Αοκιγκαχάρα

Το Αοκιγκαχάρα (青木ヶ原), γνωστό και ως Δάσος των Αυτοκτονιών, βρίσκεται στην νοτιοδυτική πλευρά του όρους Φούτζι της Ιαπωνίας. Αναπτύσσεται σε 30 τετραγωνικά χιλιόμετρα σκληρυμένης λάβας, περιοχή η οποία καθορίστηκε από την τελευταία μεγάλη έκρηξη του Όρους Φούτζι το 864 μ.Χ.

Φωτογραφία στο δάσος Αοκιγκαχάρα.

Στην δυτική άκρη του Αοκιγκαχάρα υπάρχουν αρκετές σπηλιές που γεμίζουν με πάγο τον χειμώνα. Ο χώρος αυτός είναι ένας δημοφιλής προορισμός για τουρίστες και σχολικά ταξίδια. Τα μέρη του είναι πολύ πυκνά και η πορώδης λάβα απορροφά τον ήχο, κάνοντας τους επισκέπτες να έχουν μια αίσθηση μοναξιάς. Το δάσος έχει ιστορική φήμη ως σπίτι για το yūrei, το φάντασμα των νεκρών στην ιαπωνική μυθολογία. Τα τελευταία χρόνια, το Αοκιγκαχάρα έχει γίνει παγκοσμίως γνωστό ως το "δάσος αυτοκτονίας", ένα από τα πιο διαδεδομένα σημεία αυτοκτονίας παγκοσμίως.

Αεροφωτογραφία από την λίμνη Σάι και το δάσος Αοκιγκαχάρα.

Γεωγραφία

Το δασικό έδαφος αποτελείται κυρίως από ηφαιστειακό βράχο το οποίο μπορεί να είναι δύσκολο να διεισδυθεί (διατρηθεί) με εργαλεία χειρός, όπως φτυάρια. Δεδομένου ότι το δάσος είναι πολύ πυκνό, τα τελευταία χρόνια, οι πεζοπόροι και οι τουρίστες που περνούν μέσα από το Αοκιγκαχάρα έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν πλαστική ταινία για να επισημάνουν τα μονοπάτια τους έτσι ώστε να αποφύγουν να χαθούν. Ορισμένα μονοπάτια οδηγούν σε πολλά τουριστικά αξιοθέατα όπως η Σπηλιά Πάγου Ναρουσάβα, η Σπηλιά Ανέμου Φουγκάκου και η λίμνη Σπηλιά Σάι Μπατ οι οποίες είναι οι τρεις μεγαλύτερες σπηλιές λάβας κοντά στο όρος Φούτζι. Το πρώτο χιλιόμετρο του δάσους είναι γεμάτο με ταινία και άλλα σκουπίδια που αφήνουν οι τουρίστες, παρόλο που οι φρουροί προσπαθούν να τα αφαιρέσουν. Μετά το πρώτο χιλιόμετρο στο Αοκιγκαχάρα προς το όρος Φούτζι, στο Εθνικό Πάρκο Φούτζι-Χακόνε-Ιζού, το δάσος είναι σε καλύτερη κατάσταση, με ελάχιστα εμφανή σημάδια ανθρώπινης παρουσίας.

Χλωρίδα και πανίδα

Τα θηλαστικά περιλαμβάνουν την ασιατική μαύρη αρκούδα, το μικρό ιαπωνικό mole, τη νυχτερίδα, το ποντίκι, το ελάφι, την αλεπού, το αγριογούρουνο, το άγριο κουνέλι, το ιαπωνικό βιζόν και τον ιαπωνικό σκίουρο. Τα πτηνά περιλαμβάνουν μεγάλο τσιτάκι, ιτιές, πυκνό δρυοκολάπτη, μυρμήγκι πυθμένα, τσίχλα Σιβηρίας, Ιαπωνικά γκρόσμπικ, μικρός κούκος, μαύρη όψη θηλυκό, ανατολίτικα περιστέρια.

Υπάρχουν σκαθάρια και άλλα έντομα, συμπεριλαμβανομένων των πολλών ειδών πεταλούδων, ακόμη και στο εσωτερικό του δάσους, Argynnis paphia, Chrysozephyrus smaragdinus, Celastrina argiolus, Celastrina sugitanii, Curetis acuta, Favonius jezoensis, Neptis sappho, Parantica sita και c-album Polygonia.

Το δάσος έχει ποικιλία κωνοφόρων και πλατύφυλλων δένδρων και θάμνων, όπως: Chamaecyparis obtusa, Cryptomeria japonica, Pinus densiflora, Pinus parviflora, Tsuga sieboldii, Acer dysylum, Acer micranthum, Acer sieboldianum, Acer tschonoskii, Betula grossa, Chengiopanax sciadophylloides (ως Eleutherococcus sciadophylloides), Clethra barbinervis, Enkianthus campanulatus, Euonymus macropterus, Ilex pedunculosa, Ilex macropoda, Pieris japonica, Prunus jamasakura, Quercus mongolica var, crispoula, Rhododendron dilatatum, Skimmia japonica f. repens, Sorbus commixta (ως Sorbus americana ssp. japonica) και Toxicodendron trichocarpum (ως Rhus trichocarpa). Το κυρίαρχο είδος δέντρου μεταξύ 1000 και 1800 μέτρων υψόμετρο είναι το Tsuga diversifolia και από 1800 έως 2200 μέτρα είναι το Abies veitchii.

Βαθύτερα στο δάσος υπάρχουν πολλά ποώδη φυτά, όπως οι πριγκίπισσες Αρτεμισίας, Cirsium nipponicum var. Corydalis incisa, Erigeron annuus, Geranium nepalense, Kalimeris pinnatifida, Maianthemum dilatatum, Oplismenus undulatifolius και Reynoutria japonica (συν Polygonum cuspidatum). Υπάρχουν επίσης οι μύκο-ετερότροπες Monotropastrum humile, συχνές συκώτι, πολλοί βρύα και πολλές φτέρες. Οι δασικές άκρες έχουν πολλά περισσότερα είδη.

Αυτοκτονίες

Το Αοκιγκαχάρα αναφέρεται μερικές φορές ως η πιο δημοφιλής περιοχή για αυτοκτονία στην Ιαπωνία. Το 2003 εντοπίστηκαν 105 σώματα στο δάσος, υπερβαίνοντας το προηγούμενο ρεκόρ των 78 το 2002. Το 2010, η αστυνομία κατέγραψε περισσότερα από 200 άτομα που επιχείρησαν να αυτοκτονήσουν στο δάσος, εκ των οποίων τα 54 ολοκλήρωσαν την πράξη. Οι αυτοκτονίες λέγεται ότι αυξάνονται κατά τη διάρκεια του Μαρτίου, στο τέλος της οικονομικής χρήσης στην Ιαπωνία. Από το 2011, τα πιο συνηθισμένα μέσα αυτοκτονίας στο δάσος ήταν η κρεμάλα ή η υπερβολική δόση ναρκωτικών. Τα τελευταία χρόνια, οι τοπικοί φρουροί σταμάτησαν να δημοσιοποιούν τους αριθμούς σε μια προσπάθεια να μειώσουν τη σχέση του Αοκιγκαχάρα με τις αυτοκτονίες.

Το ποσοστό αυτοκτονίας έχει οδηγήσει τους υπαλλήλους να τοποθετήσουν ένα σημάδι στην είσοδο του δάσους, προτρέποντας τους αυτοκτονικούς επισκέπτες να ζητήσουν βοήθεια και να μην πάρουν τη ζωή τους.

Η δημοτικότητα του δάσους αποδίδεται στο μυθιστόρημα Nami no Tō (Πύργος των Κυμάτων) του 1961 του Σεϊτσόο Ματσουμότο. Ωστόσο, η ιστορία της αυτοκτονίας στο Αοκιγκαχάρα δημιουργείται από την δημοσίευση του μυθιστορήματος και ο τόπος έχει συνδεθεί από καιρό με το θάνατο. Το ουμπασουτέ μπορεί να έχει ασκηθεί εκεί, μέσα στο δέκατο - ένατο αιώνα, και το δάσος φημολογείται από τα γιουρέι όσων έχουν απομείνει να πεθάνουν.

Αναφορές σε μέσα μαζικής ενημέρωσης

Το Aokigahara έχει αναφερθεί σε διάφορα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όπως anime και manga, ταινίες, βιντεοπαιχνίδια, λογοτεχνία και μουσική.

Ήταν το θέμα της παραγωγής του BBC Radio 4 (πρώτη εκπομπή 10 Σεπτεμβρίου 2018) στην οποία τέσσερις ποιητές ταξίδεψαν στο Aokigahara για να γράψουν ποίηση στο δάσος. Οι ποιητές (Arai Takako, Jordan A. Y. Smith, Osaki Sayaka, Yotsumoto Yasuhiro) συντάσσουν μια δίγλωσση (ιαπωνική / αγγλική) ανθολογία των ποιημάτων και σύντομα γραπτά στο Aokigahara με τίτλο Sea of Trees: Poetic Gateways to Aokigahara (ToPoJo Excursions, 2019).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• http://www.aokigaharaforest.com/
• Suicide forest in Japan, VICE, Youtube video
• https://www.mtfuji-cave.com/en/ice_cave/ Αρχειοθετήθηκε 2019-09-01 στο Wayback Machine.