Αντρίι Παρουμπίι
Ο Αντρίι Βολοντιμίροβιτς Παρουμπίι (ουκρανικά: Андрій Володимирович Парубій, γεν. 31 Ιανουαρίου 1971) είναι Ουκρανός πολιτικός[1] ο οποίος έχει διατελέσει ως ο Πρόεδρος της Βερχόβνα Ράντα, του ουκρανικού κοινοβουλίου, από τις 14 Απριλίου 2016.Διετέλεσε στο παρελθόν ως Γραμματέας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας της Ουκρανίας, ο οποίος διορίστηκε καθώς είχε αναλάβει ηγεσία των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων στην επανάσταση της Ουκρανίας το 2014,[2] μέχρι την παραίτησή του στις 7 Αυγούστου 2014.[3][4]
| Αντρίι Παρουμπίι | |
|---|---|
 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 31 Ιανουαρίου 1971, Chervonohrad |
| Υπηκοότητα | Ουκρανία |
| Πολιτικό κόμμα | Πανουκρανική Ένωση «Πατρίδα», Σβομπόντα, Our Ukraine, Front for Change, People's Front και Ευρωπαϊκή Αλληλεγγύη |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Λβιβ |
| Επάγγελμα | πολιτικός |
| Βραβεύσεις | medal of 25 years of Ukrainian independence Τάγμα Τιμής (Ουκρανία), 3η τάξη Registered firearms τάγμα του Αγίου Ανδρέα Τάγμα του Πρίγκηπα Γιάροσλαβ του Σοφού, 5η τάξη |
| Ιστοσελίδα | http://www.parubiy.org/ |
| Αξίωμα | μέλος της Βερχόβνα Ράντα και Πρόεδρος του Βέρκοβνα Ράντα |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Στα χρόνια που οδήγησαν στην ουκρανική ανεξαρτησία το 1991, ο Παρουμπίι ήταν ακτιβιστής υπέρ της ανεξαρτησίας και συνελήφθη για την οργάνωση ενός μη επικυρωμένου συλλαλητηρίου το 1989.[1] Το 1991 ίδρυσε το Κοινωνικοεθνικό κόμμα της Ουκρανίας μαζί με τον Ολέχ Τιάχνιμποκ,[5] το οποίο συνδύαζε τον ριζοσπαστικό εθνικισμό και μερικά νεοναζιστικά χαρακτηριστικά (με το όνομά του και το σύμβολο του που έμοιαζε με "Βολφσάνγκελ").[1][6][7] Από το 1998 έως το 2004 ο Παρουμπίι ήταν επικεφαλής του παραστρατιωτικού οργανισμού του ΚΕΚΟ, τον Πατριώτης της Ουκρανίας.[7] Ο Παρουμπίι έφυγε από αυτούς τους οργανισμούς το 2004.[6]
Ο Παρουμπίι οδήγησε την Πορτοκαλί Επανάσταση το 2004.[1][8] Στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 2007 ψηφίστηκε στο ουκρανικό κοινοβούλιο με ένα εισιτήριο του Μπλοκ Λαϊκής Αυτοάμυνας-Η Ουκρανία Μας. Στη συνέχεια έγινε μέλος της αναπληρωματικής ομάδας που θα γίνει αργότερα το κόμμα Για την Ουκρανία!.[1] Ο Παρουμπίι παρέμεινε με το η Ουκρανία Μας και έγινε μέλος του πολιτικού της συμβουλίου.[9]
Τον Φεβρουάριο του 2010 ο Παρουμπίι ζήτησε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να επανεξετάσει την αρνητική αντίδρασή του στην απόφαση του πρώην προέδρου της Ουκρανίας Βίκτορ Γιουστσένκο να απονείμει τον τίτλο του Ήρωα της Ουκρανίας στον Στεπάν Μπαντέρα, ηγέτη της Οργάνωσης Ουκρανικών Εθνικιστών.[10]
Στις αρχές Φεβρουαρίου του 2012 ο Παρουμπίι άφησε το κόμμα Η Ουκρανία Μας επειδή "οι απόψεις τους απέκλιναν".[11] Το 2012 επανεξελέγη στο κοινοβούλιο στον κομματικό κατάλογο της "Πατρίδας".[12]
Από τον Δεκέμβριο του 2013 έως τον Φεβρουάριο του 2014 ο Παρουμπίι ήταν διοικητής του Euromaidan.[13] Διετέλεσε συντονιστής του εθελοντικού σώματος ασφαλείας για τους συμβατικούς διαδηλωτές.[14] Στη συνέχεια διορίστηκε Γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας και Άμυνας της Ουκρανίας.[2] Ο διορισμός αυτός εγκρίθηκε από τον (τότε) νέο πρόεδρο της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο στις 16 Ιουνίου 2014.[15]
Ως Γραμματέας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας, ο Παρουμπίι επέβλεπε την "αντιτρομοκρατική" επιχείρηση κατά των φιλορώσων αυτονομιστών στην ανατολική Ουκρανία.[16]
.
Ο Παρουμπίι παραιτήθηκε από τη θέση του Γενικού Γραμματέα του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας στις 7 Αυγούστου 2014. Αρνήθηκε να πει γιατί λέγοντας ότι «πιστεύω ότι είναι απαράδεκτο να σχολιάσω την παραίτησή μου σε μια εποχή πολέμου» και «θα συνεχίσει να στηρίζει το μέτωπο, κυρίως εθελοντικά τάγματα».[3] Ο Πρόεδρος Ποροσένκο υπέγραψε διάταγμα που επιβεβαίωσε την απόλυση του Παρουμπίι την ίδια ημέρα.[4] Η RT δήλωσε ότι τα τοπικά μέσα ενημέρωσης δήλωσαν ότι ο Παρουμπίι παραιτήθηκε αφού του διατάχθηκε να δηλώσει κι'άλλη κατάπαυση του πυρός στη νοτιοανατολική Ουκρανία, αλλά αρνήθηκε να το πράξει.[17]
Το Σεπτέμβριο του 2014 ο Παρουμπίι έγινε ιδρυτικό μέλος του Λαϊκού Κόμματος που ίδρυσε ο ίδιος.[18]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 (Ρωσικά) Андрей Парубий. Liga.net
- ↑ 2,0 2,1 «Ukraine's new government: Who's who». AFP. February 27, 2014. https://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/ukraine/10665800/Ukraines-new-government-Whos-who.html. Ανακτήθηκε στις February 27, 2014.
- ↑ 3,0 3,1 «Parubiy steps down as secretary of Ukraine's NSDC». Interfax-Ukraine. 7 August 2014. http://en.interfax.com.ua/news/general/217330.html. Ανακτήθηκε στις 19 October 2015.
- ↑ 4,0 4,1 Poroshenko signs decree dismissing Parubiy as NSDC secretary, Interfax-Ukraine (August 7, 2014)
- ↑ "Who are the protesters in Ukraine?". The Washington Post. February 12, 2014.
- ↑ 6,0 6,1 Ivan Katchanovski interview with Reuters Concerning Svoboda, the OUN-B, and other Far Right Organizations in Ukraine, Academia.edu (March 4, 2014)
- ↑ 7,0 7,1 Umland, Andreas; Anton Shekhovtsov (September–October 2013). «Ultraright Party Politics in Post-Soviet Ukraine and the Puzzle of the Electoral Marginalism of Ukrainian Ultranationalists in 1994–2009». Russian Politics and Law 51 (5): 41. https://www.academia.edu/5261476/Ultraright_Party_Politics_in_Post-Soviet_Ukraine_and_the_Puzzle_of_the_Electoral_Marginalism_of_Ukrainian_Ultranationalists_in_1994-2009. Ανακτήθηκε στις February 20, 2015. «It is noteworthy that of these various Ukrainian nationalist parties the SNPU was the least inclined to conceal its neofascist affiliations. Its official symbol was the somewhat modified Wolf's Hook (wolfsangel), used as a symbol by the German SS division Das Reich and the Dutch SS division Landstorm Nederland during World War II and by a number of European neofascist organizations after 1945. As seen by the SNPU leadership, the Wolf's Hook became the "idea of the nation." Moreover, the official name of the party's ideology, "social nationalism," clearly referred back to "national socialism" – the official name of the ideology of the National-Socialist German Workers' Party (NSDAP) and of the Hitlerite regime. The SNPU's political platform distinguished itself by its openly revolutionary ultranationalism, its demands for the violent takeover of power in the country, and its willingness to blame Russia for all of Ukraine's ills. Moreover, the SNPU was the first relatively large party to recruit Nazi skinheads and football hooligans. But in the political arena, its support in the 1990s remained insignificant.».
- ↑ Kiev Protesters Look Beyond Vote Αρχειοθετήθηκε 2011-06-28 στο Wayback Machine., The Washington Post (December 5, 2004)
- ↑ (Ουκρανικά) Президія Політичної Ради партії Αρχειοθετήθηκε June 13, 2011, στο Wayback Machine., Our Ukraine
- ↑ Parubiy asks European Parliament to reconsider its decision on Bandera, Kyiv Post (February 26, 2010)
- ↑ (Ουκρανικά) Я вийшов з "Нашої України", Ukrayinska Pravda (February 3, 2012)
- ↑ (Ουκρανικά) Список депутатів нової Верховної Ради, Ukrayinska Pravda (November 11, 2012)
- ↑ «Парубий снова стал комендантом на Евромайдане». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2018.
- ↑ Radicals a wild card in Ukraine’s protests Αρχειοθετήθηκε 2018-11-30 στο Wayback Machine., The Washington Post (February 2, 2014)
- ↑ Poroshenko approves National Security and Defense Council membership, Interfax-Ukraine (June 16, 2014)
- ↑ Parubiy says anti-terrorist operation will continue as separatists in Luhansk, Donetsk reject Putin’s call to postpone referendum, Kyiv Post (May 8, 2014)
- ↑ «Ukraine's security chief Parubiy resigns». RT. 7 August 2014. https://www.rt.com/news/178760-ukraine-security-chief-resigns/. Ανακτήθηκε στις 19 October 2015.
- ↑ Yatseniuk elected head of political council of People's Front Party Αρχειοθετήθηκε 2015-01-02 στο Wayback Machine., Demotix (September 9, 2014)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία