Ανατόλι Πέτροβιτς Αλεξάντροφ

Ο Ανατόλι Πέτροβιτς Αλεξάντροφ (ρωσ. Анатолий Петрович Александров, 13 Φεβρουαρίου 1903 – 3 Φεβρουαρίου 1994), γνωστός και ως Α.Π. Αλεξάντροφ, ήταν Ρώσος/Σοβιετικός φυσικός, διευθυντής του Ινστιτούτου Κουρτσάτοφ, ακαδημαϊκός (από το 1953) και πρόεδρος επί δεκαετία και πλέον της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών.

Ανατόλι Αλεξαντρόφ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση31 Ιανουαρίουιουλ. / 13  Φεβρουαρίου 1903γρηγ.[1][2]
Ταράσα[1]
Θάνατος3  Φεβρουαρίου 1994[3]
Μόσχα
Τόπος ταφήςMitinskoe Cemetery
Χώρα πολιτογράφησηςΈνωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Ρωσία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΡωσικά
Γερμανικά
Ουκρανικά
ΕκπαίδευσηΔιδάκτωρ των Επιστημών στη Φυσική και τα Μαθηματικά
Σπουδέςd:Q56709733 (έως 1930)
Πολυτεχνικό Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης[4]
Kiev Real School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταφυσικός
εφευρέτης
πολιτικός
ΕργοδότηςΙνστιτούτο Ιόφε
Εθνικό Ιατρικό Πανεπιστήμιο Μπογκομόλετς
Ινστιτούτο Φυσικών Προβλημάτων
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΚομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΑνατολικό Μέτωπο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος του Ανώτατου Σοβιέτ της Σοβιετικής Ένωσης
πρόεδρος (1975–1986, Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ)[5]
Βραβεύσειςβραβείο Στάλιν (1942)
Κρατικό Βραβείο Ε.Σ.Σ.Δ. (1984)
τάγμα του Λένιν (4  Ιανουαρίου 1954)
μετάλλιο για τη νίκη επί της Γερμανίας στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο
τάγμα της Οκτωβριανής Επανάστασης (26  Απριλίου 1971)
τάγμα του Πατριωτικού Πολέμου 1ου βαθμού (11  Μαρτίου 1985)
τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας (10  Ιουνίου 1945)
Μετάλλιο για την διάκριση στην άμυνα των συνόρων της ΕΣΣΔ
μετάλλιο «Για την υπεράσπιση του Λένινγκραντ»
Μετάλλιο «Για την υπεράσπιση της Σεβαστούπολης» (1945)
Μετάλλιο «Για την υπεράσπιση του Στάλινγκραντ» (1945)
μετάλλιο "Βετεράνος της εργασίας"
μετάλλιο "Για ηρωική εργασία στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο 1941-1945"
βραβείο Λένιν (1959)
Χρυσό Μετάλλιο του Σφυροδρέπανου (4  Ιανουαρίου 1954)
Χρυσό Μετάλλιο του Σφυροδρέπανου (14  Μαΐου 1960)
Χρυσό Μετάλλιο του Σφυροδρέπανου (12  Φεβρουαρίου 1973)
τάγμα του Λένιν (6  Μαρτίου 1945)
τάγμα του Λένιν (29  Οκτωβρίου 1949)
τάγμα του Λένιν (19  Σεπτεμβρίου 1953)
τάγμα του Λένιν (11  Σεπτεμβρίου 1956)
τάγμα του Λένιν (12  Φεβρουαρίου 1963)
τάγμα του Λένιν (17  Σεπτεμβρίου 1975)
τάγμα του Λένιν (10  Φεβρουαρίου 1978)
τάγμα του Λένιν (11  Φεβρουαρίου 1983)
βραβείο Στάλιν (1949)
βραβείο Στάλιν (1951)
βραβείο Στάλιν (1953)
Kurchatov Medal (1968)
Χρυσό μετάλλιο Λομονόσοφ (1978)
Cross of St. George 4th class
Cross of St. George 3rd class
Cross of St. George 2nd class
τάγμα του Σαχμπαατάρ (1982)
Ιωβηλαίο μετάλλιο για την 100ή επέτειο από τη γέννηση του Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν (1970)
Τάγμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Βουλγαρίας
τάγμα της σημαίας της Δημοκρατίας της Ουγγαρίας
Commander with Star of the Order of Merit of the Republic of Poland
μετάλλιο «Για την επέτειο των 40 χρόνων της Νίκης στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο 1941-1945»
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ανατόλι Π. Αλεξάντροφ γεννήθηκε στη μικρή πόλη Ταράστσα στο τότε Κυβερνείο του Κιέβου της Ρωσικής Αυτοκρατορίας (σήμερα βρίσκεται στην Ουκρανία). Μετά την αποφοίτησή του το 1930 προσκλήθηκε από τον Αμπράμ Ιόφε να συνεργασθούν στο Λένινγκραντ.[6]

Ο Αλεξάντροφ έγινε γνωστός όταν, κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, βρήκε μια μέθοδο σε συνεργασία με τον Ίγκορ Κουρτσάτοφ να απομαγνητίζει τα πλοία, ώστε να προστατεύονται από τις γερμανικές θαλάσσιες νάρκες. Η μέθοδος ήταν λειτουργική από τα τέλη του 1941 και χρησιμοποιήθηκε από τότε μέχρι το τέλος του πολέμου και μετέπειτα. Οι Αλεξάντροφ και Κουρτσάτοφ συνέχισαν να εργάζονται μαζί στο Ινστιτούτο Ιόφε. Το 1943 το εργαστήριό τους χωρίσθηκε από το Ινστιτούτο αυτό και εγκαταστάθηκε στη Μόσχα για εργασία στο σοβιετικό πρόγραμμα ατομικής βόμβας).[7][8][9] Από το 1962 ο Αλεξάντροφ ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης.

Χαρακτηριζόμενος από συνεργάτες του ως ιδιοφυής επιστήμονας και οργανωτής, ο Α. Αλεξάντροφ συγκλονίσθηκε από το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ, το χειρότερο στην ανθρώπινη ιστορία. Η καταστροφή αυτή παρακίνησε τη Σοβιετική κυβέρνηση να αναθεωρήσει και να αναβάλει το φιλόδοξο πρόγραμμα πυρηνικών εργοστασίων ενέργειας. Ως ο βασικός σχεδιαστής του τύπου πυρηνικού αντιδραστήρα RBMK, που εξερράγη στο Τσερνόμπιλ, ο Αλεξάντροφ αρνήθηκε να παραδεχθεί ότι κάποιο σχεδιαστικό ελάττωμα ήταν μερικώς υπαίτιο για τη καταστροφή.[10]

Ο Ανατόλι Π. Αλεξάντροφ πέθανε από καρδιακή προσβολή στη Μόσχα, σε ηλικία 90 ετών.

Τιμητικές διακρίσεις Επεξεργασία

Ονομάσθηκαν προς τιμή του Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 parish register. cdiak.archives.gov.ua/images/arxiv_cetera/ac_2016_09_20/0127_1078_2999_0016.jpg.
  2. 2,0 2,1 (Ρωσικά) Homeland heroes. 10422.
  3. (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. alexandrow-anatoli-petrowitsch. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουλίου 2019.
  5. Ανακτήθηκε στις 16  Απριλίου 2023.
  6. Johnson's Russia List.
  7. Alexandrov, A.P. (1983). «Годы с Курчатовым» (στα ρωσικά). Nauka i Zhizn (2). http://vivovoco.astronet.ru/VV/PAPERS/BIO/BORODA/BORODA.HTM. 
  8. Koptev, Y.I. (2008). Виза безопасности (στα Ρωσικά). Αγία Πετρούπολη: Τυπογραφείο Πολυτεχνείου. σελ. 66. 
  9. Regel, V.P. (1975). «Размагничивание кораблей в годы Великой Отечественной войны» (στα ρωσικά). Priroda (4). 
  10. Dobbs, Michael (April 27, 1992). «CHERNOBYL'S 'SHAMELESS LIES'». The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/archive/politics/1992/04/27/chernobyls-shameless-lies/96230408-084a-48dd-9236-e3e61cbe41da/. Ανακτήθηκε στις 2019-11-15. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία