Αβελάρδος των Ωτβίλ
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Αβελάρδος ή Αμπαγκελάρντ[1], ιταλ. Abelardo (π. 1044 - 1081) από τον Οίκο των Ωτβίλ ήταν ο πρώτος γιος του Ονφρουά κόμη της Απουλίας & Καλαβρίας και της Λομβαρδής Γκαϊτελγκρίμα, κόρης του Γκουαϊμάρ Γ΄ πρίγκιπα του Σαλέρνο.
| Αβελάρδος των Ωτβίλ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1044 Ιταλία |
| Θάνατος | Απριλίου 1081 Ιλλυρία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Lord |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ονφρουά της Απουλίιας και Γκαϊτελγκρίμα του Σαλέρνο |
| Αδέλφια | Ερμάνος των Ωτβίλ |
| Οικογένεια | Οίκος του Ωτβίλ |
Βιογραφία Επεξεργασία
Το 1057 απεβίωσε ο Ονφρουά και ο αδελφός του Ροβέρτος Γυϊσκάρδος ανέλαβε την κηδεμονία των γιων του Αβελάρδου και Ερμάνου. Τα παιδιά θα κληρονομούσαν την Απουλία και Καλαβρία του πατέρα τους, αλλά ο Ροβέρτος κατάσχεσε τις περιοχές και έγινε αυτός κόμης. Το 1064, μολις ο Ροβέρτος έφυγε για τη Σικελία, ο δυσαρεστημένος Αβελάρδος ακολούθησε τρεις βαρόνους στην εξέγερσή τους εναντίον του θείου του. Τους βοήθησε ο Λέων Περενός, δουξ του Δυρραχίου, κατεπάνω της Ιταλίας από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα στην Κωνσταντινούπολη. Αυτός τους συνέδραμε οικονομικά και στρατιωτικά για επτά έτη, αλλά δεν προχώρησαν εναντίον τού Ροβέρτου, ούτε αυτός εναντίον τους.
Το 1069 ανέλαβε ο Ρωμανός Δ΄ Διογένης ως Αυτοκράτορας των Ρωμαίων και η προσοχή δόθηκε στην απειλή των Σελτζούκων από τα Ανατολικά. Η εξέγερση διαλύθηκε και ο Αβελάρδος εξορίστηκε, μετά όμως ο θείος του τον συγχώρησε και του έδωσε πόλεις.
Το 1071 ήταν επικεφαλής νέας εξέγερσης, που περιελάμβανε τους Ρωμαίους της Κωνσταντινούπολης, τον αδελφό του Ερμάνο, δύο βαρόνους, τον πρίγκιπα της Κάπουα και τον πρίγκιπα του Σαλέρνο, που φοβήθηκαν την άνοδο του Ροβέρτου. Ο τελευταίος πολιορκούσε το Παλέρμο, πρωτεύουσα της Σικελίας και προτίμησε να αγνοήσει τη στάση υπέρ των γεγονότων που εξελισσόταν στη Σικελία· πράγματι το Παλέρμο έπεσε το 1072.
Το επόμενο έτος ο Ροβέρτος επέστρεψε στην Καλαβρία και γρήγορα υπέταξε τους περισσότερους από τους εξεγερθέντες. Όμως στο Τράνι ασθένησε και αποσύρθηκε στο Μπάρι. Εκεί η σύζυγός του Σικελγκάιτα έκανε τους βαρόνους να αναγνωρίσουν τον γιο της Ρογήρο Μπόρσα διάδοχο. Μόνο ο Αβελάρδος διαφώνησε, λέγοντας ότι είναι ο νόμιμος κύριος του δουκάτου. Εξεγέρθηκε το 1078 μαζί με δύο βαρόνους και τον πρίγκιπα της Κάπουα. Η στάση ήταν καλά οργανωμένη, όμως συμφωνήθηκε ξεχωριστά ειρήνη με τον πρίγκιπα της Κάπουας και η εξέγερση κατέπεσε το 1079· το επόμενο έτος εξορίστηκε ο Αβελάρδος.
Ταξίδευσε στην Κωνσταντινούπολη μαζί με τον Ερμάνο, όπου τον υποδέχθηκε εγκάρδια ο Αλέξιος Α΄ Κομνηνός Αυτοκράτορας των Ρωμαίων. Το 1081 στην Ιλλυρία απεβίωσε, ίσως δολοφονημένος. Τάφηκε στην Ελλάδα και δεν μεταφέρθηκε στη Βενόζα, όπου αναπαύονται οι συγγενείς του ως σήμερα.