Βενιαμίν Καρίπογλου
Ο Βενιαμίν Καρίπογλου ήταν ένας από τους μακροβιότερους και δυναμικότερους επισκόπους Σερβίων και Κοζάνης.
| Βενιαμίν Καρίπογλου | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Βενιαμίν Καρίπογλου (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1781 Θεσσαλονίκη |
| Θάνατος | Απρίλιος 1851 70 ετών Κοζάνη |
| Εθνικότητα | Έλληνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Επίσκοπος Σερβίων και Κοζάνης |
Καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη και ήταν γιος του Δημητρίου Καρίπογλου–Αγραφιώτη. Γεννήθηκε το 1781. Αφού ορφάνεψε από πατέρα, χειροτονήθηκε κληρικός και υπηρέτησε ως Αρχιμανδρίτης στη Θεσσαλονίκη. Διετέλεσε και ηγούμενος της Μονής Βλατάδων. Το 1815, σε ηλικία 34 ετών, χειροτονήθηκε επίσκοπος και τοποθετήθηκε στην επαρχία Σερβίων και Κοζάνης.
Κατά τη διάρκεια της αρχιερατείας του, μερίμνησε για την αύξηση της έκτασης του προαυλίου του Επισκοπείου της Κοζάνης, αγοράζοντας διπλανό αγρό. Επίσης προέβη σε επισκευή του κτιρίου που είχε αγοράσει ο επίσκοπος Μελέτιος. Η σημερινή όψη του Επισκοπείου είναι σε γενικές γραμμές αυτή που προέκυψε από τις επισκευές και τροποποιήσεις του Βενιαμίν.
Το 1818 μετέβη στη Δακία, μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία και συνδέθηκε με λόγιους, με τη βοήθεια των οποίων συγκέντρωσε περί τους 100 τόμους βιβλίων, με τους οποίους εμπλούτισε τη νεοσύστατη Βιβλιοθήκη της Κοζάνης[1]. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης στη Μακεδονία, βοήθησε στην περίθαλψη προσφύγων από τον Όλυμπο και το Βέρμιο και φρόντιζε για τη φυγάδευσή τους σε ασφαλέστερα μέρη [2].
Επί 35 χρόνια ο Βενιαμίν κυριάρχησε στη θρησκευτική, εκπαιδευτική, πνευματική και οικονομική ζωή της Κοζάνης. Έκανε αξιόλογα κοινωνικά, φιλανθρωπικά, εκπαιδευτικά και εθνικά έργα, και μερίμνησε για τα φτωχά στρώματα και την τρίτη ηλικία[3]. Ο Μανουήλ Γεδεών γράφει για τον Βενιαμίν: «...Τριών αρχιερέων αλησμόνητος η μνήμη πρέπει να διατηρηθεί παρά τω ελληνικώ έθνει-πρώτος τάττεται Βενιαμίν ο Σερβίων και Κοζάνης επίσκοπος...». Σε είκοσι επιγράμματα που έχουν διασωθεί, λόγιοι της εποχής εξαίρουν το μεγάλο του έργο για την Κοζάνη και για την παιδεία της. Μεταξύ αυτών, ο λόγιος διδάσκαλος του Γένους και διευθυντής της Σχολής Κοζάνης, Στέφανος Σταμκίδης, γράφει: «...Άλλοις έπαινος Βενιαμίν Σερβίων άλλος γ' επ' άλλω των επαίνων αξίων εγώ δ' επαινώ της φρονήσεως χάριν αυτόν δι' ην στέφουσι μούσαι και θέμις...».
Παραιτήθηκε το 1849 και πέθανε τον Απρίλιο του 1851. Με διαθήκη του άφησε την περιουσία του για κοινωφελείς σκοπούς στην Κοζάνη, ενώ το πατρικό του σπίτι, στη γωνία οδών Ολύμπου 147 και Ιουλιανού στη Θεσσαλονίκη, αγοράστηκε από την Ελληνική Κοινότητα της πόλης προκειμένου να εξυπηρετήσει εκπαιδευτικές ανάγκες[4].
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Αναστασία Παληού, «Βοεβόδες της Κοζάνης και ο ρόλος τους στην απονομή δικαιοσύνης κατά τον 19ο αιώνα», «Νόμος», Θεσσαλονίκη 2010, σελ. 286
- ↑ Ασημένιος, Αστέριος (Σεπτ. 2021). «Η συμβολή της ευρύτερης περιοχής Σερβίων στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821». Σερβιώτικα Νέα (268): 4.
- ↑ «ΚΕΡΔΟΣ - oldarticles». kerdos.gr. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2016.
- ↑ «Thessalonicensis: Τοπογραφία των χριστιανικών σχολείων της Θεσσαλονίκης κατά τον 19ο αιώνα». Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2016.
Πηγές Επεξεργασία
- Ιερά Μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης
- Αναστασία Παληού, «Βοεβόδες της Κοζάνης και ο ρόλος τους στην απονομή δικαιοσύνης κατά τον 19ο αιώνα», «Νόμος», Θεσσαλονίκη 2010, σελ. 286 [1][νεκρός σύνδεσμος]