Βικιπαίδεια

Βομβιστικές επιθέσεις στο μετρό της Μόσχας (2010)

Τρομοκρατική επίθεση στο μετρό της Μόσχας από βομβιστές αυτοκτονίας (2010)

Οι Βομβιστικές επιθέσεις στο Μετρό της Μόσχας το 2010 ήταν βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας που πραγματοποιήθηκαν από δύο Ισλαμιστές τρομοκράτες την πρωινή ώρα αιχμής της 29ης Μαρτίου 2010, σε δύο σταθμούς του μετρό της Μόσχας (Λουμπιάνκα και Παρκ Κουλτούρυ), με περίπου 40 λεπτά ενδιάμεσα. Τουλάχιστον 40 άνθρωποι σκοτώθηκαν και περισσότεροι από 100 τραυματίστηκαν.

Βομβιστικές επιθέσεις στο μετρό της Μόσχας (2010)
Μέρος της εξέγερσης στον Βόρειο Καύκασο, της τρομοκρατίας στη Ρωσία και της ισλαμικής τρομοκρατίας στην Ευρώπη.
Κεντρική αίθουσα του σταθμού Λουμπιάνκα
την επομένη των επιθέσεων
Ώρα7:56/7:57 MSD και 8:37/8:39 MSD (UTC +4)
Ημερομηνία29 Μαρτίου 2010, πριν 14 έτη (2010-03-29)
ΤοποθεσίαΜόσχα, Ρωσία
ΤύποςΒομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας
ΘέμαΑνεξαρτησία μουσουλμανικών κρατών στον Καυκάσο
ΣτόχοςΜετρό της Μόσχας
ΟργανωτέςΕμιράτο του Καυκάσου
Συμμετέχοντες2 γυναίκες
ΘάνατοιΣύνολο 40:
Σταθμός Λουμπιάνκα: 26
Σταθμός Παρκ Κουλτούρυ: 14
Τραυματισμοί102 (88 νοσηλεύονται)

Ρώσοι αξιωματούχοι χαρακτήρισαν το περιστατικό "την πιο θανατηφόρα και πιο περίπλοκη τρομοκρατική επίθεση στη ρωσική πρωτεύουσα τα τελευταία έξι χρόνια", [1] μια αναφορά στις βομβιστικές επιθέσεις που είχαν γίνει στις Αβτοζαβοντσκάγια και Ριζσκάγια το 2004. Την εποχή των επιθέσεων, υπολογίζεται ότι 500.000 άνθρωποι μετακινούνταν μέσω των γραμμών του μετρό της Μόσχας.[2]

Η αρχική έρευνα έδειξε ότι οι βομβιστικές επίθεσεις διενεργήθηκαν από την μαχητική ισλαμιστική ομάδα [3][4] των Εμιράτων του Καυκάσου. [4][5] Στις 31 Μαρτίου, ο ηγέτης των Εμιράτων του Καυκάσου Ντόκου Ουμάροφ ανέλαβε την ευθύνη σε ένα βίντεο που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο. Δήλωσε επίσης ότι τέτοιες επιθέσεις στη Ρωσία θα συνεχιστούν εκτός εάν η Ρωσία παραχωρήσει ανεξαρτησία σε μουσουλμανικά κράτη στην περιοχή του Βόρειου Καυκάσου. [6] Ο άνδρας που μετέφερε τους βομβιστές αυτοκτονίας στη Μόσχα συνελήφθη τον Ιούλιο του 2010.[7] Η Αντιτρομοκρατική Επιτροπή της Ρωσίας επιβεβαίωσε τον Αύγουστο του 2010 ότι ο Μαγκομεντάλι Βαγκάμποφ, μαζί με άλλους τέσσερις μαχητές, σκοτώθηκαν σε μια επιχείρηση στο Νταγκεστάν. Πιστεύεται ότι είναι ο μαχητής πίσω από τις βομβιστικές επιθέσεις, στενός συνεργάτης του Ουμάροφ και σύζυγος της Μάριαμ Σαριπόβα, μιας από τις δύο βομβιστές αυτοκτονίας.[8]

Ιστορικό Επεξεργασία

Οι βομβιστικές επιθέσεις ήταν οι τελευταίες σε μια σειρά επιθέσεων στη Ρωσία από το 1994, πολλές από τις οποίες αποδίδονται σε Τσετσένους μαχητές ή στο Εμιράτο του Καυκάσου.[9] Από το 1999, οι Τσετσένοι αυτονομιστές σταδιακά απομακρύνθηκαν από μια φιλοδυτική προσέγγιση της Τσετσενικής Δημοκρατίας της Ιτσκερίας, επηρεασμένοι έντονα από τις πεποιθήσεις των Σαλαφιτών που τους έβαζαν σε σύγκρουση όχι μόνο με τη Ρωσία και τον πρόεδρο της Τσετσενίας Ραμζάν Καντίροφ, αλλά και με έναν πληθυσμό του Νταγκεστάν με ισχυρές σουφιτικές παραδόσεις.[10][11] Μια ομάδα μουτζαχεντίν [3][4][10][12] ισχυρίστηκε ότι διεξάγαγε έναν «ιερό πόλεμο», [13]και επιθυμούσε να δημιουργήσει ένα «Ειράτο» στον Καύκασο.[14] Εκτιμάται ότι πάνω από 5.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί και τραυματιστεί στον Καύκασο από το 2002.[15]

Μεταγενέστερα γεγονότα Επεξεργασία

Περίπου 48 ώρες μετά τις βομβιστικές επιθέσεις στο Μετρό της Μόσχας, μια διπλή βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας έπληξε την Καυκάσια Δημοκρατία του Νταγκεστάν, σκοτώνοντας μεταξύ άλλων τον αρχηγό της αστυνομίας της πόλης. Η Ρωσία έκανε αμέσως παραλληλισμούς, λέγοντας ότι οι δύο επιθέσεις συνδέονται μεταξύ τους. [εκκρεμεί παραπομπή] Την 1η Απριλίου άλλη μια βομβιστική επίθεση στο Νταγκεστάν σκότωσε δύο ακόμη άτομα. [εκκρεμεί παραπομπή] Στις 5 Απριλίου, ακριβώς μια εβδομάδα μετά τις επιθέσεις στη Μόσχα, μια άλλη βομβιστική επίθεση στην Ινγκουσετία με στόχο έναν αστυνομικό στρατώνα έκανε παραλληλισμούς μεταξύ αυτής και των επιθέσεων στο Νταγκεστάν. Υπήρχε φόβος ότι αυτά τα περιστατικά θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κλιμάκωση της βίας γενικότερα.[16]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ Pan, Philip P.. «Washington Post report, March 29, 2010». The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2010/03/29/AR2010032900007_pf.html. Ανακτήθηκε στις March 29, 2010. 
  2. ↑ «Russian police release subway bomb suspects' photos». CNN. March 30, 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις April 1, 2010. https://web.archive.org/web/20100401045442/http://www.cnn.com/2010/WORLD/europe/03/30/russia.subway.explosions/index.html. Ανακτήθηκε στις March 30, 2010. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «/ UK – Authorities blame raids on Islamist terrorists». Ft.com. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2010. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Pan, Philip P. (March 31, 2010). «Russian grief turns to anger toward leaders». The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2010/03/30/AR2010033004018.html. Ανακτήθηκε στις March 31, 2010. 
  5. ↑ NBC and news services (March 29, 2010). «Toll from Moscow subway blasts rises to 39: FSB security service's HQ is in building above one of targeted stations». MSNBC.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις March 31, 2010. https://web.archive.org/web/20100331012938/http://www.msnbc.msn.com/id/36077879/ns/world_news-europe/. Ανακτήθηκε στις March 30, 2010. 
  6. ↑ «Chechen rebel claims Metro blasts». BBC News. March 31, 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις April 2, 2010. https://web.archive.org/web/20100402181059/http://news.bbc.co.uk/2/hi/8597792.stm. Ανακτήθηκε στις March 31, 2010. 
  7. ↑ Шесть смертниц готовили новые взрывы – Криминал : ЧП /. Infox.ru. Retrieved January 27, 2011.
  8. ↑ Militant behind Moscow metro blasts killed. Sify.com (August 21, 2010). Retrieved January 27, 2011.
  9. ↑ «Timeline: Terrorism in Russia». CNN. February 6, 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις April 4, 2010. https://web.archive.org/web/20100404015314/http://www.cnn.com/2004/WORLD/europe/02/06/russia.timeline/index.html. Ανακτήθηκε στις March 30, 2010. 
  10. ↑ 10,0 10,1 Pan, Philip P. (March 30, 2010). «Russia braces for terrorism's return as 38 die in subway bombings». The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2010/03/29/AR2010032900007.html?hpid=moreheadlines. Ανακτήθηκε στις March 31, 2010. 
  11. ↑ Mikhail Roshchin (March 13, 2009). [tt_news=34708&tx_ttnews[backPid]=7&cHash=d6a8434332 «Caucasus Emirate: Virtual Myth or Reality?»]. North Caucasus Analysis 10 (10). http://www.jamestown.org/single/?no_cache=1&tx_ttnews[tt_news]=34708&tx_ttnews[backPid]=7&cHash=d6a8434332. 
  12. ↑ Guy Faulconbridge – Analysis (March 26, 2010). «Russia's silent war spills into Moscow». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις April 3, 2010. https://web.archive.org/web/20100403000425/https://www.reuters.com/article/idUSTRE62T2EJ20100330. Ανακτήθηκε στις March 31, 2010. 
  13. ↑ Guy Faulconbridge – Analysis (February 9, 2009). «Russia's silent war spills into Moscow». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις April 3, 2010. https://web.archive.org/web/20100403000425/https://www.reuters.com/article/idUSTRE62T2EJ20100330. Ανακτήθηκε στις April 2, 2010. 
  14. ↑ «Timeline: Terrorism in Russia». CNN. February 6, 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις April 4, 2010. https://web.archive.org/web/20100404015314/http://www.cnn.com/2004/WORLD/europe/02/06/russia.timeline/index.html. Ανακτήθηκε στις March 30, 2010. 
  15. ↑ «(Un)civil Jihad in the Caucasus Emirate». Center for Defense Information. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις Σεπτεμβρίου 3, 2009. Ανακτήθηκε στις Μαρτίου 30, 2010. 
  16. ↑ Police targeted in Ingushetia blast – Europe. Al Jazeera English (April 5, 2010). Retrieved on 2011-01-27.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βομβιστικές_επιθέσεις_στο_μετρό_της_Μόσχας_(2010)&oldid=10146263"