Αλφόνσο Φρόιλαθ
Ο Αλφόνσο Φόιλαθ, ισπαν.: Alfonso Fróilaz, που ονομάζεται ο Κυφός (ισπανικά el Jorobado), [2] ήταν για λίγο ο βασιλιάς του ενοποιημένου βασιλείου των Αστουριών, της Γαλικίας και του Λεόν το 925. Διαδέχτηκε τον πατέρα του, βασιλιά Φρουέλα Β', τον Ιούλιο του 925, αλλά εκδιώχθηκε από τον θρόνο μέσα στο έτος από τους εξαδέλφους του Σάντσο, Αλφόνσο Δ' και Ραμίρο Β', γιους του θείου του Ορδόνιο Β'. Αποκαταστάθηκε σε μία βασιλική θέση σε μέρος του βασιλείου μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Αλφόνσο Δ' το 926, αλλά καθαιρέθηκε βίαια και αναγκάστηκε να κλειστεί σε μοναστήρι το 932 [3]
| Αλφόνσος Φρόιλαθ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 911 |
| Θάνατος | 933 Ruiforco de Torío[1] |
| Τόπος ταφής | βασιλική του Αγίου Ισιδώρου στο Λεόν |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Λεόν Βασίλειο της Γαλικίας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ισπανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηγεμόνας |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Φρουέλα Β΄ των Αστουριών και Nunilona Ximena |
| Οικογένεια | Οίκος των Αστουριών-Λεόν |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μονάρχης του Βασιλείου της Λεόν (925–926) Μονάρχης της Γαλικίας (925–926) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Αλφόνσο ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Φρουέλα Β' και είχε τουλάχιστον δύο μικρότερους αδερφούς, τον Ορδόνιο και τον Ραμίρο. Η σύντομη βασιλεία του Αλφόνσου είναι ελάχιστα γνωστή. Αναφέρεται στον κατάλογο των βασιλέων Ονόματα των Καθολικών Βασιλέων του Λεόν, που εμφανίζεται σε ορισμένα χειρόγραφα μαζί με το Χρονικό της Αλβέλδα. [3] Μία κρυπτογραφημένη δήλωση του αστουριανού ιστορικού Σαμπίρo ότι «φαινόταν να ελέγχει τα σκήπτρα τού πατέρα του» είναι η μόνη άλλη απόδειξη, ότι διαδέχθηκε σε ολόκληρο το βασίλειο μετά τον πατέρα του. [4]
Η εκτόπιση του Aλφόνσο Φρόιλαθ προκάλεσε έναν εμφύλιο πόλεμο. Ο Σάντσο πήρε τον έλεγχο του Λεόν και αμφισβητήθηκε από τον αδελφό του Αλφόνσο Δ', ο οποίος βοηθήθηκε από τον πεθερό του, βασιλιά Σάντσο Α' της Παμπλόνα (απεβ. Δεκέμβριο 925). Ο Αλφόνσος Δ' ηττήθηκε στη μάχη και κατέφυγε στην Άστοργα στις Αστούριες, όπου συμμάχησε με τον Αλφόνσο Φρόιλαθ, ο οποίος είχε αναγκαστεί να φύγει από την πρωτεύουσα, αλλά όχι από το βασίλειο. Η συμμαχία νίκησε τον Σάντσo και τον ανάγκασε να καταφύγει στη Γαλικία, αφήνοντας τον Aλφόνσο Δ΄ να έχει τον έλεγχο του Λεόν. Οι αδελφοί είχαν συνάψει ειρήνη μέχρι το 927, με τον Σάντσο να συνεχίζει να κυβερνά στη Γαλικία. [3]
Στο ορεινό βορειοανατολικό βασίλειο, ο Aλφόνσο Φρόιλαθ φαίνεται να αναγνωρίστηκε ως βασιλιάς, πιθανώς ως μέρος της συμφωνίας με την οποία υποστήριξε τον Aλφόνσο Δ΄. Ένας χάρτης με ημερομηνία 16 Μαρτίου 927 στα αρχεία του μοναστηριού της Σάντα Μαρία δελ Πουέρτo στο λιμάνι της Σαντόνια αναφέρει ότι εκείνη την εποχή ο Nούνιο Φερνάντεθ ήταν κόμης της Καστίλλης και ο κυρίαρχος βασιλιάς ήταν ο Aλφόνσο Φρόιλαθ. [5] Ένα έγγραφο του Απριλίου καταγράφει ότι ο Αλφόνσο ήταν στο δεύτερο έτος του, πιθανώς λογαριασμένα από το τέλος τού πατέρα του. [6]
Στις αρχές του 932, ο Αλφόνσος Δ' παραιτήθηκε από τον θρόνο υπέρ του μικρότερου αδελφού του, Ραμίρο Β', πιθανώς υπό εξαναγκασμό. Αργότερα προσπάθησε να επιστρέψει στην εξουσία με πραξικόπημα, αλλά ηττήθηκε από τον Ραμίρο. Για να εξασφαλίσει την εξουσία του στο θρόνο, ο Ραμίρο διέταξε τους δύο Αλφόνσους -τον Αλφόνσο Δ' και τον Αλφόνσο Φροϊλάθ- μαζί με τους άλλους γιους τού Φρουέλα Β' και μερικούς ανώνυμους άλλους εξαδέλφους να "τυφλωθούν σε μία ημέρα", σύμφωνα με τον Σαμπίρο και τον μουσουλμάνο ιστορικό Ιμπν Χαγιάν. Τα ακρωτηριασμένα εξαδέλφια τοποθετήθηκαν στη συνέχεια στο μοναστήρι του Ρουιφόρκo στο Λεόν. [3]
Η ημερομηνία του τέλους τού Αλφόνσου είναι άγνωστη. Έχει υποστηριχθεί ότι ο Aλφόνσο Φρόιλαθ ήταν ο «βασιλιάς Aλφόνσo, του οποίου τα αδέλφια τυφλώθηκαν» που ο Σαμπίρo ονομάζει ως πατέρα του Oρδόνιο Δ΄, αλλά είναι γενικά αποδεκτό ότι ο πατέρας του τελευταίου ήταν ο Aλφόνσο Δ΄. Οι γενεαλογίες του Códice de Roda ονομάζουν τη μητέρα του Oρδόνιo ως Όνργα, σύζυγο του Aλφόνσο Δ΄. [5] [4] Το Chronica Naierensis του 12ου αι. συγχέει τους δύο Αλφόνσους, συνδυάζοντας στοιχεία και των δύο. [2] Ο Aλφόνσο Φρόιλαθ είχε πράγματι έναν γιο ονόματι Φρουέλα, ο οποίος ζούσε ακόμη στις 29 Αυγούστου 975 όταν ακούστηκε από τον βασιλιά η διαμάχη του με το μοναστήρι Σαν ξουλιάν δε Σάμος στη Γαλικία. [6]
Σημειώσεις Επεξεργασία
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Carriedo Tejedo, Manuel (2013). «La familia gallega del rey Alfonso Froilaz (926–931)». Rudesindus: Miscelánea de arte e cultura 9: 109–54. http://www.rudesindus.org/09_2013_rudesindus/03_carriedo_Rudesindus_09_2013.pdf.
- Collins, Roger (2012). Caliphs and Kings: Spain, 796–1031. London: Wiley Blackwell. ISBN 978-1-118-73001-0.
- Isla Frez, Amancio (1993). «Nombres de reyes y sucesión al trono (siglos VIII–X)». Studia Historica. Historia Medieval 11: 9–33. http://revistas.usal.es/index.php/Studia_H_Historia_Medieval/article/viewFile/4401/4417.
- Martínez Díez, Gonzalo (2005). El Condado de Castilla (711–1038): la historia frente a la leyenda. 1. Valladolid: Marcial Pons Historia.
- Pérez de Urbel, Justo (1945). Historia del condado de Castilla. 3 vols. Madrid: Consejo Superior de Investigaciones Científicas.
- Rodríguez Fernández, Justiniano (1997). García I, Ordoño II, Fruela II, Alfonso IV. Burgos: Editorial La Olmeda. ISBN 84-920046-8-1.
- Sáez, Emilio (1947). «Sobre la filiación de Ordoño IV». Cuadernos de Estudios Gallegos 7: 363–73.
- Sánchez-Albornoz, Claudio (1945). La sucesión al trono en los reinos de León y Castilla. Academia Argentina de Letras.
- Sánchez-Albornoz, Claudio (1965). «Apéndice IV: La filiación de Ordoño el Malo». Estudios sobre las instituciones medievales españolas. Mexico. σελίδες 703–04.