Να μη συγχέεται με τον χαλίφη Αλ-Μουσταΐν της Βαγδάτης.

Ο Αμπούλ-Φαντλ Αμπάς αλ-Μουσταΐν μπιλάχ, αραβικά: أبو الفضل عباس المستعين بالله‎‎ (π. 1390 - Φεβρουάριος ή Μάρτιος 1430) ήταν ο 10ος "σκιώδης" χαλίφης τού Καΐρου, υπό την επίβλεψη των Μαμελούκων σουλτάνων της Αιγύπτου, από το 1406 έως το 1414. Ήταν ο μόνος χαλίφης που έλαβε πολιτική εξουσία ως σουλτάνος της Αιγύπτου, [3] αν και μόνο για έξι μήνες, το 1412. Όλοι οι άλλοι χαλίφες τού Καΐρου που προηγήθηκαν αυτού ή τον διαδέχτηκαν, ήταν πνευματικοί ηγέτες μόνο, χωρίς εξουσία. [4]

Αλ-Μουσταΐν του Καΐρου
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1390
Κάιρο
Θάνατος1430
Αλεξάνδρεια
Αιτία θανάτουπανώλη[1]
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια[1]
ΘρησκείαΣουνιτισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
ηγεμόνας
Οικογένεια
ΤέκναΑλ-Μουταβακίλ Β΄
ΓονείςΑλ-Μουταβακίλ Α΄
ΑδέλφιαΑλ-Μουστακφί Β΄
Αλ-Μουσταντζίντ του Καΐρου
Αλ-Μουταντίντ Β΄
Αλ-Καΐμ του Καΐρου
ΟικογένειαΑββασίδες
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΣουλτάνος της Αιγύπτου (1412)[2]
Χαλίφης (1406–1414)[2]

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ο αλ-Μουσταΐν ήταν γιος του αλ-Μουταβακίλ Α΄ από μια Τουρκάλα παλλακίδα, που ονομαζόταν Μπάυ Χατούν. Διαδέχτηκε τον πατέρα του ως χαλίφης στις 22 Ιανουαρίου 1406.[5] Στην Αίγυπτο ο ρόλος των χαλιφών είχε περιοριστεί στην νομιμοποίηση της κυριαρχίας των σουλτάνων των Μπουρτζί, Μαμελούκων μέσω της πιστοποίησης τού αξιώματος τού σουλτάνου. Ο αλ-Μουσταΐν συνόδευσε τον σουλτάνο Φαράτζ στην εκστρατεία του στην Εγγύς Ανατολή κατά των εξεγερμένων αμίρ (κυβερνητών) του Χαλεπίου και της Τρίπολης. Η ήττα του Φαράτζ στο Λατζούν στις 25 Απριλίου 1412 οδήγησε στην αναρχία. Ο αλ-Μουσταΐν συνελήφθη από τους εξεγερμένους, οι οποίοι ανταγωνίστηκαν μεταξύ τους για το αξίωμα του΄ σουλτάνου. Επειδή ήταν αδύνατο να επιλέξουν υποψήφιο από τους εαυτούς τους, οι διαπληκτιζόμενοι Μαμελούκοι ακολούθησαν τη συμβουλή τού ανήλικου γιού τού Φαράτζ, Φαθ Αλάχ, ο οποίος είχε προτείνει τον διορισμό τού αλ-Μουσταΐν ως σουλτάνου.

Βλέπε επίσης

Επεξεργασία

Αναφορές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 Ανακτήθηκε στις 2  Απριλίου 2021.
  2. 2,0 2,1 Ανακτήθηκε στις 2  Απριλίου 2021.
  3. King, Joan Wucher (1989) [First published 1984]. Historical Dictionary of Egypt. Books of Lasting Value. American University in Cairo Press. σελίδες 453–454. ISBN 978-977-424-213-7. 
  4. Singh, Nagendra Kumar, επιμ. (2002). International Encyclopaedia of Islamic Dynasties. New Delhi: Anmol Publications. σελ. 199. ISBN 978-81-261-0403-1. These Caliphs were the spiritual heads only. All temporal authority lay with the Mamluk Sultans. [...] In 1412 C.E. the Caliph Al Mustain captured temporal power as well, but he could not hold such power for more than six months. The Caliphs who followed him had to remain content as spiritual heads only. 
  5. Jalalu'ddin as-Suyuti (1881) [Composed 15th century]. «Al Musta'in Bi'llah Abu'l Fadhl». Tarikh al-khulafa. trans. Henry Sullivan Jarrett. Calcutta: The Asiatic Society. σελίδες 534–538. 

Περαιτέρω ανάγνωση

Επεξεργασία

Εξωτερικές συνδέσεις

Επεξεργασία