Η ταινία Αριάν (Πρωτότυπος Τίτλος Love In The Afternoon) είναι ρομαντική κομεντί, παραγωγής 1957 σε σκηνοθεσία Μπίλι Γουάιλντερ. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ο Γκάρι Κούπερ, η Όντρεϊ Χέπμπορν και ο Μωρίς Σεβαλιέ. Το σενάριο βασίζεται στο μυθιστόρημα με τίτλο Ariane, jeune fille russe του Κλωντ Ανέ, που κυκλοφόρησε το 1920. Ο Γουάιλντερ συνεργάστηκε για πρώτη φορά με το σεναριογράφο Ι.Α.Λ. Ντάιαμοντ στη συγγραφή των καυστικών διαλόγων της ταινίας. Οι δυο τους έμελλε να συνεργαστούν ξανά άλλες 11 φορές.

Αριάν
Love In The Afternoon
ΣκηνοθεσίαΜπίλι Γουάιλντερ
ΠαραγωγήΜπίλι Γουάιλντερ
ΣενάριοΜπίλι Γουάιλντερ
Ι.Α.Λ. Ντάιαμοντ
Κλωντ Ανέ (Μυθιστόρημα)
Βασισμένο σεAriane, jeune fille russe
ΠρωταγωνιστέςΌντρεϊ Χέπμπορν
Γκάρι Κούπερ
Μωρίς Σεβαλιέ
Τζον ΜακΓκίβερ
ΜουσικήΦραντζ Γουόξμαν
ΦωτογραφίαΟυίλιαμ Μέλλορ
ΜοντάζLéonide Azar
Εταιρεία παραγωγήςMonogram Pictures
ΔιανομήMonogram Pictures και Netflix
Πρώτη προβολήCountry flag 30/6/1957
Κυκλοφορία1957
Διάρκεια130 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαAγγλικά
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Στο Παρίσι της δεκαετίας του '50, ένας ζηλιάρης σύζυγος αναθέτει στον ντετέκτιβ Κλοντ Σαβάς (Μωρίς Σεβαλιέ) να παρακολουθήσει τη γυναίκα του, για την οποία έχει υποψίες ότι τον απατά με το διάσημο Αμερικανό πλέιμποϊ Φρανκ Φλάναγκαν (Γκάρι Κούπερ). Όταν ο σύζυγος μαθαίνει ότι οι υποψίες του είναι βάσιμες εκμυστηρεύεται στο Σαβάς ότι σκοπεύει να σκοτώσει το Φλάναγκαν. Η κόρη του Σαβάς, Αριάν (Όντρεϊ Χέπμπορν) κρυφακούει τη συζήτηση και προειδοποιεί το Φλάναγκαν, ο οποίος καταφέρνει να ξεφύγει από τον κίνδυνο. Τότε η Αριάν, που τρέφει αισθήματα για το Φλάναγκαν, προσπαθεί να τον εντυπωσιάσει, υποδυόμενη την κοσμογυρισμένη και παρά το νεαρό της ηλικίας της, χειραφετημένη, πλούσια κοσμική. Απαριθμεί στο Φλάναγκαν τις περιπέτειες μια σειρά από υποτιθέμενους εραστές και τον σαγηνεύει.

Πληροφορίες Παραγωγής

Επεξεργασία

Η πρώτη συνεργασία του Μπίλι Γουάιλντερ με τον Ι.Α.Λ. Ντάιαμοντ προέκυψε μετά από επιθυμία του σκηνοθέτη, ο οποίος εντυπωσιάστηκε αφού διάβασε κάποιο άρθρο του σεναριογράφου στο μηνιαίο περιοδικό του Σωματείου των Σεναριογράφων. Μετά την πρώτη τους συνάντηση οι δυο άνδρες συμφώνησαν στο να ξεκινήσουν τη μεταφορά του μυθιστορήματος του Ανέ, το οποίο είχε ήδη μεταφερθεί στην οθόνη δυο φορές (το 1928 με τίτλο Scampolo, ein Kind der Strasse και το 1932 με τίτλο Ariane)[1]. Ο Γουάιλντερ που είχε συμμετάσχει στη συγγραφή του σεναρίου της δεύτερης κινηματογραφικής μεταφοράς του μυθιστορήματος χρησιμοποίησε ως σημείο αναφοράς την ταινία του 1932[2].

Διανομή Ρόλων

Επεξεργασία

Ο Γουάιλντερ πρότεινε αρχικά το ρόλο του πλέιμποϊ Φλάναγκαν στον Κάρι Γκράντ, ο οποίος τον απέρριψε λόγω της διαφοράς ηλικίας που είχε με την Όντρεϊ Χέπμπορν. Επίσης αναφέρθηκε και τον όνομα του Γιουλ Μπρίνερ για το ρόλο, ο οποίος σε περίπτωση που δεχόταν θα έδινε μια εξωτικότερη νότα στο ρόλο. Ο Γκάρι Κούπερ που τελικά ανέλαβε το ρόλο είχε ήδη αρχίσει να δείχνει σημάδια γήρανσης, κυρίως λόγω της άσχημης κατάστασης της υγείας του. Παρόλα αυτά ο Κούπερ ήταν ευχαριστημένος τόσο με την ερμηνεία του, όσο και με το συνολικό αποτέλεσμα και το γεγονός ότι κάποιοι κριτικοί θεώρησαν ότι η εμπορική αποτυχία της ταινίας οφειλόταν στο γεγονός ότι ήταν πολύ μεγάλος για το ρόλο τον στεναχώρησε πολύ. Ο Κούπερ αφέθηκε στα χέρια των πλαστικών χειρουργών ένα χρόνο αργότερα, αλλά τα αποτελέσματα ήταν αμφίβολα. Ο κινηματογραφικός ατζέντης Πολ Κόνερ πρότεινε στο Γουάιλντερ το Μωρίς Σεβαλιέ για το ρόλο του Κλοντ Σαβάς κι ο ηθοποιός δέχτηκε με χαρά δηλώνοντας: Θα αποκάλυπτα ακόμη και τη μυστική συνταγή της γιαγιάς μου για σούπα μπουγιαμπέσα, προκειμένου να συμμετάσχω σε ταινία του Μπίλι Γουάιλντερ[2]. Η Όντρεϊ Χέπμπορν ήταν η πρώτη επιλογή του Γουάιλντερ για το ρόλο της Αριάν.

Γυρίσματα

Επεξεργασία

Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στην τοποθεσία Σατώ Ντε Βιτρί της Βαλ ντε Μαρν, καθώς και στο Ξενοδοχείο Ριτς και το Παλαί Γκαρνιέ του Παρισιού.

Κριτικές και Αντιδράσεις

Επεξεργασία

Το εξαιρετικό επιτελείο ηθοποιών και ο Γουάιλντερ δε βοήθησαν την ταινία στο να κάνει εμπορική επιτυχία στις Η.Π.Α., σε αυτό συνέβαλαν και οι αρνητικές κριτικές που έλαβε που είχαν ως στόχο τη μεγάλη διαφορά ηλικίας μεταξύ της Όντρεϊ Χέπμπορν και του Γκάρι Κούπερ (η Χέπμπορν είχε πολύ μεγαλύτερη διαφορά ηλικίας με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, με τον οποίο συμπρωταγωνίστησε στην ταινία Γλυκειά μου Σαμπρίνα (Sabrina, 1954) επίσης του Γουάιλντερ). Συγκεκριμένα το περιοδικό TV Guide τόνισε ότι η ταινία σώζεται από τη γοητεία της Χέπμπορν και από το σκανδαλιάρικο ύφος του Σεβαλιέ, που έρχονται σε αντίθεση με την ξύλινη ερμηνεία του Κούπερ, που στα 56 του ήταν μεγάλος για το ρόλο[3]. Παρόμοιες παρατηρήσεις έκανε και στην κριτική του το Channel 4 τονίζοντας την έλλειψη χημείας μεταξύ Χέπμπορν και Κούπερ[4]. Ο κριτικός των New York Times Μπόσλεϊ Κράουδερ στάθηκε υπέρ της ταινίας χαρακτηρίζοντας την σοφιστικέ κομεντί που συνεχίζει την παράδοση των ταινιών του Ερνστ Λιούμπιτς[5]. Σε αντίθεση με το αμερικανικό κοινό, το ευρωπαϊκό κοινό υποδέχτηκε θερμά την ταινία.

Μετά την πρώτη προβολή της ταινίας, οι αντιδράσεις από τη Λεγεώνα της Κοσμιότητος της καθολικής εκκλησίας οδήγησαν το Γουάιλντερ να αφαιρέσει οποιαδήποτε νύξη, πάνω στο γεγονός ότι η Αριάν και ο Φλάναγκαν είχαν σεξουαλική επαφή. Ενώ κάλεσε το Μωρίς Σεβαλιέ ξανά στο στούντιο όπου ηχογράφησε την τελευταία ατάκα της ταινίας, στην οποία αφηγούταν ότι η Αριάν και ο Φλάναγκαν τελικά παντρεύτηκαν και ότι μένουν ευτυχισμένοι πλέον στη Νέα Υόρκη[2].

Εισπράξεις

Επεξεργασία

Η ταινία είχε ως προϋπολογισμό 2.1 εκατομμύρια δολάρια και έκανε εισπράξεις της τάξης των 2 εκατομμυρίων στις Η.Π.Α.[6][7] Η αποτυχία της ταινίας στις Η.Π.Α. ώθησε την εταιρία παραγωγής United Artists να πουλήσουν τα πνευματικά της δικαιώματα σε ευρωπαϊκές εταιρίες. Στην Ευρώπη προβλήθηκε με τον τίτλο Ariane σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία[2].

Υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα

Επεξεργασία

Υποψηφιότητα:

  • Καλύτερης ταινίας - Μπίλι Γουάιλντερ
  • Σκηνοθεσίας - Μπίλι Γουάιλντερ
  • Γυναικείας Ερμηνείας σε κωμωδία ή μιούζικαλ - Όντρεϊ Χέπμπορν

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Phillips p.187
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Chandler, Charlotte, Nobody's Perfect: Billy Wilder, A Personal Biography. New York: Simon & Schuster 2002. ISBN 0-7432-1709-8, pp. 189-194
  3. «TV Guide review». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2012. 
  4. Channel 4 review
  5. New York Times review
  6. "Top Grosses of 1957", Variety, 8 January 1958: 30
  7. Balio, Tino (1987). United Artists: the company that changed the film industry, page 164. The University of Wisconsin Press, Madison, Wisconsin. ISBN 0-299-11440-6. Retrieved April 21, 2011.

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία
  • Phillips, Gene D. Some like it Wilder: the life and controversial films of Billy Wilder. University Press of Kentucky, 2010.