Ο αττικαΐτης (αγγλικά: attikaite) είναι αρσενικικό ορυκτό του ασβεστίου και του χαλκού.

Αττικαΐτης
Αττικαΐτης. Προέλευση:Άγιος Κωνσταντίνος, Λαύριο, Ελλάδα
Γενικά
ΚατηγορίαΑρσενικικά
Χημικός τύποςCa3Cu2Al2(AsO4)4(ОН)4·2Н2О
Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά
Πυκνότητα3,2 gr/cm3
ΧρώμαΑνοικτό μπλε, γαλαζοπράσινο, ανοικτοπράσινο
Σύστημα κρυστάλλωσηςΡομβικό
ΚρύσταλλοιΜικροί νιφαδωτοί σε συσσωματώσεις
ΥφήΣυμπαγής, σε επιφλοιώσεις
ΔιδυμίαΆγνωστο
Σκληρότητα2 - 2,5
ΣχισμόςΤέλειος κατά {001}
ΘραύσηΚογχοειδής (;)
ΛάμψηΥαλώδης
Γραμμή κόνεωςανοικτό γαλάζιο
ΠλεοχρωισμόςΌχι
ΔιαφάνειαΔιαφανής
ΠαρατηρήσειςΔεν φθορίζει
ΑνευρίσκεταιΜόνο στο μεταλλείο Χριστιάνα στο Λαύριο

Οφείλει το όνομά του στο νομό Αττικής, στον οποίο εντοπίστηκε από ομάδα Ρώσων ερευνητών (N. V. Chukanov, I. V. Pekov και A. E. Zadov) το 2007[1] και συγκεκριμένα στο μεταλλείο "Χριστιάνα" της Καμάριζας, που περιλαμβάνεται στα Μεταλλεία Λαυρίου.

Ανευρέθη, σύμφωνα με τους ερευνητές, στην υπογενή ζώνη των πολυμεταλλικών φλεβών θειούχων - χαλαζιακών αποθέσεων στο μεταλλείο "Χριστιάνα" αριθ. 132 σχετιζόμενο με κονιχαλκίτη, ολιβινίτη, αζουρίτη, μαλαχίτη, καρμινίτη, γκετίτη, χαλαζία, αλλοφανή και τα πολύ λιγότερο διαδεδομένα αρσενιοκρανταλλίτη, αρσενογκογιαζίτη και μπωνταντίτη.

Μέχρι πολύ πρόσφατα δεν είχαν αναφερθεί εμφανίσεις του ορυκτού σε άλλα σημεία του πλανήτη. όμως το 2009, ανακαλύφθηκαν δείγματα Αττικαΐτη στην Ισπανία. Το ορυκτό δεν έχει μελετηθεί ακόμη πλήρως ως προς τις οπτικές του ιδιότητες και οι έρευνες σε αυτό το πεδίο συνεχίζονται.

Σχηματίζει μικρούς νιφαδωτούς κρυστάλλους, οι οποίοι συνενώνονται σε σφαιρικά συσσωματώματα στο εσωτερικό κοιλωμάτων στη ζώνη οξείδωσης των χαλκούχων αποθέσεων.

Πηγές Επεξεργασία

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Chukanov, N.V., Pekov, I.V., Zadov, A.E. (2007): Attikaite, Ca3Cu2Al2(AsO4)4(ОН)4·2Н2О, a new mineral. Proceedings of the Russian Mineralogical Society (Zapiski RMO), 136(2), 17-24. [American Mineralogist 94,1076 (2009)