Αγρός αίματος

Ο επονομαζόμενος Αγρός Αίματος, ή χωρίον αίματος και αραμαϊκά "ακελδαμά" είναι βιβλική τοποθεσία, που σήμερα προσδιορίζεται, πλησίον των τειχών της Ιερουσαλήμ την οποία αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος (ΚΖ΄:1-11).

Ο Αγρός αίματος σήμερα

Πρόκειται για τον τόπο όπου, κατά την ευαγγελική αφήγηση, μετά την υπό του Ισκαριώτη , επιστροφή των τριάκοντα αργυρίων στους Εβραίους αρχιερείς, αυτοί προκειμένου να μη τα ξαναβάλουν στο "κορβανά" (=ταμείο του ναού) επειδή αποτελούσαν ήδη αντίτιμο αίματος εκ προδοσίας, "συμβούλιον δὲ λαβόντες ἠγόρασαν ἐξ αὐτῶν τὸν ἀγρὸν τοῦ κεραμέως εἰς ταφὴν τοῖς ξένοις, δι'ὸ ἐκλήθη ὁ ἀγρὸς ἐκεῖνος ἀγρὸς αἵματος ἕως τῆς σήμερον". Ο δε αναφερόμενος κεραμέας ήταν είτε κάποιος κεραμοποιός, ή κάποιος που πρόσφερε χώμα για κεραμουργία.

Παρά τα παραπάνω στις "Πράξεις των Αποστόλων" (α΄ 18-19), παρατίθεται η πληροφορία ότι τον αγρόν αυτόν αγόρασε ο ίδιος ο Ιούδας ο Ισκαριώτης από τον κεραμέα, όμως συνέβη να βρει εκεί τραγικό θάνατο, όταν και ξεχύθηκαν τα σπλάχνα του από την κοιλιά του. Εξ αυτού και ονομάσθηκε ο αγρός "ακελδαμά" που σημαίνει στην αραμαϊκή "αγρός αίματος".

Σημειώνεται ότι η ακριβής τοποθεσία αυτού μέχρι τον 4ο αιώνα δεν ήταν σαφής. Ο μεν συγγραφέας Ιερώνυμος το τοποθετούσε στα ΝΑ. της πόλης, ο δε ιστορικός Ευσέβιος "εν τη Αιλία εν βορείοις του όρους Σιών". Σήμερα σύμφωνα με αρχαία παράδοση τοπογραφικά ο αγρός αυτός φέρεται να βρισκόταν επί της κατηφορικής πλευράς της κοιλάδας του Ενώμ, όπου και η νοτιοδυτική τάφρος των τειχών της Ιερουσαλήμ η οποία και έφθανε μέχρι το ανατολικό σημείο της κοιλάδας των Κέδρων.
Σήμερα στο σημείο συμβολής των δύο αυτών κοιλάδων βρίσκεται το Μοναστήρι του Αγίου Ονούφριου πίσω από το οποίο και προς δυτική κατευθυνση βρίσκεται αγρός μικρής έκτασης με μικρό σπήλαιο που φέρει ίχνη αγιογραφιών. Κατά την επικρατέστερη άποψη θεωρείται ο τόπος αυτός ο αναφερόμενος από τον ευαγγελιστή ως αγρός αίματος. Μάλιστα πιστεύεται ότι σ΄ αυτό το μικρό υφιστάμενο σπήλαιο είχαν καταφύγει οι μαθητές, "Απόστολοι", του Ιησού Χριστού "διά τον φόβον των Ιουδαίων".

Γύρω απ΄ αυτό το χώρο αρχικά θάπτονταν μοναχοί και προσκυνητές μέχρι τον 16ο αιώνα. Επειδή είχε παρατηρηθεί ότι η αποσύνθεση των νεκρών στο χώμα εκείνο γίνονταν πολύ γρήγορα, (πιστεύονταν και σε δύο μόλις ημέρες), η Αγία και Αυτοκράτειρα Ελένη διέταξε να μεταφέρουν τέτοιο χώμα με πολλά πλοία προκειμένου μ΄ αυτό να επιστρωθεί το νεκροταφείο της Ρώμης.

Πηγές

• "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.1ος, σελ.320
• "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ.2ος, σελ.147.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Aceldama στο Wikimedia Commons