Βικιπαίδεια

Ίνγκριντα Σιμονύτε

(Ανακατεύθυνση από Ίνγκριντα Σιμονιτέ)

Η Ίνγκριντα Σιμονιτέ (Ingrida Šimonytė, γεννήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1974) είναι Λιθουανή πολιτικός και οικονομολόγος, πρωθυπουργός της Λιθουανίας από τις 25 Νοεμβρίου 2020. Είναι η δεύτερη γυναίκα που κατέχει το αξίωμα, μετά την Καζιμίρα Προυνσκιένε. Η Σιμονιτέ έχει επίσης υπηρετήσει ως μέλος του Seimas για την εκλογική περιφέρεια Αντακαλνίς από το 2016 και ήταν υπουργός Οικονομικών στο δεύτερο υπουργικό συμβούλιο του Άντριους Κουμπίλιους από το 2009 έως το 2012. Ήταν υποψήφια στις προεδρικές εκλογές του 2019. Η Σιμονιτέ είναι ανεξάρτητη πολιτικός, αν και έχει συσχετιστεί με την Ένωση της Πατρίδας.

Ίνγκριτα Σιμονιτέ
Πρωθυπουργός της Λιθουανίας
Εν ενεργεία
Ανέλαβε καθήκοντα
25 Νοεμβρίου 2020
ΠρόεδροςΓκιτάνας Ναουσέντα
ΠροκάτοχοςΣαούλιους Σκβερνέλις
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση15 Νοεμβρίου 1974 (47 ετών), Βίλνιους
ΕθνότηταΛιθουανία
ΥπηκοότηταΛιθουανία
Πολιτικό κόμμαΈνωση της Πατρίδας
ΣπουδέςVilnius Žirmūnai Gymnasium (έως 1992)
Πανεπιστήμιο του Βίλνιους (έως 1998)[1]
ΕπάγγελμαΟικονομολόγο-Πολιτικός
ΒραβεύσειςOfficer of the Order of Vytautas the Great (2015)
Τάγμα του Πρίγκηπα Γιάροσλαβ του Σοφού, 2η τάξη (28  Δεκεμβρίου 2023)[2]
Υπογραφή
Ιστοσελίδαhttps://ingridasimonyte.lt
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Πρώτα χρόνια και εκπαίδευση Επεξεργασία

Η Σιμονιτέ γεννήθηκε στη Βίλνιους από πατέρα που εργάστηκε ως πολιτικός μηχανικός και μητέρα, την Ντανούτε, που εργάστηκε ως οικονομολόγος. [3] Μετακόμισε στην περιοχή Αντακαλνίς της Βίλνιους με τους γονείς της το 1984, όπου πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής της ηλικίας. Το 1992 η Σιμονιτέ τελείωσε το Γυμνάσιο Ζιρμουνάι της Βίλνιους, όπου αναγνωρίστηκε και βραβεύτηκε για τις ακαδημαϊκές της δεξιότητες στα μαθηματικά[4].

Μετά την αποφοίτησή της, εγγράφηκε στη Σχολή Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Βίλνιους, αποφοίτησε με πτυχίο στη διοίκηση επιχειρήσεων το 1996 Στη συνέχεια επέστρεψε στο ίδρυμα και έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα στα οικονομικά το 1998[4].

Πολιτική καριέρα Επεξεργασία

Το 1997 η Σιμονιτέ άρχισε να εργάζεται επαγγελματικά ως οικονομολόγος και δημόσιος υπάλληλος, αφού προσλήφθηκε στο Υπουργείο Οικονομικών στο τμήμα φορολογίας του. Μεταξύ 1998 και 2001, η Σιμονιτέ εργάστηκε ως οικονομολόγος στο τμήμα φορολογίας του υπουργείου και αργότερα προήχθη σε επικεφαλής του τμήματος έμμεσης φορολογίας του υπουργείου, μια θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 2004. Ανέλαβε αργότερα αναπληρώτρια υπουργός Οικονομικών . Παραιτήθηκε από αυτή τη θέση το 2009, για να αναλάβει καθήκοντα υπουργού Οικονομικών[4].

Το 2009 η Σιμονιτέ διορίστηκε ως υπουργός Οικονομικών στο δεύτερο υπουργικό συμβούλιο του πρωθυπουργού Άντριους Κουμπίλιους, αντικαθιστώντας τον Άλγκιρντας Σεμέτα που παραιτήθηκε για να γίνει Ευρωπαίος Επίτροπος Προϋπολογισμού και Διοίκησης . Μετά τον διορισμό της, διορίστηκε από τον πρόεδρο Βάλντας Άνταμκους για να υπηρετήσει στο αξίωμα. Ανέλαβε την ανάκαμψη της λιθουανικής οικονομίας μετά τη Μεγάλη Ύφεση, με το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) της Λιθουανίας να είναι μειωμένο κατά 14,7% το 2009[5] [6].

 
Η Σιμονιτέ στο Φόρουμ Ανάπτυξης της Βαλτικής 2010 στο Βίλνιους.

Η Σιμονιτέ παραιτήθηκε από τη θέση της υπουργού μετά τις κοινοβουλευτικές εκλογές του 2012, κατά τις οποίες η κυβέρνηση υπέστη ήττα από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Λιθουανίας και πρωθυπουργός έγινε ο Άλγκιρντας Μπουτκεβίτσιους . Μετά την παραίτησή της, η Σιμονιτέ διορίστηκε ως αναπληρώτρια πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Τράπεζας της Λιθουανίας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 2016, ενώ έγινε επίσης λέκτορας οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Βίλνιους (στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων και Πολιτικών Επιστημών)[7]. Η Σιμονιτέ ήταν υποψήφια στις βουλευτικές εκλογές του 2016 εκπροσωπώντας την εκλογική περιφέρεια Αντακαλνίς στη Βίλνιους[8]. Αν και ανεξάρτητη, η Σιμονιτέ στηρίχθηκε από την Ένωση της Πατρίδας[9]. Στις εκλογές η Σιμονιτέ ήταν μια από τους τρεις συνολικά υποψηφίους εκλογών σε εθνικό επίπεδο που κέρδισε τις εκλογές τους χωρίς να χρειάζεται να προχωρήσει σε δεύτερες εκλογές, έχοντας κερδίσει το 51,54% του εκλογικού σώματος στην εκλογική της περιφέρεια στον πρώτο γύρο. Μετά τη νίκη της, κατέλαβε την έδρα της στο Seimas[10].

Μετά την εκλογή της στο Seimas, η Σιμονιτέ προσχώρησε στην κοινοβουλευτική ομάδα της Εσωτερικής Ένωσης, παρά το γεγονός ότι ήταν επίσημα ανεξάρτητος πολιτικός. Διορίστηκε για να υπηρετήσει ως πρόεδρος της επιτροπής ελέγχου, ενώ διετέλεσε επίσης στην επιτροπή ευρωπαϊκών υποθέσεων[4].

Το 2018 η Σιμονιτέ ανακοίνωσε την εκστρατεία της για το αξίωμα του προέδρου της Λιθουανίας στις εκλογές του 2019 . Ως ανεξάρτητη υποψήφια, η Σιμονιτέ έλαβε το χρίσμα από την Ένωση της Πατρίδας, αντιμετωπίζοντας μόνο τον Βιγκάουντας Ουσάκας ως αντίπαλο. Κέρδισε τελικά την υποψηφιότητα, λαμβάνοντας το 79% των ψήφων[11][12].

Στις εκλογές ηττήθηκε από τον επίσης ανεξάρτητο υποψήφιο Γκιτάνας Ναουσέντα[13][14]. Ο πρώτος γύρος των εκλογών πραγματοποιήθηκε στις 12 Μαΐου 2019, όπουη Σιμονιτέ κατέλαβε την πρώτη θέση με το 31,53% των ψήφων, έναντι του 31,16% για τον Ναουσέντα. Στη συνέχεια, οι δύο προχώρησαν σε επαναληπτική εκλογή στις 26 Μαΐου, όπου η Σιμονιτέ ηττήθηκε από τον Ναουσέντα αφού έλαβε μόνο το 33,47% των ψήφων. Είχε λάβει λιγότερες συνολικές ψήφους στον δεύτερο γύρο από ότι στον πρώτο γύρο, έχοντας λάβει περίπου 3.200 λιγότερες ψήφους, σε σύγκριση με τον Ναουσέντα, ο οποίος είχε συγκεντρώσει περισσότερες από 400.000 περισσότερες ψήφους από όσες είχε συγκεντρώσει στον πρώτο γύρο[15] [16].

Μετά τις προεδρικές εκλογές του 2019 η Σιμονιτέ αναδείχθηκε ως ανεπίσημη αρχηγός της Ένωση της Πατρίδας - Λιθουανοί Χριστιανοδημοκράτες Ένωσης της Πατρίδας, παρά το γεγονός ότι ήταν επίσημα ανεξάρτητη. [17] Επανεξελέγη βουλευτής στις βουλευτικές εκλογές του 2020, όπου έγινε και πάλι ένα από τα τρία πρόσωπα που ήταν υποψήφια και κέρδισαν έδρα από τον πρώτο γύρο, σε εθνικό επίπεδο , αυτήν τη φορά έχοντας λάβει πάνω από το 60% των ψήφων. Μετά την πιστοποίηση των εκλογικών αποτελεσμάτων, προέκυψε ότι η Ένωση είχε κερδίσει πολλές έδρες, ξεπερνώντας την κυρίαρχη κυβέρνηση της οποίας ηγείτο η Λιθουανική Ένωση Αγροτών και Πρασίνων.

Μετά τις εκλογές, σχηματίστηκε συνασπισμός μεταξύ της Ένωσης, του Φιλελεύθερου Κινήματος και του Κόμματος της Ελευθερίας, με τα τρία κόμματα να προτείνουν τη Σιμονιτέ να υπηρετήσει ως πρωθυπουργός . [18] [19] [20]

Η Σιμονιτέ διορίστηκε πρωθυπουργός τον Νοέμβριο του 2020, και έγινε η δεύτερη γυναίκα στο αξίωμα, μετά την Καζιμίρα Προυνσκιένε.

Στις 9 Νοεμβρίου υπογράφηκε συμφωνία συνασπισμού μεταξύ της Ένωσης, του Φιλελεύθερου Κινήματος και του Κόμματος Ελευθερίας, ανοίγοντας το δρόμο για την Σιμονιτέ ώστε να γίνει πρωθυπουργός. [21] Στις 18 Νοεμβρίου ανακοίνωσε την προτεινόμενη σύνθεση της κυβέρνησης. [22]

Μία εβδομάδα μετά, στις 25 Νοεμβρίου 2020, η Σιμονιτέ ορκίστηκε πρωθυπουργός.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ «Ingrida Šimonytė - Members of the Seimas». Ανακτήθηκε στις 28  Οκτωβρίου 2021.
  2. ↑ www.president.gov.ua/documents/8602023-49389.
  3. ↑ Paulauskas, Julius (24 Μαΐου 2019). «Kas Ingridos Šimonytės tėvas ir kodėl jis slepiamas?». Bukimevieningi.lt (στα Λιθουανικά). 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Ingrida Šimonytė». lrs.lt. Seimas. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2020. 
  5. ↑ «After Restoration of Independence». finmin.lrv.lt. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2020. 
  6. ↑ Åslund, Anders (29 Νοεμβρίου 2011). «Lithuania's remarkable recovery». EU Observer. 
  7. ↑ «Ingrida Šimonytė appointed to the Board of the Bank of Lithuania». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2014. 
  8. ↑ «Kubilius, Andrius». s9.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2020. 
  9. ↑ Ramonaitė, Ainė (2006), «The Development of the Lithuanian Party System: From Stability to Perturbation», Post-Communist EU Member States: Parties and Party Systems (Ashgate): 75, ISBN 9780754647126, https://books.google.com/books?id=iNa6l58HNWoC&q=homeland+union+lithuania+conservative&pg=PA75 
  10. ↑ «Ingrida Šimonytė palieka Lietuvos banką». vz.lt (στα Λιθουανικά). 25 Οκτωβρίου 2016. 
  11. ↑ «Landsbergis: Šimonytė gavo visuomenės mandatą». Delfi (στα Λιθουανικά). 4 Νοεμβρίου 2018. 
  12. ↑ «Konservatorių pirminių rinkimų atomazga: Ušackas sveikina Šimonytę su pergale». Delfi (στα Λιθουανικά). 4 Νοεμβρίου 2018. 
  13. ↑ «Last rankings before the election: The leader has changed, the two candidates have decided firmly» (στα lt-LT). https://www.delfi.lt/news/daily/lithuania/paskutiniai-reitingai-pries-rinkimus-lyderis-pasikeite-dvieju-kandidatu-rinkejai-apsisprende-tvirtai.d?id=81064917. 
  14. ↑ «Recent Presidential Ratings: The Real Nervous War Begins» (στα lt-LT). https://www.delfi.lt/news/daily/lithuania/naujausi-prezidentiniai-reitingai-prasideda-tikrasis-nervu-karas.d?id=80937237. 
  15. ↑ «2019 m. gegužės 26 d. Respublikos Prezidento rinkimai (II turas)» (στα Λιθουανικά). VRK. 3 Ιουνίου 2019. 
  16. ↑ «2019 m. gegužės 12 d. Respublikos Prezidento rinkimai (I turas)» (στα Λιθουανικά). VRK. 16 Μαΐου 2019. 
  17. ↑ Duxbury, Charlie (26 Οκτωβρίου 2020). «Conservatives win Lithuania election: Preliminary results». Politico. 
  18. ↑ Landsbergis, Gabrielius (26 Οκτωβρίου 2020). «Trijų partijų vadovai paskelbė bendrą deklaraciją». TS-LKD (στα Λιθουανικά). Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2020. 
  19. ↑ Mykolaitytė, Kornelija (3 Νοεμβρίου 2020). «I. Šimonytė: biudžete turėtų būti įvertintos priemonės COVID-19 situacijai». Diena (στα Λιθουανικά). 
  20. ↑ Grigas, Agnia (30 Οκτωβρίου 2020). «Lithuania's new government: Women-led coalition wins confidence in difficult times». Atlantic Council. 
  21. ↑ «Lithuania's liberal and conservative parties sign coalition agreement». LRT. 9 Νοεμβρίου 2020. 
  22. ↑ «Šimonytė Nausėdai ant stalo deda ministrų sąrašą: pateiktos konkrečios pavardės kandidatūros nėra patvirtintos Nausėdos». Delfi (στα Λιθουανικά). 18 Νοεμβρίου 2020. 


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ίνγκριντα_Σιμονύτε&oldid=10083225"