Ανεξάρτητος κινηματογράφος
Ο Ανεξάρτητος κινηματογράφος (αγγλικά: Independent film) περιλαμβάνει τις ταινίες μεγάλου ή μικρού μήκους που παράγονται εκτός του συστήματος των μεγάλων κινηματογραφικών στούντιο, εκτός από την παραγωγή και τη διανομή από ανεξάρτητες εταιρείες ψυχαγωγίας. Οι ανεξάρτητες αυτές ταινίες μερικές φορές διακρίνονται από το περιεχόμενο και το ύφος τους και από τον τρόπο με τον οποίο υλοποιείται το προσωπικό καλλιτεχνικό όραμα των κινηματογραφιστών. Συνήθως, αλλά όχι πάντα, γίνονται με πολύ χαμηλότερο προϋπολογισμό από τις μεγάλες ταινίες των στούντιο.[1] Στην πραγματικότητα, δεν είναι ασυνήθιστο για γνωστούς ηθοποιούς να παίρνουν μέρος σε ανεξάρτητες παραγωγές με σημαντικές μειώσεις αποδοχών, αν πιστεύουν πραγματικά στο μήνυμα της ταινίας ή επειδή θέλουν να δουλέψουν κάτω από έναν ανεξάρτητο σκηνοθέτη που έχει καλή φήμη, ή αν ανταποδίδουν μια χάρη (δηλαδή, αν έχει ειπωθεί ότι ο ανεξάρτητος σκηνοθέτης ήταν αυτός που έδωσε σε αυτόν τον ηθοποιό τη μεγάλη άνοδο στον κινηματογράφο). Υπάρχουν πολλά παραδείγματα σαν το τελευταίο, συμπεριλαμβανομένων των Τζον Τραβόλτα και Μπρους Γουίλις που δέχτηκαν μικρότερες αμοιβές προκειμένου να πρωταγωνιστήσουν στο Pulp Fiction.[2]
Γενικά, το μάρκετινγκ ανεξάρτητων ταινιών χαρακτηρίζεται από περιορισμένη κυκλοφορία, συχνά σε ανεξάρτητες κινηματογραφικές αίθουσες, αλλά μπορεί επίσης να έχουν μεγάλες εκστρατείες μάρκετινγκ και ευρεία κυκλοφορία. Οι ανεξάρτητες ταινίες προβάλλονται συχνά σε τοπικά, εθνικά ή διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου πριν από τη επίσημη διανομή σε αίθουσες. Μια ανεξάρτητη κινηματογραφική παραγωγή μπορεί να ανταγωνιστεί μια κύρια κινηματογραφική παραγωγή, εάν έχει την απαραίτητη χρηματοδότηση και διανομή.
Ιστορία Επεξεργασία
Καταπίστευμα Έντισον Επεξεργασία
Το 1908, ιδρύθηκε η "Motion Picture Patents Company" ή "Καταπίστευμα Έντισον", η οποία ήταν ένα καρτέλ που είχε το μονοπώλιο στην παραγωγή και διανομή ταινιών που περιλάμβανε όλες τις μεγάλες κινηματογραφικές εταιρείες της εποχής (Edison, Biograph, Vitagraph, Essanay, Selig, Lubin, Kalem, American Star, American Pathé), τον κορυφαίο διανομέα (Τζορτζ Κλέιν) και τον μεγαλύτερο προμηθευτή ακατέργαστων φιλμ, την Eastman Kodak. Ορισμένοι κινηματογραφιστές αρνήθηκαν να γίνουν μέλη στο καταπίστευμα και χαρακτηρίστηκαν ως «ανεξάρτητοι».
Την εποχή της δημιουργίας της, ο Τόμας Έντισον κατείχε τα περισσότερα από τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας σχετικά με κινηματογραφικές ταινίες, συμπεριλαμβανομένου αυτού για αμοντάριστη ταινία. Το MPPC επέβαλε σθεναρά τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας του, ασκώντας συνεχώς μηνύσεις και λαμβάνοντας ασφαλιστικά μέτρα κατά ανεξάρτητων κινηματογραφιστών. Εξαιτίας αυτού, αρκετοί κινηματογραφιστές αντέδρασαν κατασκευάζοντας τις δικές τους κάμερες και μεταφέροντας τις δραστηριότητές τους στο Χόλυγουντ της Καλιφόρνια, όπου η απόσταση από την έδρα του Έντισον στο Νιου Τζέρσεϋ έκανε πιο δύσκολο για το MPPC να επιβάλει τις πατέντες του.[3]
Το Καταπίστευμα Έντισον έληξε σύντομα με δύο αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών : μια το 1912, η οποία ακύρωσε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για αμοντάριστη ταινία και μια δεύτερη το 1915, η οποία ακύρωσε όλες τις πατέντες της MPPC. Αν και αυτές οι αποφάσεις κατόρθωσαν να νομιμοποιήσουν τον ανεξάρτητο κινηματογράφο, δεν θα έκαναν πολλά για να διορθώσουν την de facto απαγόρευση των μικρών παραγωγών, καθώς οι ανεξάρτητοι κινηματογραφιστές που είχαν καταφύγει στη Νότια Καλιφόρνια κατά τη διάρκεια της επιβολής του καταπιστεύματος είχαν ήδη θέσει τις βάσεις για το σύστημα στούντιο του κλασικού κινηματογράφου του Χόλιγουντ.
Σύστημα στούντιο Επεξεργασία
Στις αρχές του 1910, ο σκηνοθέτης Ντ. Γ. Γκρίφιθ στάλθηκε από την Biograph Company στη δυτική ακτή με τον θίασο του, αποτελούμενο από τους ηθοποιούς Μπλανς Σουίτ, Λίλιαν Γκις, Μαίρη Πίκφορντ, Λάιονελ Μπάριμορ και άλλους. Άρχισαν να γυρίζουν σκηνές σε ένα κενό οικόπεδο κοντά στην οδό Τζόρτζια στο κέντρο του Λος Άντζελες. Ενώ ήταν εκεί, η εταιρεία αποφάσισε να εξερευνήσει νέες περιοχές, ταξιδεύοντας αρκετά μίλια βόρεια στο Χόλιγουντ, σε ένα μικρό χωριό που ήταν φιλικό και θετικό για την κινηματογραφική εταιρεία που έκανε τα γυρίσματα εκεί. Στη συνέχεια, ο Γκρίφιθ γύρισε την πρώτη ταινία που γυρίστηκε ποτέ στο Χόλιγουντ, ένα μελόδραμα της Biograph για την Καλιφόρνια του 1800, ενώ ανήκε στο Μεξικό. Ο Γκρίφιθ έμεινε εκεί για μήνες και έκανε αρκετές ταινίες πριν επιστρέψει στη Νέα Υόρκη.
Κατά την εποχή του Έντισον στις αρχές του 1900, πολλοί Εβραίοι μετανάστες είχαν βρει δουλειά στην κινηματογραφική βιομηχανία των ΗΠΑ. Κάτω από το Καταπίστευμα Έντισον μπόρεσαν να αφήσουν το στίγμα τους σε μια ολοκαίνουργια επιχείρηση. Μέσα σε λίγα χρόνια, φιλόδοξοι άνδρες όπως ο Σάμιουελ Γκόλντγουιν, ο Άντολφ Ζούκορ, ο Λουί Μπ. Μάγερ και οι αδερφοί Γουόρνερ (Χάρι, Άλμπερτ, Σάμιουελ και Τζακ) είχαν περάσει στην παραγωγική πλευρά της επιχείρησης. Όταν άκουσαν για την επιτυχία της Biograph στο Χόλυγουντ, το 1913 πολλοί τέτοιοι επίδοξοι κινηματογραφιστές κατευθύνθηκαν δυτικά για να αποφύγουν τα τέλη που επέβαλε ο Έντισον. Σύντομα ήταν οι επικεφαλής ενός νέου είδους επιχείρησης: του κινηματογραφικού στούντιο.
Καθιερώνοντας ένα νέο σύστημα παραγωγής, διανομής και προβολής που ήταν ανεξάρτητο από το Καταπίστευμα Έντισον στη Νέα Υόρκη, αυτά τα στούντιο άνοιξαν νέους ορίζοντες για τον κινηματογράφο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το ολιγοπώλιο του Χόλυγουντ αντικατέστησε το μονοπώλιο του Έντισον. Στα μέσα της δεκαετίας του 1930, στην κορυφή βρλεθηκαν τα πέντε μεγάλα στούντιο: 20th Century Fox, Metro-Goldwyn-Mayer, Paramount Pictures, RKO Pictures και Warner Bros.. Στη συνέχεια εμφανίστηκαν τρεις μικρότερες εταιρείες, η Columbia Pictures, η United Artists και η Universal Studios. Τέλος, υπήρχε το "Poverty Row", ένας όρος που χρησιμοποιείται για να συμπεριλάβει οποιοδήποτε άλλο μικρότερο στούντιο που κατάφερε να ανέβει στην ολοένα και πιο αποκλειστική κινηματογραφική επιχείρηση.
Ενώ τα μικρά στούντιο που αποτελούσαν το Poverty Row θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως υπάρχοντα «ανεξάρτητα» από οποιοδήποτε μεγάλο στούντιο, χρησιμοποίησαν την ίδια μέθοδο με κάθετα και οριζόντια ολοκληρωμένα συστήματα επιχειρήσεων με τους μεγαλύτερους παίκτες στη αγορά. Αν και η τελική διάλυση του συστήματος στούντιο και του περιοριστικού δικτύου διανομήςκινηματογραφικών αλυσίδων θα άφηνε ανεξάρτητους κινηματογράφους πρόθυμους να συνεργαστούν με το λαϊκιστικο προϊόν των στούντιο Poverty Row, αυτή η ίδια αλλαγή παραδείγματος θα οδηγούσε επίσης στην παρακμή και την τελική εξαφάνιση του «Poverty Row» ως φαινόμενο του Χόλιγουντ. Ενώ τα είδη ταινιών που παράγονταν από τα στούντιο Poverty Row αυξήθηκαν μόνο σε δημοτικότητα, τελικά θα γίνονταν όλο και πιο διαθέσιμα τόσο από μεγάλες εταιρείες παραγωγής όσο και από ανεξάρτητους παραγωγούς που δεν χρειαζόταν πλέον να βασίζονται στην ικανότητα ενός στούντιο να παράγει και να κυκλοφορεί τη δουλειά τους.
Αυτός ο πίνακας παραθέτει τις εταιρείες που δραστηριοποιήθηκαν στα τέλη του 1935 και απεικονίζει τις κατηγορίες που χρησιμοποιούνται συνήθως για να χαρακτηρίσουν το σύστημα του Χόλυγουντ.
| Πέντε Μεγάλα | Τρία Μικρά | Poverty Row (τέσσερα πρώτα από τα πολλά) |
|---|---|---|
| Metro-Goldwyn-Mayer | United Artists | Grand National |
| Paramount Pictures | Columbia Pictures | Republic Pictures |
| 20th Century Fox | Universal Studios | Monogram Pictures |
| Warner Bros. | Producers Releasing Corporation | |
| RKO Pictures |
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Don't Lose It At The Movies The Brothers McMullen and Blair Witch—yes. Waterworld II—no». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2012. by Peter Callahan. 2001
- ↑ How 'Pulp Fiction' Destroyed Indie Cinema|Decider
- ↑ "La-La Land: The Origins" Peter Edidin. New York Times. New York, N.Y.: August 21, 2005. pg. 4.2. "Los Angeles's distance from New York was also comforting to independent film producers, making it easier for them to avoid being harassed or sued by the Motion Picture Patents Company, AKA the Trust, which Thomas Edison helped create in 1909."