ↑ Kempka, Erich· Brooks, Geoffrey (2010). I was Hitler's chauffeur: the memoirs of Erich Kempka. London: Frontline Books. σελ. 98. ISBN 978-1-84832-550-0. 464591645.
- ↑ Felton, Mark (2014). Guarding Hitler: the secret world of the Führer. Barnsley: Pen & Sword Military. σελ. 157. ISBN 978-1-78159-305-9.
- ↑ «Shofar FTP Archives: imt/nca/nca-06/nca-06-3735-ps». web.archive.org. 30 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2024.
- ↑ «Erich Kempka». Spartacus Educational (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2024.