Ότομαρ Άνσυτς
O Ότομαρ Άνσυτς (γερμ. Ottomar Anschütz, 16 Μαΐου 1846 – 30 Μαΐου 1907) ήταν Γερμανός φωτογράφος, χρονοφωτογράφος και εφευρέτης.[9] Θεωρείται ευρύτατα ως ένας από τους πρωτοπόρους στην ιστορία του φωτογραφικού φιλμ.
| Ότομαρ Άνσυτς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ottomar Anschütz (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 16 Μαΐου 1846[1][2][3] Λέσνο |
| Θάνατος | 20 Μαΐου 1907[1] Friedenau |
| Τόπος ταφής | III. Städtischer Friedhof Stubenrauchstraße[4] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Πρωσίας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[5] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φωτογράφος[6] εφευρέτης μηχανικός σκηνοθέτης κινηματογράφου εκδότης[7] |
| Περίοδος ακμής | 1860[8] - 1907[8] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Σταδιοδρομία Επεξεργασία
Ο Άνσυτς γεννήθηκε στην πόλη Λίσα (Lissa) της Πρωσίας, το σημερινό Λέσνο της Πολωνίας, και μαθήτευσε στη φωτογραφία το 1864-1868 κοντά στους γνωστούς την εποχή εκείνη πρωτοπόρους φωτογράφους Φέρντιναντ Μπάυριχ (Beyrich) στο Βερολίνο, Φραντς Χάνφσταινγκλ (Hanfstaengl) στο Μόναχο και Λούντβιχ Άνγκερερ στη Βιέννη. Η αναγνώρισή του ήλθε όταν φωτογράφησε τον βασιλιά Ιωάννη της Σαξονίας έφιππο το 1867. Κατόπιν ανέλαβε την εταιρεία του πατέρα του στη Λίσα, εργαζόμενος ως φωτογράφος πορτρέτων και διακοσμητής.[10][11]
Ο Άνσυτς ανέπτυξε μια φορητή φωτογραφική μηχανή που επέτρεπε ταχύτητες κλείστρου (χρόνο λήψεως της φωτογραφίας) μόλις 1/1000 του δευτερολέπτου το 1882. Απέκτησε έτσι φήμη με τις καθαρές φωτογραφήσεις των αυτοκρατορικών στρατιωτικών επιδείξεων στο Μπρέσλαου το 1882 και ακόμα περισσότερη φωτογραφίζοντας την πτήση λευκών πελαργών (είδος Ciconia ciconia) το 1884 — τις πρώτες στην ιστορία φωτογραφίες πτηνών στη φύση.[12] Οργάνωσε εκθέσεις του έργου του στην Ακαδημία Πολέμου του Βερολίνου και στο Μέγαρο Τέχνης (Kunsthalle) του Ντύσσελντορφ. Το 1885 ο Άνσυτς άρχισε να ασχολείται με τη χρονοφωτογραφία και οργάνωσε πολύ επιτυχημένες εκθέσεις κινούμενων εικόνων με το «Ηλεκτροταχυσκόπιό» του από το 1887 και μετά. Με ένα βελτιωμένο κλείστρο (το «Brennebenen-Verschluß»), για το οποίο ο Άνσυτς έλαβε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στις 11 Νοεμβρίου 1888, φωτογράφησε οβίδες κανονιού με ταχύτητα κλείστρου 76 εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου. Το κλείστρο αυτό περιλαμβανόταν σε φωτογραφικές μηχανές της εταιρείας C.P. Goerz & Co επί σχεδόν μια τριακονταετία. Ο Άνσυτς σχεδίασε επιπλέον τουλάχιστον τρία διαφορετικά μοντέλα φωτογραφικών μηχανών για την εταιρεία σε συνεργασία με τον Καρλ Πάουλ Γκερτς.[10]
Το 1888 ο φωτογράφος εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο και άνοιξε ένα στούντιο στην οδό Charlottenstraße 59.[10]
Διακρίσεις Επεξεργασία
- Χάλκινο μετάλλιο στη φωτογραφική έκθεση του 1883 στις Βρυξέλλες[10]
- Μετάλλιο Vermeille της Φωτογραφικής Εταιρείας της Βιέννης στις 14 Ιανουαρίου 1887 (για τις σειρές του συστηματικών στιγμιαίων φωτογραφιών)[13]
- Αργυρό μετάλλιο στη «Photographischen Jubiläumsausstellung» στο Βερολίνο[10] το 1889
- Τιμητικό δίπλωμα στη φωτογραφική έκθεση των Βρυξελλών τον Ιούλιο του 1891.[14]
- Χρυσό μετάλλιο στη «Photographischen Ausstellung» του 1900 στο Βερολίνο[10]
Επίδραση Επεξεργασία
Οι φωτογραφίες αλβουμίνης του Άνσυτς με θέμα τους πελαργούς το 1884 ενέπνευσε τα πειραματικά ανεμόπτερα του πρωτοπόρου της αεροπορίας Ότο Λίλιενταλ[15] στα τέλη της δεκαετίας του 1880.
Οι πολλές διεθνείς εκθέσεις κινούμενων εικόνων με συσκευές του Άνσυτς μεταξύ του 1887 και του 1894 πιθανώς ενέπνευσαν πολλούς άλλους πρωτοπόρους της τεχνολογίας του φιλμ. Παρά το ότι δεν υπάρχει απόδειξη, το πιθανότερο είναι ότι ο Ζωρζ Ντεμενύ είδε τα «Sprechende Porträts» του Γερμανού πρωτοπόρου προτού αναπτύξει το «φωνοσκόπιό» του (Phonoscope) το 1891. Ομοίως ο Τόμας Έντισον ή καποιοι από τους υπαλλήλους του ίσως είδαν το «Ηλεκτροταχυσκόπιο» του (στη Νέα Υόρκη ήδη από το 1887)[10] και οι μηχανές του κινητοσκοπίου επηρεάσθηκαν πιθανώς από τον τύπο ηλεκτροταχυσκοπίου της Siemens & Halske.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb13757237d. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6pd587h. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 www
.berlin .de /senuvk /umwelt /stadtgruen /friedhoefe _begraebnisstaetten /downloads /eg-liste .pdf. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb13757237d. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 83573. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ www
.ottomar-anschuetz .de /verlag-ottomar .htm. - ↑ 8,0 8,1 8,2 (Ολλανδικά) RKDartists. rkd
.nl /explore /artists /379259. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2022. - ↑ «Ottomar Anschütz». Europeana Collections. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 10,6 «O. Anschütz». Uni Trier (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2020.
- ↑ «Ottomar Anschütz, Elektrischer Schnellseher, Kino, Vorführgerät,Reihenaufnahmen, lebende Bilder, lebende Photographien, Geißlerische Röhre». www.ottomar-anschuetz.de. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2020.
- ↑ Cox, Rosamund Kidman, επιμ. (2014). Wildlife Photographer of the Year. Firefly Books.
- ↑ Photographische Korrespondenz. Getty Research Institute. Darmstadt : Helwich. 1887.
- ↑ «Ottomar Anschütz, Trommelschnellseher, Kino, Elektrischer-Schnellsehr, lebende-Bilder, Serienbilder». www.ottomar-anschuetz.de. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2020.
- ↑ Lukasch, Bernd. «Lilienthal and Photography». Otto Lilienthal Museum. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2020.
Πηγές Επεξεργασία
- Tο λήμμα «Άνσυτς Όττομαρ» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 5, σελ. 797