Αλέξης Κύρου
Ο Αλέξης Κύρου (1901 - 1969) ήταν Έλληνας διπλωμάτης.
| Αλέξης Κύρου | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Αλέξης Κύρου (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 24 Ιουλίου 1901 Αθήνα |
| Θάνατος | 21 Σεπτεμβρίου 1969 Αθήνα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Άδωνις Κύρου |
| Οικογένεια | Οικογένεια Κύρου |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αξίας της Γερμανίας |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Άδωνι Κύρου, εκδότη της εφημερίδας "Εστία" και της Δανάης Κουμάνη. Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από την Οικογένεια Κύρου και αδέρφια του ήταν οι Κύρος Κύρου και Αχιλλέας Κύρου.
Ακολούθησε σταδιοδρομία στο διπλωματικό σώμα εισερχόμενος σε αυτό τον Νοέμβριο του 1923. Το 1926 ανέλαβε την διεύθυνση του γραφείο του υπουργού εξωτερικών, Ανδρέα Μιχαλακόπουλου και τον Ιανουάριο του 1928 ανέλαβε πρώτος υποπρόξενος στο Γενικό Προξενείο Κωνσταντινούπολης.[1] Τον Ιούλιο του 1930 ανέλαβε την διεύθυνση του προξενείου Λευκωσίας, τον Φεβρουάριο του 1932 ανέλαβε δεύτερος γραμματέας στην ελληνική πρεσβεία στο Βερολίνο και τον Ιανουάριο του 1937 μετατέθηκε ως γραμματέας στην ελληνική πρεσβεία στο Βελιγράδι, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1939. Το 1947 τοποθετήθηκε αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην επιτροπή έρευνας του Συμβουλίου Ασφαλείας και τον ίδιο χρόνο μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στον ΟΗΕ μέχρι το 1953 καθώς και εκπρόσωπος στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ (1952 - 1953).[2] Το 1954 ανέλαβε γενικός διευθυντής του Υπουργείου Εξωτερικών, θέση από την οποία παραιτήθηκε τον Δεκέμβριο του 1954, και το 1956 πρέσβης της Ελλάδας στη Στοκχόλμη.[2] Το 1964 τοποθετήθηκε πρεσβευτής στη Βόνη.
Ο Αλέξης Κύρου υπήρξε υπέρμαχος της διεθνοποίησης του Κυπριακού Ζητήματος, τακτική την οποία εφήρμοσε όταν ανέλαβε γενικός διευθυντής του Υπουργείου Εξωτερικών στην κυβέρνηση Παπάγου.[2] Υπό την καθοδήγησή του το κυπριακό ζήτημα κατέστη γνωστό σε χώρες που η Ελλάδα δεν είχε διπλωματικές αποστολές ενώ πέτυχε την εγγραφή του κυπριακού ζητήματος στην γενική συνέλευση του ΟΗΕ.[3] Παράλληλα αντιμετώπισε αρνητικά την βρετανική πρόσκληση για τριμερή συνάντηση μεταξύ Τουρκίας, Ελλάδας και Μεγάλης Βρετανίας στο Λονδίνο.[4]
Το βιβλίο του Ελληνική εξωτερική πολιτική τιμήθηκε το 1956 από την Ακαδημία Αθηνών.[5]
Απεβίωσε αιφνιδίως στις 21 Σεπτεμβρίου 1969[6]. Ήταν παντρεμένος με την Αγνή Σημαντήρα και είχε μια κόρη, την Ελένη Κύρου, σύζυγο Ι. Ζαούση. Εγγονός του είναι ο Αλέξης Ζαούσης, εκδότης της εφημερίδας "Εστία". Το 1974 η σύζυγός του, Αγνή, δώρισε στον Δήμο Ζακύνθου ένα ορειχάλκινο άγαλμα της Ελευθερίας, έργο του γλύπτη Γεωργίου Καστριώτη, ως αφιέρωμα στη μνήμη του συζύγου της, Αλέξη Κύρου, το οποίο και βρίσκεται στην πλατεία Σολωμού.[7]
Εργογραφία Επεξεργασία
- Ελληνική εξωτερική πολιτική (Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 1956)
- Οι Βαλκανικοί γείτονες μας (1962)
- Όνειρα και Πραγματικότης (Αθήνα, 1972)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Κύρου Αλέξης, Όνειρα και Πραγματικότης, Χρόνια διπλωματικής ζωής (1923 - 1953), Αθήνα, σελ. 42
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Καραγεώργος Δημήτρης, Η διαδρομή του Ελληνικού Συναγερμού από την ίδρυσή του ως την αδρανοποίησή του, 1951-1956, διδακτορική διατριβή ΕΚΠΑ, Αθήνα 2015, σελ. 166
- ↑ Καραγεώργος Δημήτρης, ο.π., σελ. 759
- ↑ Καραγεώργος Δημήτρης, ο.π., σελ. 502
- ↑ Βιβλίο "Ελληνική εξωτερική πολιτική", από την βάση δεδομένων biblonet.gr
- ↑ Εφημερίδα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ", 23/9/1969, σ. 3
- ↑ Δεμέτης Γιάννης, Τα γλυπτά της Ζακύνθου, από την ιστοσελίδα imerazante.gr