Ανώτατο όριο τιμής

Το ανώτατο όριο τιμής είναι έλεγχος τιμής ή όριο που επιβάλλεται από την κυβέρνηση σχετικά με το πόσο υψηλή χρεώνεται μια τιμή για ένα προϊόν, ένα εμπόρευμα ή μια υπηρεσία. Οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τα ανώτατα όρια τιμών για να προστατεύσουν τους καταναλωτές από συνθήκες που θα μπορούσαν να κάνουν τα εμπορεύματα απαγορευτικά ακριβά (κυρίως σε αγαθά πρώτης ανάγκης). Τέτοιες συνθήκες μπορεί να προκύψουν σε περιόδους υψηλού πληθωρισμού, σε περίπτωση επενδυτικής φούσκας ή σε περίπτωση μονοπωλιακής ιδιοκτησίας ενός προϊόντος. Η επιβολή ανώτατων ορίων τιμών, ωστόσο, μπορεί να προκαλέσει προβλήματα εάν οι τιμές επιβληθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα, οδηγώντας σε ελλείψεις. Περαιτέρω προβλήματα μπορεί να προκύψουν εάν μια κυβέρνηση ορίσει μη ρεαλιστικά ανώτατα όρια τιμών, προκαλώντας επιχειρηματικές αποτυχίες, κατάρρευση μετοχών ή ακόμα και οικονομικές κρίσεις. Σε μη ρυθμιζόμενες οικονομίες αγοράς, δεν υπάρχουν ανώτατα όρια τιμών.

Μη δεσμευτικό ανώτατο όριο τιμής.

Τιμολόγηση, ποσότητα και επιπτώσεις στην ευημερία ενός δεσμευτικού ανώτατου ορίου τιμών.

Ενώ τα ανώτατα όρια τιμών επιβάλλονται συχνά από τις κυβερνήσεις, υπάρχουν επίσης ανώτατα όρια τιμών που εφαρμόζονται από μη κυβερνητικούς οργανισμούς όπως εταιρείες, όπως η πρακτική διατήρησης των τιμών μεταπώλησης. Με τη διατήρηση της τιμής μεταπώλησης, ένας κατασκευαστής και οι διανομείς του συμφωνούν ότι οι διανομείς θα πουλήσουν το προϊόν του κατασκευαστή σε ορισμένες τιμές (συντήρηση τιμής μεταπώλησης), μέχρι ένα ανώτατο όριο τιμής (μέγιστη τιμή μεταπώλησης) ή ξεκινώντας από ένα κατώτατο όριο τιμής.

Με την επιβολή ανώτατων ορίων τιμών δημιουργείται ανισορροπία στην αγορά (η προσφορά είναι μικρότερη από τη ζήτηση) που οδηγεί σε ελλείμματα και παράνομες αγορές (το προϊόν πωλείται παράνομα σε τιμή μεγαλύτερη από τη νόμιμη). Γι' αυτό το λόγο η παρέμβαση πρέπει να είναι βραχυχρόνια για να αποφεύγεται η «μαύρη αγορά».