Αρά Σιράζ
Ο Αρά Σιράζ (αρμενικά: Արա Շիրազ, 8 Ιουνίου 1941 – 18 Μαρτίου 2014) ήταν διακεκριμένος Αρμένιος γλύπτης.
| Αρά Σιράζ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Արա Շիրազ (Αρμενικά) |
| Γέννηση | 8 Ιουνίου 1941 Γερεβάν |
| Θάνατος | 18 Μαρτίου 2014 Γερεβάν |
| Αιτία θανάτου | εγκεφαλικό επεισόδιο |
| Τόπος ταφής | Πάνθεον του Κομιτάς |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρμενία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Aρμενικά |
| Σπουδές | Κρατικό Ινστιτούτο Καλών Τεχνών και Θεάτρου του Γερεβάν (έως 1966) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | γλύπτης ζωγράφος[1] |
| Αξιοσημείωτο έργο | Μνημείο του Ανδρανίκου Μνημείο του Αλεξάντερ Μιασνικιάν Μνημείο του Οβανές Σιράζ Το μνημείο του Τιγκράν Πετροσιάν Μνημείο στον Παρούιρ Σεβάκ |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Χοβχανές Σιράζ και Σίλβα Καπουτικιάν |
| Αδέλφια | Σιπάν Σιράζ Βερνάρντ Σιράζ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Τιμή Βιβλιοθηκάριος της ΣΣΔ της αρμενίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1941 στο Γερεβάν της ΣΣΔ Αρμενίας ως Αραμάζντ Καραπετιάν και ήταν γιος των ποιητών Χοβχανές Σιράζ (ψευδώνυμο του Χοβχανές ή Ονίκ Καραπετιάν) και Σίλβα Καπουτικιάν. Σπούδασε στο Κρατικό Ινστιτούτο Καλών Τεχνών και Θεάτρου του Γερεβάν[2] από όπου αποφοίτησε το 1966. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του παρουσίασε τα έργα του τόσο εντός Σοβιετικής Ένωσης (Μόσχα, Λένινγκραντ, Τιφλίδα, Ρίγα κλπ[3]), όσο και στο εξωτερικό (π.χ. στη Γαλλία). Υπήρξε μέλος της Ένωσης Καλλιτεχνών της Αρμενίας (της οποίας διετέλεσε πρόεδρος[4] από το 1987 μέχρι το 1993), καθώς και της αντίστοιχης Ένωσης Καλλιτεχνών της ΕΣΣΔ[5]. Τον Φεβρουάριο του 2014 υπέστη καρδιακό επεισόδιο με αποτέλεσμα να διακομιστεί σε νοσοκομείο του Γερεβάν όπου απεβίωσε στις 18 Μαρτίου του ίδιου έτους[2][4].
Έργο Επεξεργασία
Ο Σιράζ ανήκει στη γενιά των Αρμενίων γλυπτών που αναδείχτηκαν[6] κατά τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, ενώ το έργο του έχει ταυτιστεί σε μεγάλο βαθμό με την πρωτεύουσα της Αρμενίας, Γερεβάν[7]. Μεταξύ των γλυπτών του περιλαμβάνονται το ύψους 9 μέτρων άγαλμα του Αρμένιου εθνικού ήρωα Αντρανίκ Οζανιάν κοντά στον καθεδρικό ναό του Γερεβάν (όπου ο Οζανιάν εικονίζεται πάνω σε δύο άλογα, τα οποία συμβολίζουν της ιστορικές περιοχές της Ανατολικής και Δυτικής Αρμενίας ή σύμφωνα με άλλη εκδοχή το σύγχρονο αρμενικό κράτος και τους Αρμένιους της Διασποράς[8]) του Αμερικοαρμένιου λογοτέχνη Ουίλιαμ Σαρογιάν και του σκηνοθέτη Σεργκέι Παρατζάνοφ στους τάφους τους στο Πάνθεον του Κομίτας[4], οι προτομές του ηθοποιού Φρουνζίκ Μχερ Μκρντσιάν στο Γκιουμρί[9] και του παγκόσμιου πρωταθλητή στο σκάκι Τιγράν Πετροσιάν στην περιοχή Κέντρον του Γερεβάν, το γλυπτό του ποιητή Παρουίρ Σεβάκ και το μνημείο του κομμουνιστή ηγέτη Αλεξάντερ Μιασνικιάν που ανεγέρθηκε το 1980 (αμφότερα στο Γερεβάν) κ.ά[4].
Άλλα έργα του Σιράζ βρίσκονται στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Αρμενίας, την Εθνική Πινακοθήκη της Αρμενίας, την Πινακοθήκη Τρετιακόφ, καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές ανά τον κόσμο[2].
Γλυπτά Επεξεργασία
-
Το μνημείο του Οζανιάν στο Γερεβάν. -
Γλυπτό που απεικονίζει τον Παρουίρ Σεβάκ. -
Προτομή του Τιγκράν Πετροσιάν. -
Το ταφικό μνημείο του Παρατζάνοφ.
.jpg)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Armenian Sculptor Ara Shiraz Dies at 73». asbarez.com (στα Αγγλικά). Asbarez. 18 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2019.
- ↑ Συλλογικό (1977). The Modern Review. 142. Modern Review Office. σελ. 123.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Armenian sculptor Ara Shiraz dies at 73». tert.am. Armenian News. 18 Μαρτίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2019.
- ↑ «Ara Shiraz». roslin.com (στα Αγγλικά). Roslin Art Gallery. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2019.
- ↑ «Sculpture». gallery.am (στα Αγγλικά). National Gallery of Armenia. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2019.
- ↑ Angaladi︠a︡n, Ruben (2006). The Armenian Avant-garde of the 1960s. Seventeen Fates. σελ. 245.
- ↑ Συλλογικό (2012). Russian Cultural Anthropology After the Collapse of Communism. Routledge. σελ. 268.
- ↑ Νταματιάν, Ζακ. «Φρουνζίκ Μχερ Μγκρντσιάν: Ο χαρούμενος λυπημένος άνθρωπος». armenika.gr. Αρμενικά. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2019.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Angaladi︠a︡n, Ruben (2006). The Armenian Avant-garde of the 1960s. Seventeen Fates.
- Συλλογικό (2012). Russian Cultural Anthropology After the Collapse of Communism. Routledge.