Βικιπαίδεια

Ότον Ιβέκοβιτς

Κροάτης ζωγράφος

Ο Ότον Ιβέκοβιτς (17 Απριλίου 1869 – 4 Ιουλίου 1939) ήταν Κροάτης ζωγράφος. [5] Απόφοιτος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών στη Βιέννη, ο Ιβέκοβιτς δίδαξε αργότερα στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Ζάγκρεμπ. Ασχολήθηκε σε μεγάλο βαθμό με ιστορικά θέματα καθώς και με κάποια θρησκευτικά θέματα. Πολλοί από τους πίνακές του παραμένουν οι κύριες αναπαραστάσεις της κροατικής ιστορίας.

Ότον Ιβέκοβιτς
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση17  Απριλίου 1869[1][2][3]
Klanjec
Θάνατος4  Ιουλίου 1939[1][2][3]
Klanjec
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Ουγγαρίας
Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
ΣπουδέςΑκαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος[4]
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ
ΣυγγενείςFranjo Iveković (θείος)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Νεανικά χρόνια και εκπαίδευση Επεξεργασία

Ο Ότον Ιβέκοβιτς γεννήθηκε στις 17 Απριλίου 1869 στο Κλάνιετς, όπου τελείωσε το δημοτικό σχολείο. [6] Παρακολούθησε το γυμνάσιο για τρεισήμισι χρόνια στο Ζάγκρεμπ όπου, εκτός από την Ιστορία και την Τέχνη, παραμέλησε άλλα μαθήματα. Όταν ο αδερφός του Κίριλ πήγε σχολείο στη Βιέννη, ήθελε να πάει μαζί του και να μπει στην Ακαδημία Τέχνης, αλλά η οικογένεια δεν μπορούσε να το αντέξει οικονομικά. Αντίθετα, ξεκίνησε τις σπουδές του στην τέχνη στο Ζάγκρεμπ με τον Φέρντο Κουικέρες, έναν Κροάτη ζωγράφο γαλλικής καταγωγής. [6] Ωστόσο, δεν εγκατέλειψε τα σχέδιά του και κέρδισε αρκετά χρήματα το φθινόπωρο και τον χειμώνα, για να πάει στη Βιέννη την άνοιξη.

Όταν έφτασε στη Βιέννη πήρε ένα θερινό εξάμηνο ως φιλοξενούμενος φοιτητής. Στα μέσα του 1888 ο Ιβέκοβιτς έγινε τακτικός μαθητής. Μέχρι το 1890 σπούδασε με τον Κρίστιαν Γκρίπενκερλ. [7] Μετά από αυτό, αποφάσισε να ειδικευτεί στη ζωγραφική της ιστορίας και σπούδασε με τον Γιόσεφ Ματίας Τρένκβαλντ. Μετά από αίτημα του δασκάλου του, απομακρύνθηκε από το θερινό εξάμηνο λόγω συχνών καβγάδων με άλλους καθηγητές της Ακαδημίας. Το 1886 επανέλαβε την εξειδίκευσή του στη ζωγραφική της ιστορίας, αυτή τη φορά με τον Αύγουστο Αϊζενμένγκερ. [7] Αργότερα, ο Ιβέκοβιτς έλαβε υποτροφία από την Ακαδημία και την επαρχιακή κυβέρνηση του Ζάγκρεμπ. Το 1892, με την υποστήριξη του Ιζιντόρ Κρσνιάβι, ο Ιβέκοβιτς συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου. [8] Αφού ο Κρσνιάβι έκανε απαινετικά σχόλια για τους πίνακες της ιστορίας του Ιβέκοβιτς, τον συνέστησε στον φίλο του Φέρντιναντ Κέλερ στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Καρλσρούης το 1892.[5][7]

Εργασία Επεξεργασία

 
Άφιξη Κροατών στην Αδριατική Θάλασσα

Μετά την ολοκλήρωση της ειδικότητάς του, ο Ιβέκοβιτς επέστρεψε στην Κροατία όπου διορίστηκε αμέσως καθηγητής ζωγραφικής σε ένα λύκειο. Την επόμενη χρονιά ήταν δάσκαλος στη Σχολή Χειροτεχνίας, η οποία του πλήρωνε τα βασικά έξοδα διαβίωσης. Η πιο παραγωγική περίοδος του Ιβέκοβιτς διήρκεσε από το 1894 έως το 1900, αν και η εντατική του δραστηριότητα δεν σταμάτησε ούτε μετά το 1900. Στις αρχές του νέου αιώνα, η ζωγραφική του παρουσιάστηκε στην Παγκόσμια Έκθεση στο Παρίσι.[5]

Το 1901, ο Ιβέκοβιτς και ο Μάτο Σελέστιν Μέντοβιτς εργάστηκαν στις εικονογραφήσεις για το επικό ποίημα Judita του Μάρκο Μάρουλιτς. [9] Επιπλέον, ο Ιβέκοβιτς εικονογράφησε το μυθιστόρημα του Αουγκούστ Τσενόα Zlatarevo Zlato (Ο χρυσός των χρυσοχόων) και συμμετείχε ενεργά στη Μάτιτσα Χρβάτσκα ως γραφίστας. [10] [11] Το 1903 ζωγράφισε τους ιδρυτές της Μάτιτσα σε έναν μεγάλο καμβά που μπορεί να δει κανείς ακόμα στα κεντρικά γραφεία της Μάτιτσα στο Ζάγκρεμπ. Εργάστηκε επίσης στο θέατρο ως ενδυματολόγος και σκηνογράφος και, το 1904, συμμετείχε στη δημιουργία του καλλιτεχνικού συλλόγου «Λάντα». [12]

 
Εκτέλεση του Ματίγια Γκούμπετς

Το 1908, η Σχολή Χειροτεχνίας μετατράπηκε σε ακαδημία τέχνης, όπου ο Ιβέκοβιτς δίδασκε σχέδιο και ζωγραφική μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1927. Το 1909 πήρε άδεια (σαμπάτικαλ) και ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες για να εργαστεί στην κροατική ενορία του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στο Κάνσας Σίτι, όπου ζωγράφισε οροφές και τοίχους με δεκαπέντε διάφορες σκηνές. [13] Με την ολοκλήρωση της δουλειάς, ταξίδεψε στην αμερικανική Δύση, καταγράφοντας σκηνές από τη ζωή των καουμπόηδων και των Ινδιάνων. Δημοσίευσε αναφορές των ταξιδιών του στο περιοδικό Vienac το 1911. [13] Την ίδια χρονιά αποχώρησε από το Κροατικό Λαϊκό Αγροτικό Κόμμα, όπου ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη.

Μετά το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ιβέκοβιτς πήγε στο μέτωπο ως πολεμικός ανταποκριτής. Από τον Ιούνιο του 1915 έως τον Σεπτέμβριο του 1918, βρισκόταν στα πεδία των μαχών στο Σότσι, τη Γαλικία και τη Σερβία, καταγράφοντας σκηνές από τη στρατιωτική ζωή. Εισήλθε στην υπηρεσία της πολεμικής προπαγάνδας το 1915, αφού η Βασιλική Κυβέρνηση της Γης στο Ζάγκρεμπ τον χρησιμοποίησε για να δημιουργήσει τον πίνακα Naša pukovnija pred Jajcem («Το σύνταγμά μας πριν από το Γιάιτσε»). [14]

Τελευταία χρόνια Επεξεργασία

Μετά τον πόλεμο, πούλησε το σπίτι του στην οδό Γιούριεβσκα στο Ζάγκρεμπ και αγόρασε το κάστρο του Βέλικι Τάμπορ. Το κάστρο ήταν σε πολύ κακή κατάσταση και απαιτούσε αρκετούς τεχνίτες για να κάνουν τις εργασίες επισκευής. Η οικογένεια Ιβέκοβιτς έζησε στο Βέλικι Τάμπορ μέχρι το 1935 και πούλησε το κάστρο το 1938. Ο Ότον πέρασε τον τελευταίο χρόνο της ζωής του με τον αδελφό του Άλμπιν στο Κλάνιετς.

Ο Ιβέκοβιτς πέθανε στις 4 Ιουλίου 1939 στο Κλάνιετς.[5]

Πίνακες Ζωγραφικής Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «Iveković, Oton» 13  Δεκεμβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Hrvatski biografski leksikon» (Κροατικά) 1983. 118.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Proleksis enciklopedija» (Κροατικά) 28490.
  4. ↑ The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/148916. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 «IVEKOVIĆ, Oton». hrvatski biografski leksikon. Leksikografski Zavod Miroslav Krleža. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2021. 
  6. ↑ 6,0 6,1 Maleković, Vladimir (2000). Historicism in Croatia (Vol 1 έκδοση). Museum of Arts and Crafts (Zagreb, Croatia). ISBN 9789536084494. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Gašparović, Miroslav (2003). Art Nouveau in Croatia. Croatia: Museum of Arts and Crafts, Zagreb. σελ. 569. ISBN 9789536084760. 
  8. ↑ Grasskamp, Walter· Matzner, Florian (2008). 200 Jahre Akademie der Bildenden Künste München. Germany: Hirmer Verlag. σελ. 171. ISBN 9783777442051. 
  9. ↑ Marulić, Marko (1901). Kušar, Marcel, επιμ. Judita; epska pjesma u šest pjevanja. Croatia: Matice hrvatske. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2021. 
  10. ↑ Lukas, Filip (1943). Naša domovina: zbornik - Volume 1, Part 2. Croatia. σελ. 811. 
  11. ↑ Bratulić, Josip (1997). Matica hrvatska, 1842-1997. Croatia: Matica hrvatska. σελ. 4. ISBN 9789531501019. 
  12. ↑ «"Lada" savez jugoslavenskih umijetnika». Glas Matice Hrvatske (Zagreb) 1-3: 109. 1906. 
  13. ↑ 13,0 13,1 Eterovich, Francis· Spalatin, Christopher (1964). Croatia: Land, People, Culture. Canada: University of Toronto Press. σελίδες 436. 
  14. ↑ Vukičević, Marko (2020-07-03). «Depiction of the Enemy in Croatia During World War I» (στα αγγλικά). Eikón / Imago 9: 341–361. doi:10.5209/eiko.73327. ISSN 2254-8718. https://revistas.ucm.es/index.php/EIKO/article/view/73327. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

  •   Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Oton Iveković στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ότον_Ιβέκοβιτς&oldid=10002759"