Βυζαντινοαβαρικός πόλεμος του 570-574
Ο Βυζαντινοαβαρικός πόλεμος του 570-574 ήταν ο πρώτος πόλεμος μεταξύ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και του Χαγανάτου των Αβάρων που είχε πρόσφατα δημιουργηθεί με την κατάκτηση από τους Άβαρους των Γέπιδων[1][2]. Με τη διάλυση του κρατιδίου των Γέπιδων οι Βυζαντινοί πρόλαβαν να προσαρτήσουν την στρατηγική πόλη Σίρμιο και την γύρω περιοχή το 567[3]. Οι Άβαροι θεωρώντας τον εαυτό τους φυσικό διάδοχο των Γέπιδων διεκδίκησαν αυτά τα εδάφη και πολιόρκησαν το Σίρμιο χωρίς επιτυχία το 568[3]. Έκτοτε οι Άβαροι έστελναν συνεχώς αντιπροσωπίες στον βυζαντινό αυτοκράτορα στη Κωνσταντινούπολη χωρίς να γίνονται δεκτά τα αιτήματα τους[4].
Για την πολεμική αυτή σύγκρουση λίγα είναι γνωστά, ο Ιουστίνος Β΄ αποφάσισε την αναμέτρηση με τους Άβαρους για να εξασφαλίσει το σύνορο στον Δούναβη ώστε να μπορέσει να μεταφέρει στρατεύματα από εκεί ενάντια των Περσών[5]. Επικεφαλής του βυζαντινού στρατού και της εκστρατείας τέθηκε ο στρατηγός τότε Τιβέριος Β΄ όπου νίκησε σε μάχη τους Άβαρους το 570 σε άγνωστη θέση στην Θράκη[5].
Μετά από αυτή την ήττα οι Άβαροι δεν ενόχλησαν για τέσσερα χρόνια την αυτοκρατορία ούτε έστειλαν ξανά αντιπροσωπίες[6]. Το 574 οι Άβαροι εκμεταλλευόμενοι την απόσυρση βυζαντινού στρατού από την περιοχή επιτέθηκαν στο Βυζάντιο και σε μάχη, σε άγνωστη τοποθεσία, νίκησαν τον Βυζαντινό στρατό ενώ ο ίδιος ο Τιβέριος με δυσκολία απέφυγε την αιχμαλωσία[3]. Ο Τιβέριος έχοντας και το αξίωμα του καίσαρα και ουσιαστικά τη διακυβέρνηση της αυτοκρατορίας λόγω αρρώστιας του Ιουστίνου, πρότεινε Συνθήκη ειρήνης όπου έγινε δεκτή από τους Άβαρους[5].