Βικιπαίδεια

Αυτοπεολειχία

Αυτοπεολειχία ονομάζεται η πράξη στην οποία ένας άνδρας κάνει στοματικό σεξ στο ίδιο του το πέος και αποτελεί κι αυτό μία μορφή αυνανισμού. Σωματικά, ωστόσο, ο αριθμός ανδρών είναι περιορισμένος που είναι ικανοί να προχωρήσουν σε αυτήν την πράξη.[1]

Η αυτοπεολειχία σε απεικόνιση.

Ιστορία Επεξεργασία

Ο Αιγυπτιολόγος Ντέιβιντ Λόρτον λέει ότι πολλά αρχαία κείμενα αναφέρουν την αυτοπεολειχία, μαζί με τη θρησκεία της Αιγύπτου, αφορώντας τόσο θεούς όσο και τους ακολούθους τους.[2][3] Σύμφωνα με τον Λόρτον, στον πάπυρο Bremner-Rhind 28, 20–24, ένα έγγραφο, ονόματι Book of Overthrowing Apophis, ένα ποίημα αναφέρει ότι ο θεός του ήλιου Ρα δημιούργησε τον θεό Σου και τη θεά Τεφνούτ, κάνοντας πεολειχία στον εαυτό του και φτύνοντας στο έδαφος το σπέρμα του.[2] Σε αρχαιοαιγυπτιακά κείμενα, αυτή η πράξη συνήθως γινόταν από τον θεό Ατούμ και τα περισσότερα από αυτά απεικονίζουν είτε να φτύνει το σπέρμα του είτε απλά να αυνανίζεται, όχι, όμως, και τα δύο.[2]

Ο Μισέλ Φουκώ λέει ότι στα Ονειροκριτικά του Αρτεμίδωρου, η πράξη της αυτοπεολειχίας είναι ένας από τους τρεις τρόπου να διαπράξει κάποιος σχέση με τον εαυτό του. Ο Αρτεμίδωρος πίστευε ότι αυτή η "μη φυσιολογική" πράξη προμήνυε ότι κάποιος θα χάσει το παιδί, την ερωμένη του ή ότι θα βιώσει μεγάλη φτώχεια.[4]

Σωματικές πτυχές Επεξεργασία

Ελάχιστοι άνδρες είναι αυτοί που μπορούν να κάνουν αυτοπεολειχία, είτε ελλιπής ευλυγισίας είτε ελλιπούς μεγέθους του πέους.[1] Παρόλα αυτά, αν επιτευχθεί η σωματική ευλυγισία και συνοδευτεί με γυμναστική άσκηση ή ακόμα και με γιόγκα (συν τη βοήθεια της βαρύτητας), μπορεί κάποιος άνδρας να το κατάφερει. Οι Αμερικανοί βιολόγοι Κρεγκ Μπαρτλ και Άλφρεντ Τσαρλς Κίνσεϊ, ανέφεραν ότι λιγότερο από το 1% του ανδρικού πληθυσμού είναι ικανό τοποθετήσει απλά το στόμα του στο πέος, ενώ οι δύο ή τρεις στους χίλιους να πετύχουν στοματικό έρωτα στον ίδιο τους το πέος.[5] Παλαιότερα, επιστήμονες του συμπεριφορισμού, θεωρούσαν ότι η αυτοπεολειχία ήταν ένα πρόβλημα, παρά μία ακόμα σεξουαλική προοπτική.[6]

Πολιτιστικές αναφορές Επεξεργασία

Στην πορνογραφική βιομηχανία η αυτοπεολειχία είναι ένας τρόπος επίδειξης.[7][8][9] Παρόλο που λίγα πορνογραφικά φιλμ το εμπεριέχουν, μερικοί ηθοποιοί μνημονεύονται ακριβώς για αυτό, όπως για παράδειγμα ο Ρον Τζέρεμι.[10][11] Επίσης, κι άλλοι ηθοποιοί, όπως ο Σκοτ Ο'Χάρα, ο Κόουλ Γιάνγκμπλαντ, ο Στιβ Χολμς και ο Ρίκι Μαρτίνεζ, έχουν ερμηνεύσει αυτοπεολοχεία, και πλέον η εν λόγω ορολογία μπορεί να συναντηθεί ως ειποείδος του αυνανισμού. Στη ημι-αυτοβιογραφία του Μπάιαν Γ. Άλντις, The Hand-Reared Boy, περιγράφει έναν ομαδικό αυνανισμό σε κάποιο βρετανικό σχολείο. Ένα αγόρι, με πολύ μεγάλο πέος είναι ικανό για αυτοπεολοχεία, ο αφηγητής, Horatio Stubbs, επαληθεύει.[12]

Ο κωμικός Μπιλ Χικς συχνά αναφέρει το εξής αστείο: «Μία γυναίκα φωνάζει: Το δοκίμασες ποτέ εσύ; Σου είπα, ναι! Σχεδόν έσπασα την πλάτη μου».[13] Ο Κέβιν Σμιθ, αργότερα, ανέπτυξε ένα παρόμοιο σε θέμα λέγοντας «Έσπασε το λαιμό του, προσπαθώντας να ρουφήξει το πουλί του», στο κινηματογραφικό ντεμπούτο του το 1994, στο Clerks.[14] Ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Λάρι Ντέιβιντ, χρησιμοποίησε αυτοπεολειχία στην πλοκή της ταινίας του Sour Grapes (1998). Κατά την 26η σεζόν του Saturday Night Live, ο κωμικός Γουίλ Φέρελ, υποδύθηκε έναν χαρακτήρα, που το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν πώς μέσω γιόγκα, θα κατάφερνε αυτοπεολειχία, ώστε να προσεγγίσει τον Σαμάντι.[15] Αυτοπεολειχία, εμφανίζεται και στην ταινία Scary Movie 2 (2001), από τον Professor Dwight Hartman. Επίσης, και το 2006, στην εναρκτήρια σκηνή του Shortbus, παρακολουθείται αυτοπεολειχία, με τη σκηνή να είναι αληθινή.[16][17]

Το 1993, η Αμερικανίδα φεμινίστρια και καλλιτέχνις Κίκι Σμιθ, έφτιαξε με κερί μέλισσας, έναν άγαλμα, με τίτλο Mother/Child, στο οποίο απεικονίζεται ένας άνδρας να κάνει αυτοπεολειχία.[18][19][20]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 Savage, Dan. Savage Love, page 242 (Plume 1998).
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 David Lorton (1995). «Autofellatio and Ontology». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2006. 
  3. ↑ «Autofellatio». SexInfo101.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2006. Academic David Lorton says that many ancient texts refer to autofellatio within the religious mythology of Egypt. He also notes that autofellatio was performed during rituals as a result of the sun god Ra’s. . . 
  4. ↑ Foucault, Michel (1984). The History of Sexuality: The Care of the Self, vol.3, p. 24. Translation by Robert Hurley. Pantheon Books, New York.
  5. ↑ William Guy, Michael H. P. Finn (1954). «A Review of Autofellatio: A Psychological Study of Two New Cases». Psychoanalytic Review (41): 354–358. 
  6. ↑ Cavenar JO Jr, Spaulding JG, Butts NT. "Autofellatio: a power and dependency conflict.", Journal of Nervous & Mental Disease. November 1977; p. 356-360.
  7. ↑ Ben R. Rogers, Joel Perry, "Going down: the instinct guide to oral sex"; Alyson Publications, 2002; (ISBN 1-55583-752-2), (ISBN 978-1-55583-752-5).
  8. ↑ Linda Williams, "Porn Studies", Duke University Press, 2004; (ISBN 0-8223-3312-0), (ISBN 978-0-8223-3312-8).
  9. ↑ Russell Kick, "Book of lists: subversive facts and hidden information in rapid-fire format"; The Disinformation Company, 2004; (ISBN 0-9729529-4-2), (ISBN 978-0-9729529-4-1)
  10. ↑ Nardwuar (27 Δεκεμβρίου 1996). «Nardwuar vs Ron Jeremy». Nardwuar the Human Serviette, Inc. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Νοεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2006. 
  11. ↑ Dan Kapelovitz (Ιανουαρίου 2001). «Because They Can: The Risks and Rewards of Auto-Fellatio». Hustler Magazine. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2009. 
  12. ↑ Brian W. Aldiss, The Hand-Reared Boy; Weidenfeld & Aldiss, London.
  13. ↑ It's Just a Ride Transcribed by Elspeth Fahey
  14. ↑ Kevin Smith. Clerks (Script). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (txt) στις 7 Φεβρουαρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2009. 
  15. ↑ Yoga Journal; Sep-Oct 2000, pp. 26, ISSN 0191-0965, Published by Active Interest Media, Inc.
  16. ↑ Onstad, Katrina (12 September 2006). «Naughty but Nice». CBC.ca. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 June 2009. https://web.archive.org/web/20090607095242/http://www.cbc.ca/arts/tiff/features/tiffshortbus.html. Ανακτήθηκε στις 28 June 2009. 
  17. ↑ Shortbus (ThinkFilm, 2006) Αρχειοθετήθηκε 27 October 2010 στο Wayback Machine. Robert M. Tilendis, film review. Green Review. accessed 28 November 2009.
  18. ↑ Vasquez, Diego (3 Μαΐου 2011). «Words and thoughts from New York». Media Life Magazine. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2011. 
  19. ↑ Saltz, Jerry (26 Μαρτίου 2010). «Jerry Saltz on the Jeff Koons-Curated 'Skin Fruit' Exhibit at the New Museum - New York Magazine Art Review». Nymag.com. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2011. 
  20. ↑ Roberta Smith (4 Μαρτίου 2010). «Art Review - 'Skin Fruit' - A Mainstream Show at the Anti-Mainstream New Museum». NYTimes.com. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2011. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αυτοπεολειχία&oldid=10218549"