Αλ-Σαφάχ
Ο Αμπού αλ-Αμπάς Αμπντ Αλάχ ιμπν Μουχάμαντ ιμπν Αλί ιμπν Αμπντ Αλάχ (αραβικά: أبو العباس عبد الله ابن محمد ابن علي, Abū al-ʿAbbās ʿAbd Allāh ibn Muḥammad ibn ʿAlī (721/722 - 8 Ιουνίου 754),[3] γνωστός με το βασιλικό (laqab) του αλ-Σαφάχ (αραβικά: السفّاح, al-Saffāḥ), ήταν ο πρώτος χαλίφης του Χαλιφάτου των Αββασιδών, ένα από τα μακρύτερα και σημαντικότερα χαλιφάτα στην ισλαμική ιστορία.
| αλ-Σαφάχ | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | أبو العباس عبد الله السفاح (Αραβικά) |
| Γέννηση | 722[1] Humeima |
| Θάνατος | 754[1] Κυβερνείο Ανμπάρ |
| Αιτία θανάτου | Ευλογιά |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Χαλιφάτο των Αββασιδών |
| Θρησκεία | Ισλάμ |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αραβικά[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Χαλίφης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Umm Salamah al-Makhzumiyah |
| Τέκνα | Muhammad bin Abu Al-Abbas Al-Saffah Rayta bint al-Saffah |
| Γονείς | Muhammad ibn Ali al-Abbasi και Rayta bint Obaidullah Al Harithi |
| Αδέλφια | Ibrahim al-Imam αλ-Μανσούρ Yahya ibn Muhammad al-Abbasi Al-Abbas bin Muhammad |
| Οικογένεια | Αββασίδες |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Επανάσταση των Αββασιδών |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αββασίδης χαλίφης (750–754) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το al-Saffāḥ σημαίνει "αυτός που χύνει το αίμα". Μπορεί να αναφέρεται στις αμείλικτες τακτικές του, ή ίσως χρησιμοποιήθηκε για να εμπνέει φόβο στους εχθρούς του.
Στις αρχές Οκτωβρίου του 749 (132 ΕΕ), ο επαναστατικός στρατός του Αμπού αλ Αμπάς αλ-Σαφάχ εισήλθε στην Κούφα, ένα σημαντικό μουσουλμανικό κέντρο στο Νότιο Ιράκ. Ο αλ-Σαφφφά δεν είχε ακόμη ανακηρυχθεί χαλίφης. Μια από τις προτεραιότητές του ήταν να εξαλείψει τον αντίπαλό του των Ομεϋαδών, τον χαλίφη Μαρουάν Β΄. Ο τελευταίος νικήθηκε τον Φεβρουάριο του 750 σε μάχη στον ποταμό Ζαμπ βόρεια της Βαγδάτης, τερματίζοντας αποτελεσματικά το χαλιφάτο των Ομεϋαδών, το οποίο κυβερνούσε από το 661. Ο Μαρουάν Β ́ διέφυγε πίσω στη Δαμασκό, η οποία δεν τον υποδέχθηκε, και τελικά σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της φυγής στην Αίγυπτο τον Αύγουστο.[4]Ο Αλ-Σαφάχ θα γινόταν ο πρώτος χαλίφης των Αββασιδών, αλλά δεν προήλθε να λάβει τη δέσμευση πίστης από τον λαό, μέχρι που ο χαλίφης των Ομεϋαδών και ένας μεγάλος αριθμός των πριγκίπων του, να έχουν σκοτωθεί.[5]
Σε μια μακροπρόθεσμη, ιστορική απόφαση, ο αλ-Σαφάχ καθιέρωσε την Κούφα ως τη νέα πρωτεύουσα του χαλιφάτου, τερματίζοντας την κυριαρχία της Δαμασκού στον ισλαμικό πολιτικό κόσμο, και το Ιράκ θα γινόταν τώρα η έδρα της εξουσίας των Αβασιδών για πολλά αιώνια.
Διαδοχή
ΕπεξεργασίαΟ αλ-Σαφάχ απεβίωσε μετά από πενταετή βασιλεία και ο Αλ-Μανσούρ ανέλαβε την ευθύνη της ίδρυσης του Αββασιδικού χαλιφάτου, κρατώντας την εξουσία για σχεδόν 22 χρόνια, από τον (12ο) μήνα Ντου αλ Χιτζά 136 ΕΕ μέχρι τον Ντου Αλ Χιζά 158 ΕΕ (754 - 775).[6] Ο Αλ-Μανσούρ κηρύχθηκε χαλίφης στον δρόμο του προς τη Μέκκα το έτος 753 (136 ΕΕ) και αναγορεύθηκε επίσημα το επόμενο έτος.[7] Ο Αμπού Τζαφάρ Αμπνταλάχ ιμπν Μουχαμάντ πήρε το όνομα αλ-Μανσούρ ("ο Νικητής") και συμφώνησε να κάνει τον ανιψιό του Ισά ιμπν Μουσά διάδοχό του στο Αββασιδικό χαλιφάτο. Η συμφωνία αυτή υποτίθεται ότι θα έλυνε τις αντιπαραθέσεις στην οικογένεια των Αββασιδών, αλλά το δικαίωμα προσχώρησης του αλ-Μανσούρ αμφισβητήθηκε ιδιαίτερα από τον θείο του Αμπντουλάχ ιμπν Αλί. Μόλις ανέλαβε την εξουσία, ο χαλίφης αλ-Μανσούρ φυλάκισε τον θείο του το 754 και τον σκότωσε το 764.[8]
Αναφορές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Άντριου Μπελ: «Encyclopædia Britannica». (Βρετανικά αγγλικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα. Encyclopædia Britannica Inc.. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2020.
- ↑ Kennedy 2016, σελ. 55.
- ↑ Kennedy, H. (2004). The prophet and the age of the caliphates. 2nd ed.
- ↑ The Oxford History of Islam, p. 25. Ed. John Esposito. Oxford: Oxford University Press, 1999. (ISBN 9780199880416)
- ↑ Sanders, P. (1990). The Meadows of Gold: The Abbasids by MAS‘UDI. Translated and edited by Lunde Paul and Stone Caroline, Kegan Paul International, London and New York, 1989 (ISBN 0 7103 0246 0). Middle East Studies Association Bulletin, 24(1), 50–51. doi:10.1017/S0026318400022549
- ↑ Aikin, John (1747). General biography: or, Lives, critical and historical, of the most eminent persons of all ages, countries, conditions, and professions, arranged according to alphabetical order. London: G. G. and J. Robinson. σελ. 201. ISBN 1333072457.
- ↑ Marsham, Andrew (2009). Rituals of Islamic Monarchy: Accession and Succession in the First Muslim Empire: Accession and Succession in the First Muslim Empire. Edinburgh University Press. σελ. 192. ISBN 9780748630776.
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Bonner, M.D. (2004) Arab-Byzantine Relations in Early Islamic Times, Ashgate/Variorum, Farnham (ISBN 9780860787167)
- Hoiberg, Dale H., επιμ. (2010). «"Abbasid Dynasty"». Encyclopedia Britannica. I: A-Ak – Bayes (15th ed.). ISBN 978-1-59339-837-8.
- Houtsma, Martijn Theodoor (1993). E.J. Brill's First Encyclopaedia of Islam. 1. Brill. ISBN 9789004097872.
- Πρότυπο:The Prophet and the Age of the Caliphates
- Kennedy, Hugh N. (2016). The Early Abbasid Caliphate : A Political History (στα Αγγλικά) (3rd reprinted & revised έκδοση). London: Routledge. doi:10.4324/9781315667423. ISBN 978-1-315-66742-3.
- Πρότυπο:A History of the Byzantine State and Society
- Williams, John Alden, επιμ. (1985). The History of al-Ṭabarī, Volume 27: The ʿAbbāsid Revolution, A.D. 743–750/A.H. 126–132. SUNY series in Near Eastern studies. (στα Αγγλικά). Ώλμπανυ, Νέα Υόρκη: State University of New York Press. ISBN 978-0-87395-884-4.
- The Oxford History of Islam, p. 25. Ed. John Esposito. Oxford: Oxford University Press, 1999.
- Al-Baladhuri, Ahmad ibn Jabir (1916). The Origins of the Islamic State, Part I. Trans. Philip Khuri Hitti. New York: Columbia University.
- Bosworth, C.E., επιμ. (1989). The History of al-Ṭabarī, Volume 30: The ʿAbbāsid Caliphate in Equilibrium: The Caliphates of Mūsā al-Hādī and Hārūn al-Rashīd, A.D. 785–809/A.H. 169–192. SUNY series in Near Eastern studies. (στα Αγγλικά). Ώλμπανυ, Νέα Υόρκη: State University of New York Press. ISBN 978-0-88706-564-4.
- Bates, Michael L. (7 August 2019), Names and Titles on Islamic Coins, https://www.academia.edu/26072179, ανακτήθηκε στις 23 February 2020
- Khalifah ibn Khayyat (1985). al-Umari, Akram Diya', επιμ. Tarikh Khalifah ibn Khayyat, 3rd ed (στα Αραβικά). Al-Riyadh: Dar Taybah.
- Πρότυπο:The Governors and Judges of Egypt
- Ibn Hazm, Abu Muhammad ibn 'Ali ibn Ahmad ibn Sa'id al-Andalusi (1982). Harun, 'Abd al-Salam Muhammad, επιμ. Jamharat Ansab al-'Arab (στα Αραβικά) (5th έκδοση). Cairo: Dar al-Ma'arif.
- Ibn Qutaybah, Abu Muhammad Abdallah ibn Muslim (n.d.). Ukashah, Tharwat, επιμ. Al-Ma'arif (4th έκδοση). Cairo: al-Dar Ma'arif.
- Abbott, Nabia (1946). Two Queens of Baghdad: Mother and Wife of Hārūn Al Rashīd. University of Chicago Press. ISBN 978-0-86356-031-6.
- Al-Khatib al-Baghdadi, Abu Bakr Ahmad ibn Ali (2011). Mustafa 'Abd al-Qadir 'Ata, επιμ. Tarikh Baghdad/Madinat al-Salam (στα Αραβικά). 10. Beirut: Dar al-Kutub al-'Ilmiyya.
- Bedrosian, Robert (2006), Ghewond's History, Translated from Classical Armenian, http://www.attalus.org/armenian/ghew9.htm#41., ανακτήθηκε στις 23 February 2020
- Bonner, Michael (Jan–Mar 1988). «Al-Khalīfa Al-Marḍī: The Accession of Hārūn Al-Rashīd». Journal of the American Oriental Society 108 (1): 79–91. doi:.
- Gordon, Matthew S.· Robinson, Chase F.· Rowson, Everett K.· και άλλοι., επιμ. (2018). The Works of Ibn Wadih al-Ya'qubi: An English Translation. 3. Leiden and Boston: Brill. ISBN 978-90-04-35621-4.
- Ibn Taghribirdi, Jamal al-Din Abu al-Mahasin Yusuf (1930). Nujum al-zahira fi muluk Misr wa'l-Qahira, Volume II (στα Αραβικά). Cairo: Dar al-Kutub al-Misriyya.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα As-Saffah στο Wikimedia Commons