Όττο Βάλαχ
Ο Όττο Βάλαχ (27 Μαρτίου 1847 – 26 Φεβρουαρίου 1931) ήταν Γερμανός χημικός και κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Χημείας (1910) για το πρωτοποριακό έργο του για τις αλεικυκλικές ενώσεις.[10][11]
| Όττο Βάλαχ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 27 Μαρτίου 1847[1][2][3] Κούνιχσμπεργκ |
| Θάνατος | 26 Φεβρουαρίου 1931[1][4][2] Γκέτινγκεν[5] |
| Τόπος ταφής | νεκροταφείο του Γκέτινγκεν |
| Κατοικία | Γκέτινγκεν |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[6] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν (1867–1869) Πανεπιστήμιο Χούμπολτ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | χημικός διδάσκων πανεπιστημίου |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο της Βόννης (1870–1889) Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν (1889–1915) |
| Αξιοσημείωτο έργο | Wallach rearrangement |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Τάγμα του Ερυθρού Αετού 3ης τάξης βραβείο Νόμπελ Χημείας (1910)[7][8] μετάλλιο Ντέιβι (1912)[9] Μετάλλιο Κοτένιους (1889) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στην πόλη Κένιγκσμπεργκ (σήμερα Καλίνινγκραντ, Ρωσία) της τότε γερμανικής Πρωσίας και ήταν γιος δημοσίου υπαλλήλου. Ο πατέρας του καταγόταν από μια εβραϊκή οικογένεια που είχε προσηλυτιστεί στον Λουθηρανισμό.[12] Πήγε γυμνάσιο στο Πότσνταμ, όπου έμαθε για τη λογοτεχνία και την ιστορία της τέχνης, δύο θέματα που τον ενδιέφεραν σε όλη του τη ζωή. Την περίοδο εκείνη διενεργούσε ιδιωτικά χημικά πειράματα στην κατοικία των γονιών του.
Το 1867 άρχισε να σπουδάζει χημεία στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν, όπου εκείνη την εποχή ο Φρήντριχ Βέλερ ήταν επικεφαλής στην έδρα της οργανικής χημείας. Μετά από ένα εξάμηνο στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου με τον Άουγκουστ Βίλχελμ φον Χόφμαν, τελικά έλαβε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν το 1869,[13] και εργάστηκε ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βόννης (1870–89) και στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν (1889–1915). Πέθανε και θάφτηκε στο Γκέτινγκεν. Το 1912, του απονεμήθηκε το μετάλλιο Davy.
Πρωτοποριακή έρευνα Επεξεργασία
Κατά τη διάρκεια της εργασίας του με τον καθηγητή Άουγκουστ Κέκουλε στη Βόννη ξεκίνησε τη συστηματική ανάλυση των τερπενίων που ανευρίσκονται στα αιθέρια έλαια των φυτών.
Μέχρι τότε, λίγα τερπένια είχαν απομονωθεί σε καθαρή μορφή και οι πληροφορίες της χημικής δομής τους ήταν ασαφείς. Η σύγκριση των σημείων τήξης τους και η μέτρηση των μιγμάτων τους ήταν μία από τις μεθόδους για την επιβεβαίωση πανομοιότυπων ουσιών.
Με τη μέθοδο αυτή, τερπένια σε υγρή μορφή έπρεπε να μετατραπούν σε κρυσταλλικές ενώσεις. Με τη σταδιακή παραγωγοποίηση, ειδικά τις προσθήκες στο διπλό δεσμό που υπάρχει σε ορισμένα από τα τερπένια, πέτυχε τον στόχο της λήψης κρυσταλλικών ενώσεων.
Η διερεύνηση των αντιδράσεων αναδιάταξης των κυκλικών ακόρεστων τερπενίων κατέστησε δυνατή τη λήψη της δομής ενός άγνωστου τερπενίου ακολουθώντας την αναδιάταξη σε μια γνωστή δομή ενός τερπενίου. Με αυτές τις κύριες μεθόδους άνοιξε το δρόμο για συστηματική έρευνα για τα τερπένια.
Υπήρξε ο υπεύθυνος για την ονομασία του τερπενίου και πινενίου και επίσης για την εκπόνηση της πρώτης συστηματικής μελέτης του πινενίου.
Έγραψε ένα σημαντικό βιβλίο για τη χημεία των τερπενίων, "Terpene und Campher", το 1909.
Σήμερα το όνομά του έχει μείνει γνωστό για τα κάτωθι: τον κανόνα του Βάλαχ, την αποικοδόμηση του Βάλαχ, τη χημική αντίδραση Leuckart-Wallach και τη χημική αναδιάταξη του Βάλαχ.
Δημοσιεύσεις Επεξεργασία
- Tabellen zur chemischen Analyse. Weber, Bonn 1880. Digital edition of the University and State Library Düsseldorf.
- Terpene und Campher : Zusammenfassung eigener Untersuchungen auf dem Gebiet der alicyclischen Kohlenstoffverbindungen. 2. Aufl. Leipzig : von Veit, 1914. Digital edition of the University and State Library Düsseldorf.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb124861742. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Otto-Wallach. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb124861742. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «The Nobel Prize in Chemistry 1910». (Αγγλικά) nobelprize.org. Ίδρυμα Νόμπελ. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ «Table showing prize amounts». (Αγγλικά) Ίδρυμα Νόμπελ. Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ «Award winners : Davy Medal». (Αγγλικά) Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ Leopold Ruzicka (1932). «Third Pedler lecture. The life and work of Otto Wallach». J. Chem. Soc.: 1582. doi:.
- ↑ Christmann, M (2010). «Otto Wallach: Founder of Terpene Chemistry and Nobel Laureate 1910». Angewandte Chemie International Edition 49 (50): 9580–9586. doi:. PMID 21110354.
- ↑ Frank Northen Magill (1990). 1901–1937. Salem Press. ISBN 978-0-89356-562-6.
- ↑ Otto Wallach (1869). Über vom Toluol abgeleitete neue isomere Verbindungen: Inaug. Diss. E. A. Huth.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Otto Wallach στο Wikimedia Commons