Ανουνάκι

Χαρακτηριστικά και Σύμβολα

Στη μεσοποταμιακή μυθολογία, οι Ανουνάκι είναι θεότητες των αρχαίων Σουμερίων, Ακκαδίων, Ασσυρίων και Βαβυλωνίων, απόγονοι του θεού του ουρανού Ανού (από το 𒀭 αν "ουρανός" και της Κι (θεάς της γής). Ανουνάκι είναι είτε συλλογικό όνομα για τους θεούς του ουρανού και της γης είτε σε άλλες περιπτώσεις μόνο για τους θεούς του κάτω κόσμου (ιδίως από το δεύτερο μισό της δεύτερης χιλιετίας). Ο πιο σημαντικός από τους Ανουνάκι και κύριος θεός του πανθέου της Μεσοποταμίας ήταν ο Ενλίλ, ο θεός του αέρα που χώριζε τον ουρανό και τη γη.

Οι Anunnaki είχαν πολλές λειτουργίες στη μεσοποταμία μυθολογία . Ο Σουμεριανός μύθος Ο Ένκι και η Παγκόσμια Τάξη υποδηλώνει ότι μία από τις κύριες λειτουργίες τους στην πρώιμη μυθολογία ήταν να αποφασίζουν για τις τύχες των ανθρώπων. Αρχικά συνδέθηκαν με τους ουρανούς, αλλά με την πάροδο του χρόνου τόσο τα λογοτεχνικά όσο και τα διοικητικά κείμενα αντανακλούσαν έναν αυξημένο ρόλο για τους Ανουνάκι στις επίγειες υποθέσεις. Στο έπος της Βαβυλωνιακής δημιουργίας ο κύριος Βαβυλωνιακός θεός Μαρδούκ έχει εξουσία σε περίπου 600 θεούς Anunnaki. Κατευθύνει 300 από αυτούς τους θεούς να μείνουν στους ουρανούς και 300 να κατοικήσουν στη γη.

Μύθοι

Τους Ανουνάκι τους βλέπουμε κυρίως στο μύθο του Ντουμούζι και της Ινάννα όταν εκείνη κατεβαίνει στον κάτω κόσμο (Ιρκάλλα) όπου κυριαρχεί η αδερφή της Ερεσκιγκάλ. Όταν φτάνει στον κάτω κόσμο την υποδέχεται ο φύλακας των επτά πυλών, Νέτι. Οι επτά πύλες αντιστοιχούν στους 7 Ανουνάκι - φύλακες. Η Ινάννα περνώντας από κάθε πύλη αφήνει υποχρεωτικά κάτι που έχει πάνω της ώστε στο τέλος να παρουσιαστεί εντελώς γυμνή μπροστά στην Ερεσκιγκάλ. Το έπος αναφέρει ότι σε κάθε μία από τις 7 πύλες η Ινάννα ρωτάει για ποιο λόγο θα πρέπει να αφήσει το αντικείμενο που της ζητείται και ο εκάστοτε Ανουνάκι απαντάει ότι έτσι είναι το τυπικό, έτσι πρέπει. Επίσης αναφέρονται στο Έπος του Γιλγαμές όταν ο Ουτναπιστίμ εξιστορεί τον μύθο του κατακλυσμού. Κάποια στιγμή εμφανίζονται οι 7 κριτές του κάτω κόσμου και βάζουν φωτιά στη γη ενόσω η πλημμύρα πλησιάζει.

Βιβλιογραφία

1. Κείμενα της Εγγύς Ανατολής, Ενούμα Έλις, Σειρά: Τα κείμενα των Λαών - Εκδ. Καστανιώτη
2. Μυθολογία της Μέσης Ανατολής - Ε.Χουκ – Εκδ. Γ.Αναγνωστίδη.
3. Μύθοι της Μεσοποταμίας - Henrietta Mc Call – Εκδ. Δημ. Ν. Παπαδήμα