Αβογκαδρίτης

αλογονιδιακό ορυκτό

Ο αβογκαδρίτης (avogadrite) είναι σπάνιο αλογονιδιακό ορυκτό, αποτελούμενο από τετραφθοροβορικό κάλιο και καίσιο, με μοριακό τύπο (K,Cs)BF4. Η αναλογία των μορίων με κάλιο προς τα μόρια με καίσιο είναι περίπου 1 προς 9.

Αβογκαδρίτης
Αβογκαδρίτης (μπεζ χρώμα) στον Βεζούβιο. Οι λευκοί κρύσταλλοι επάνω του είναι φερρουτσίτης.
Γενικά
ΚατηγορίαΑλογονιδιακά
Χημικός τύπος(K,Cs)BF4
Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά
Πυκνότητα2,62 έως 2,9 gr/cm3
Σύστημα κρυστάλλωσηςΟρθορομβικό
ΚρύσταλλοιΔιπυραμιδικοί (2/m 2/m 2/m), μικροί, επιμήκεις
ΛάμψηΥαλώδης, λιπαρή
ΔιαφάνειαΗμιδιαφανής
ΠαρατηρήσειςΠικρή γεύση

Περιγραφή Επεξεργασία

Το χρώμα του αβογκαδρίτη κυμαίνεται αρκετά, από άχρωμο-υπόλευκο και κιτρινωπό έως μπεζ και ερυθρωπό. Ο αβογκαδρίτης κρυσταλλώνεται στο ορθορομβικό σύστημα (χωρική ομάδα Pnma), με διαστάσεις κρυσταλλικής μονάδας-κυττάρου a 8,66 Å, b 5,48 Å και c 7,03 Å. Οι κρύσταλλοι είναι επιμήκεις και συνήθως μικροί και πλακώδεις Χαρακτηριστικό του αβογκαδρίτη είναι η ελαφρά διπλοθλαστικότητα που έχει (δ = 0,001), με δείκτες διαθλάσεως nα = 1,3239, nβ = 1,3245 και nγ = 1,3247. Ταξινομείται κατά Strunz ως 3.CA.10. Το ορυκτό είναι ισότυπο του βαρίτη.

Ιστορία Επεξεργασία

Το ορυκτό αυτό ανακαλύφθηκε από τον Ιταλό ορυκτολόγο Φερρούτσιο Ζαμπονίνι το 1926. Ο Ζαμπονίνι ανέλυσε πολλά δείγματα από τις ηφαιστειακές φουμαρόλες στον Βεζούβιο και από τις Αιολίδες νήσους. Στη φύση ο αβογκαδρίτης συναντάται μόνο ως προϊόν ηφαιστειακής εξαχνώσεως γύρω από φουμαρόλες. Ο Ζαμπονίνι έδωσε στο νεοανακαλυφθέν ορυκτό το όνομα του γνωστού Ιταλού επιστήμονα Αμεντέο Αβογκάντρο (1776-1856).[1]


Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Zambonini, Ferruccio (1926). Sulla presenza, tra i prodotti dell'attuale attività del Vesuvio, di una varietà cesifera del fluoborato di potassio, Rend. Accad. Lincei. 6, σελ. 644-649. 

Πηγές Επεξεργασία

  • Palache, P., Berman, H., Frondel, C.: Dana's System of Mineralogy, Volume II: Halides, Nitrates, Borates, Carbonates, Sulfates, Phosphates, Arsenates, Tungstates, Molybdates, Etc. (7η έκδοση), John Wiley and Sons, Inc., Νέα Υόρκη 1960, σελ. 97-98
  • Το ομώνυμο λήμμα στην Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Larousse-Britannica, έκδ. 2006, τόμος 1, σελ. 124