Ίρμενγκαρτ του Έττινγκεν
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Η Ίρενγκαρτ, γερμ. Irmengard von Öttingen (π. 1304 - 6 Νοεμβρίου 1389) από τον Οίκο των Έττινγκεν, ήταν κόρη του κόμη του Έττινγκεν και με τον γάμο της έγινε παλατινή κόμισσα του Ρήνου.
Ίρμενγκαρτ του Έττινγκεν | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1304 |
Θάνατος | 6 Νοεμβρίου 1389 Βορμς |
Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα των Δομινικανών |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | μοναχή |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Αδόλφος του Ρήνου[1] |
Τέκνα | Ρούπερτ Β΄ του Παλατινάτου[1] |
Γονείς | Λουδοβίκος ΣΤ΄ κόμης του Έττινγκεν και Αγνή της Βυρτεμβέργης |
Οικογένεια | House of Oettingen-Wallerstein |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΚοντέσα
ΕπεξεργασίαΉταν κόρη του Λουδοβίκου ΣΤ΄ κόμη του Έττινγκεν[2] και της Αγνής, κόρης του Έμπερχαρτ Α΄ κόμη της Βυρτεμβέργης.
Το 1320 η πριγκίπισσα Ίρενγκαρτ παντρεύτηκε τον Κόμη Παλατίνο Αδόλφο του Ρήνου του Οίκου του Βίττελσμπαχ. ήταν επίσης ο Κόμης Παλατίνος του Ρήνου από το 1319 μέχρι τον θάνατό του το 1327. Η αληθινή όμως εξουσία ασκούνταν από ον θείο του Λουδοβίκο Δ'.
Χήρα και καλόγρια
ΕπεξεργασίαΟ Αδόλφος πέθανε τον Ιανουάριο του 1327 στο Νόιστατ και θάφτηκε στο Σοναου Άμπεϋ. Την χρονιά του θανάτου του άντρα της, μαζί με τα παιδιά της αποσύρθηκαν στον μοναστήρι του Λίμπεναου στο Βορμς.
Στην αρχή η Ίρενγκαρτ έμενε ως καλεσμένη στο μοναστήρι. Περίπου στο 1347 έγινε Δομινικανή καλόγρια και έζησες ως καλόγρια μέχρι το θάνατό της το 1389 (πολλές πηγές αναφέρουν το 1399)[3].
Η κόμισα Ίρενγκαρτ πέθανε το 1389.[4] [5]Δεν έχουν απομείνει κατάλοιπα του μοναστηρίου σήμερα.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΠαντρεύτηκε το 1320 τον Αδόλφο των Βίττελσμπαχ παλατινό κόμη του Ρήνου και είχε τέκνα:
- Ρούπερτ Β΄ 1325-1398, εκλέκτορας του Ρήνου (1390-98).
- Αδόλφος.
- Φρειδερίκος.
- μία κόρη, απεβ. 1389. Παντρεύτηκε τον Μάινχαρτ Α΄ κόμη του Όρτενμπουργκ.
Παραπομπές
ΕπεξεργασίαΠηγές
Επεξεργασία- Johann Friedrich Schannat: „Historia episcopatus Wormatiensis“, 1734, p. 172
- Bayerische Akademie der Wissenschaften, Munich: „Abhandlungen der Churfürstlich-Baierischen Akademie der Wissenschaften“ 3. Band, 1765; Scan about Irmengard of Oettingen
- Jörg Rogge: „Fürstin und Fürst - Familienbeziehungen und Handlungsmöglichkeiten von hochadeligen Frauen im Mittelalter“, Verlag Thorbecke, 2004, ISBN 3-7995-4266-3, p. 35; Scan about Irmengard von Oettingen
- Ingeborg Schroth: „Ein Reliquienkreuz von 1342 aus Kloster Liebenau“, in: „Pantheon“, Nr. 31, 1943, pp. 43–47 Details about the cross