Βλαντίμιρ Ντεσποτούλι
Ο Βλαντίμιρ Μιχάηλοβιτς Ντεσποτούλι (ρωσικά: Владимир Михайлович Деспотули, γερμανικά: Wladimir Michailowitsch Despotuli, ελληνικά: Βλαδίμηρος Δεσποτούλης, 6 Ιουνίου 1885, Κερτς, Ρωσική Αυτοκρατορία - 20 Αυγούστου 1977, Ανατολικό Βερολίνο, Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας) ήταν Ρώσος ελληνικής καταγωγής, ο οποίος πολέμησε ως αξιωματικός στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και στον Ρωσικό Εμφύλιο στη πλευρά του Λευκού στρατού. Αργότερα ως δημοσιογράφος εξέδωσε τη μοναδική εφημερίδα στη Γερμανία στη ρωσική γλώσσα. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο φυλακίστηκε σε γκούλαγκ για 11 χρόνια από τους Σοβιετικούς.
| Βλαντίμιρ Ντεσποτούλι | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 6ιουλ. / 18 Ιουνίου 1895γρηγ. Κερτς |
| Θάνατος | 20 Σεπτεμβρίου 1977[1] Wittlich[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | υπολοχαγός (σλαβόφωνες χώρες) |
| Πόλεμοι/μάχες | Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
Νεανικά Χρόνια Επεξεργασία
Γεννήθηκε σε οικογένεια εκρωσισμένων Ελλήνων[2][3][4][5]. Αποφοίτησε από σχολή αξιωματικών και συμμετείχε στο εκστρατευτικό σώμα Ρώσων στην Περσική εκστρατεία ως αξιωματικός και υπασπιστής του Στρατηγού Νικολάι Μπαράτοφ και διετέλεσε για μια περίοδο ως ο Ρώσος διοικητής της Τεχεράνης. Μετά την επικράτηση των Μπολσεβίκων κατέφυγε στον ελλαδικό χώρο και από εκεί εγκαταστάθηκε ως εμιγκρές στη Γερμανία.
Δημοσιογράφος Επεξεργασία
Στη Γερμανία δούλεψε ως δημοσιογράφος, αρχικά ως συντάκτης σε διάφορες εφημερίδες της Ρώσικης διασποράς και αργότερα έγινε εκδότης της ρωσόγλωσσης εφημερίδας του Βερολίνου Νέα Λέξη (ρωσ. Новое слово)[6]. Μετά το 1934 η εφημερίδα έγινε το μοναδικό ρωσόφωνο ανάγνωσμα των Ρώσων εμιγκρέδων. Η εφημερίδα είχε χρηματοδότηση από το γραφείο εξωτερικών υποθέσεων του Ναζιστικού κόμματος, αρχικά με αντισημιτικές και αντισοβιετικές αναφορές και μετά το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης με αναφορές εναντίον των Δυτικών συμμάχων.[7]
Φυλάκιση Επεξεργασία
Σύμφωνα με γραπτή αναφορά του Ντεσποτούλι για τη συνομιλία που είχε στις 24 Μαΐου 1943 με τον Αντρέι Βλάσοφ, ο τελευταίος είχε δηλώσει, στη συνέντευξη που είχε δημοσιευτεί τον ίδιο μήνα, ότι στενοχωριόταν που ο Ρ.Α.Σ. υπήρχε μόνο στα χαρτιά.[8] Την ίδια χρονιά τον συνέλαβε η Γκεστάπο για υποψίες για σχέση με αγγλικά κατασκοπευτικά δίκτυα και αφού τον ανέκρινε τον κράτησε σε κατ'οίκον περιορισμό. Μετά την ήττα των Γερμανών, συνελήφθη από τον Κόκκινο Στρατό και στάλθηκε σε καταναγκαστικά έργα για 11 χρόνια.
Θάνατος Επεξεργασία
Ελευθερώθηκε και έζησε στη Γερμανία, όπου και πέθανε το 1977. Ο συνεργάτης του Κωνσταντίνος Κρομιάδης συνέγραψε τότε κείμενο στη μνήμη του[9].
Οικογένεια Επεξεργασία
Ήταν παντρεμένος με την Elfrida η οποία ήταν ερευνήτρια στο τομέα της Φυσικής επιστήμης[10].
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 de
.geneanet .org /friedhof /view /11681133. - ↑ «БЕЛОГВРДЕЕЦ ЧИСТОЙ МАРКИ» Жизнь и судьба Владимира Деспотули Иван Грибков Журнал «Эхо войны» №1(5) 2013. σελ. 18
- ↑ Жуков Дмитрий Александрович; Ковтун, Иван Иванович Антисемитская пропаганда на оккупированных территориях РСФСР, 1941-1944 σελίδα 277
- ↑ Вера Пирожкова - Потерянное поколение. Воспоминания о детстве и юности, 1998 εκδόσεις Журнал «Нева», σελ 122
- ↑ [1] Гридин В. М. Мы, которых не было… : Воспоминания о ГУЛАГе в стихах и прозе.. - Одесса : Астропринт, 1996. - 202 с. : портр., ил. - (Одесский Мемориал ; вып. 2)
- ↑ The Russian Fascists: Tragedy and Farce in Exile, 1925-1945 – έκδοση 1978 John J Stephan σελ. 261
- ↑ Joining Hitler's Crusade: European Nations and the Invasion of the Soviet David Stahel,Cambridge University Press σελ 380-1
- ↑ Kellogg, Michael (2005). The Russian Roots of Nazism: White Émigrés and the Making of National Socialism, 1917-1945. Κέιμπριτζ: Cambridge University Press. σελ. 264. ISBN 978-0-521-07005-8.
- ↑ К. Кромиади. Памяти Владимира Михайловича Деспотули «Голос зарубежья. № 6» (1977) σελ. 33-35, Μόναχο
- ↑ «4 December 1946, Αρχείο CIA» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 16 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2018.